Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Τά δυστυχήματα

Πολλά εἶναι τά δυστυχήματα στήν σύγχρονη ἐποχή, μέ τά αὐτοκίνητα, τά τραῖνα, τά ἀεροπλάνα, τά πλοῖα, τά ὁποῖα προξενοῦν τόν θάνατο στούς ἀνθρώπους καί ποικίλους τραυματισμούς, καί προκαλοῦν πολύ πόνο καί μεγάλη ὀδύνη. Πρίν δυό χρόνια εἴχαμε τό τραγικό δυστύχημα, τήν τραγωδία στά Τέμπη μέ τήν σύγκρουση δύο τραίνων, μιᾶς ἐπιβατικῆς καί μιᾶς ἐμπορικῆς ἁμαξοστοιχίας. Εἶπαν ὅτι ἦταν «ἀνθρώπινο λάθος», «ἀνικανότητα τῶν ὑπευθύνων», «μή ἐκσυγχρονισμός τῶν συγκοινωνιῶν» κ. ἄ. Πολλά εἶναι τά αἴτια καί τό καθένα ἔχει τήν σημασία του. Οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Πολιτείας ἔχουν εὐθύνη γιά τήν ἀδράνεια ὡς πρός τήν διοίκηση τῶν ἀνθρώπων, καί γι’ αὐτό ἀναλαμβάνουν αὐτές τίς ὑπεύθυνες θέσεις καί ψηφίζονται ἀπό τόν λαό.

Στίς πολλές συζητήσεις πού εἶχα κατά καιρούς μέ τόν ἅγιο Παΐσιο, τόν Ἁγιορείτη, κάποτε ἀναφέρθηκε καί στό θέμα αὐτό, ἀπό μιά συγκεκριμένη ἀφορμή, κάποιο ἄλλο δυστύχημα τήν ἐποχή ἐκείνη. Ὅπως εἶναι γνωστόν ὁ ἅγιος Παΐσιος ἦταν θεοφώτιστος ἄνθρωπος, ἔξυπνος – εὐφυής, ἀλλά καί καθαρός στήν σκέψη του καί γι’ αὐτό τά ὅσα ἔλεγε ἦταν θεοφώτιστα, καθαρά, ἀπαλλαγμένα ἀπό σκοπιμότητες, ἦταν καί σοφά.

Μοῦ εἶπε ὅτι στήν ἐποχή μας συμβαίνουν τρία γεγονότα.

Πρῶτον, οἱ μετακινήσεις τῶν ἀνθρώπων στούς δρόμους καί στόν ἀέρα ἔχουν αὐξηθῆ πολύ. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὁδηγοῦν αὐτοκίνητα, μετακινοῦνται μέ τά μεταφορικά μέσα, πολλά ἀεροπλάνα πετοῦν στόν ἀέρα, πλοῖα ταξιδεύουν στίς θάλασσες καί τραῖνα κινοῦνται στίς σιδηροδρομικές γραμμές. Τά μεταφορικά μέσα ἔχουν αὐξηθῆ σέ μεγάλο βαθμό.

Δεύτερον, οἱ ἄνθρωποι πού ὁδηγοῦν τά αὐτοκίνητα, τά ἀεροπλάνα, τά τραῑνα, τά πλοῖα, ἔχουν συγχρόνως πολλά ἀτομικά καί οἰκογενειακά προβλήματα, στενοχώριες, πόνο καί τό κυριότερο δέν ξεκουράζονται τήν νύχτα, ὅσες ὧρες χρειάζεται ὁ ὀργανισμός γιά νά ἀναπαυθῆ. Ἐπειδή ἔχουν προβλήματα καί θέλουν νά ψυχαγωγηθοῦν τίς νυχτερινές ὧρες ὁ ὕπνος τους εἶναι ἐλάχιστος, ἤ τουλάχιστον ὄχι ὁ ἀπαραίτητος. Αὐτό ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά ὁδηγοῦν ἄυπνοι, κουρασμένοι, στενοχωρημένοι καί πονεμένοι.

Τρίτον, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα, ἤ ἕνας μεγάλος ἀριθμός ἀνθρώπων λαμβάνουν πολλά φάρμακα ἀπό διάφορες ἀσθένειες, τά ὁποῖα ἔχουν καί τίς παρενέργειές τους, κυρίως στόν νευροψυχικό κόσμο τοῦ ἀνθρώπου. Ἐπιπλέον, πολλοί ἄνθρωποι λαμβάνουν «ψυχοτρόπες οὐσίες», «ψυχοφάρμακα», τά ὁποῖα μειώνουν τήν προσοχή καί τήν ἑτοιμότητα.

Γιά τούς τρεῖς αὐτούς λόγους, ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, πρέπει νά εὐγνωμονοῦμε τόν Θεό πού μᾶς προστατεύει. Μέ τήν κατάσταση αὐτή τῶν ἀνθρώπων θά μποροῦσε κάθε ἡμέρα νά γίνονται δυστυχήματα, ἄν ὁ Θεός δέν ἐπενέβαινε μέ τήν ἀγάπη Του καί τήν φιλανθρωπία Του. Αὐτά, βέβαια, δέν πρέπει νά λειτουργοῦν ὡς «ἄλλοθι» γιά τήν ἀδιαφορία ἤ τήν μειωμένη ὑπευθυνότητα τοῦ Κράτους, στό νά ἐκσυγχρονίζη τίς ἀνάλογες ὑπηρεσίες καί νά τίς στελεχώνη μέ τούς κατάλληλους ἀνθρώπους, πού σημαίνει, ὅπως μοῦ εἶπε κάποιος αὐτές τίς ἡμέρες, νά ὑπάρχη ἀξιοκρατία καί ἀξιολόγηση. Ἀλλά οἱ τρεῖς παράγοντες, πού ἀναφέρθηκαν προηγουμένως, μαζί μέ τήν νοοτροπία τῆς «ἥσσονος προσπάθειας» πού παρατηρεῖται σήμερα καί τόν μή ἐκσυγχρονισμό τῶν μέσων μετακινήσεως τῶν ἀνθρώπων, συντελοῦν στήν αὔξηση τῶν δυστυχημάτων. Ἐν πάσῃ περιπτώσει πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιατί μᾶς προστατεύει μέ τήν ἀγάπη Του, ἐνῶ ἐμεῖς συμπεριφερόμαστε ἀφελῶς, καί ἀμελῶς!

Ν.Ι.