Νέο θαῦμα τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, Ἐδέσσης

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ὁ ἅγιος Καλλίνικος, Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας ἦταν καί εἶναι «σημειοφόρος» ἅγιος, δηλαδή θαυματουργός.

Στά βιβλία πού ἔγραψα γι’ αὐτόν, καί πρίν τήν ἁγιοκατάταξή του, κατέγραψα πολλά «σημεῖα»-θαύματα, ἤτοι θεραπεῖες δαιμονιζομένων, καί ἐπεμβάσεις του σέ προβλήματα ὑγείας τῶν ἀνθρώπων πού τόν ἐπικαλοῦντο.

Μετά τήν ἁγιοκατάταξή του πολλαπλασιάστηκαν αὐτά τά «σημεῖα». Διάφοροι μοῦ διηγήθηκαν πολλά, ὅπως θεραπεῖες καρκινοπαθῶν, ἰδιαίτερα σέ ὄγκους στόν ἐγκέφαλο, ἀπό τήν ἀσθένεια πού ἔπασχε καί ὁ ἴδιος. Πρόκειται γιά θαυματουργικές ἐπεμβάσεις βεβαιωμένες ἰατρικά καί μέ ἀξονικές καί μαγνητικές τομογραφίες. Δηλαδή διαπιστώθηκε σέ κάποιον ὄγκος στόν έγκέφαλο μέ ἀξονική τομογραφία καί ὕστερα ἀπό προσευχή στόν ἅγιο Καλλίνικο, ὅταν ἐπαναλήφθηκε ἡ ἀξονική τομογραφία δέν ὑπῆρχε ὁ ὄγκος. Κατέγραψα ἕνα ἀπό αὐτά ἀπό τήν Ρουμανία.

«Χθές τό βράδυ ἐπισκέφθηκε τό Μοναστήρι μας μία ὀμάδα Χριστιανῶν ἀπό τό Ἰάσιο, μαζί μέ τόν ἱερέα τῆς ἐνορίας τους, εἰδικά γιά νά προσκυνήσουν τά ἱερά λείψανα τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου. Ἄν καί στήν Ρουμανία ὁ Ἅγιος ἀκόμη δέν εἶναι τόσο γνωστός, οἱ Χριστιανοί εἶχαν ἀκούσει γι᾽ αὐτόν καί εἶχαν πολλή εὐλάβεια, χάρη σέ ἕνα θαῦμα πού μᾶς τό διηγήθηκε ὁ ἱερέας. Μία γυναίκα ἀπό τό Ἰάσιο εἶχε κάνει μία χειρουργική ἐπέμβαση στόν ἐγκέφαλο γιά νά τῆς βγάλουν ἕναν ὄγκο, ἀλλά ἐξαιτίας τοῦ τόπου ὅπου βρισκόταν ὁ ὄγκος, ὁ γιατρός κανόνισε νά μήν τῆς τόν βγάλη ὁλόκληρο ἀλλά μόνο ἕνα μέρος, γιατί ἀλλιῶς θά ἔμενε παράλυτη. Μετά τήν ἐπέμβαση, ἡ γυναίκα ἔκανε τομογραφία, γιά νά γνωρίσουν οἱ γιατροί τίς διαστάσεις τοῦ ὑπόλοιπου μέρους τοῦ ὄγκου, καί ἔπρεπε νά ἐπαναλάβη τίς ἐξετάσεις κατά ὁρισμένα διαστήματα, γιά νά δοῦν τήν ἐξέλιξή του. Ἐπειδή ἦταν μία πιστή γυναίκα, κάποιος τῆς μίλησε γιά τόν Ἅγιο, τῆς ἔδωσε τήν Παράκλησή του καί τήν προέτρεψε νά τήν διαβάζη κάθε μέρα, πράγμα πού τό ἔκανε. Ὅταν ἦρθε ὁ καιρός νά πάη νά κάνη μιά δεύτερη τομογραφία, ὁ ὄγκος δέν ὑπῆρχε πιά! Καί ὁ γιατρός ἐξεπλάγη! Ἡ γυναίκα τό θεώρησε θαῦμα τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου καί τό διηγήθηκε σέ ὅλους».

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας στό βιβλίο πού ἐξέδωσε τό 2021, ἕνα ἔτος μετά τήν συγκαταρίθμησή του στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας, μέ τίτλο «Ἱεραί Ἀκολουθίαι, βίος καί θαύματα», ἔχει εἰδικό κεφάλαιο μέ τίτλο «Μαρτυρίες καί θαύματα», στό ὁποῖο παρουσιάζονται τέτοιες θαυματουργικές ἐπεμβάσεις τοῦ ἁγίου Καλλινίκου στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἐδέσσης Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ ἔχει συλλέξει καί πολλά ἄλλα θαύματα πού τοῦ κατέθεσαν γραπτῶς ἄνθρωποι καί πρόκειται νά τά δημοσιεύση προσεχῶς. Ἀκόμη ἔχουμε καί προσωπικές ἐμφανίσεις του σέ ἀνθρώπους.

Στήν συνέχεια δημοσιοποιῶ, ἐνυπόγραφο θαυματουργικό γεγονός ἀπό ἕνα ἀνδρόγυνο, μέ ἄδειά του (τά στοιχεῖα του εἶναι γνωστά στήν Μητρόπολη) πού ἔγινε πρίν λίγο καιρό. Τό ἀνδρόγυνο μέ τά δύο παιδιά τους μέ ἐπισκέφθηκαν στό Γραφεῖο μου στήν Ἱερά Μητρόπολη γιά νά μοῦ ἀναφέρουν ὅλα τά σχετικά καί νά μοῦ δώσουν τό παρόν σημείωμα. Ἤδη ἡ ἔγκυος γυναίκα γέννησε τό τρίτο παιδί της καί προσεχῶς θά γίνη ἡ βάπτισή του στό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Καλλινίκου στόν Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου καί θά λάβη τό ὄνομα Καλλίνικος γιά νά εὐχαριστήσουν τόν ἅγιο Καλλίνικο γιά τήν βοήθειά του.

Παρατίθεται τό κείμενο ὅπως μοῦ ἐστάλη εἰς δόξαν Θεοῦ πού δίνει τέτοια παρρησία καί δύναμη στούς ἁγίους-φίλους Του.

 ***

«Τὸ καλοκαίρι τοῦ 2024 ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ δυσκολότερα τῆς ζωῆς μας, διότι ἐγὼ καὶ ἡ σύζυγός μου ἀντιμετωπίσαμε μιὰ πολὺ μεγάλη δοκιμασία.Ὁ δεύτερος γιός μας, ὁ Παναγιώτης, σὲ ἡλικία περίπου ἑπτὰ (7) μηνῶν παρουσίασε ἕνα σοβαρὸ πρόβλημα ὑγείας.

Πιὸ συγκεκριμένα, ἀπὸ τὸν μῆνα Μάϊο 2024 ξεκίνησε νὰ ἐμφανίζει σταδιακὰ ἀνεπαρκῆ πρόσληψη βάρους, ἡ ὁποία μάλιστα συνεχίστηκε καὶ ἐπιτάθηκε τοὺς δύο (2) ἑπόμενους μῆνες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βρεθεῖ ἀρκετὰ χαμηλὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὶς καμπύλες φυσιολογικῆς πρόσληψης βάρους, σὲ σχέση μὲ τὴν ἡλικία του, γεγονὸς ποὺ προϊδέαζε γιὰ τὴν ὕπαρξη κάποιας σοβαρῆς ἀσθένειας. Κατόπιν ὑπόδειξης τοῦ παιδιάτρου, ἀρχὲς Ἰουλίου 2024 ὁ μικρὸς Παναγιώτης ὑποβλήθηκε σὲ μιὰ σειρὰ ἀπὸ ἰατρικὲς ἐξετάσεις προκειμένου νὰ διαπιστωθεῖ ἡ ἀκριβὴς κατάσταση τῆς ὑγείας του.

Ἀρχικὰ οἱ αἱματολογικὲς ἐξετάσεις ποὺ πραγματοποιήθηκαν δὲν ἦταν καὶ τόσο καλές, ὡστόσο ὅμως δὲν παρέπεμπαν σὲ κάποια συγκεκριμένη ἀσθένεια καὶ ὁ παιδίατρος μᾶς συνέστησε νὰ διενεργηθεῖ ὑπέρηχος καρδίας, νὰ ξεκινήσουμε διατροφὴ μὲ εἰδικὴ φόρμουλα καὶ νὰ ἐπανεκτιμηθεῖ ἡ κατάσταση τοῦ παιδιοῦ σὲ ἕνα περίπου μῆνα. Τὸ παιδί μας ὅμως ἐξακολουθοῦσε νὰ μὴν προσλαμβάνει καθόλου βάρος, νὰ εἶναι νωχελικό, ἀδιάθετο καὶ νὰ σιτίζεται ἐλάχιστα. Ἔτσι λοιπόν, στὶς ἀρχὲς Αὐγούστου 2024 ὅταν ἐπισκεφθήκαμε ξανὰ τὸν παιδίατρο, μᾶς ἐνημέρωσε ὅτι ἡ ὅλη κατάσταση εἶναι ἰδιαιτέρως σοβαρὴ καὶ παρέπεμπε σὲ κάποια μορφὴ συγγενοῦς καρδιοπάθειας ἢ κάποιου ἄλλου σπάνιου μεταβολικοῦ νοσήματος ποὺ ἔχρηζε ἄμεσης εἰσαγωγῆς σὲ τριτοβάθμια παιδιατρικὴ μονάδα ὑγείας γιὰ περαιτέρω ἔλεγχο, ἀπὸ διάφορες ἰατρικὲς εἰδικότητες.

Ἐπειδὴ ὅμως, πρὸς τὰ τέλη Ἰουλίου ὁ γιός μας ἀρρώστησε μὲ COVID -19 ὁ παιδίατρος μᾶς συμβούλευσε νὰ ἀναστείλουμε προσωρινὰ τὴν εἰσαγωγή του στὸ νοσοκομεῖο, ἕως ὅτου ἀναρρώσει πλήρως, καθ' ὅσον ἡ ἴωση ποὺ πέρασε θὰ ἐπηρέαζε τὴν ἀξιοπιστία τῶν ἰατρικῶν ἐξετάσεων. Κατόπιν τούτων, καθορίσαμε ὅπως μετὰ τὸν Δεκαπενταύγουστο, μεταβοῦμε στὸ ἰατρεῖο στὸ Ἀγρίνιο προκειμένου παραλάβουμε τὰ παραπεμπτικὰ εἰσαγωγῆς τοῦ παιδιοῦ μας γιὰ τὸ Πανεπιστημιακὸ Γενικὸ Νοσοκομεῖο Πατρῶν ἢ γιὰ τὸ Νοσοκομεῖο Παίδων ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ. Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι ἡ σύζυγός μου διένυε ἐκείνη τὴν περίοδο τὸν 3ο μὲ 4ο μῆνα κυοφορίας τοῦ τρίτου μας παιδιοῦ, ὁ δὲ μεγαλύτερος γιός μας ἦταν λιγότερο ἀπὸ 2,5 ἐτῶν. Συνεπῶς, ἡ ὅλη κατάσταση στὴν ὁποία εἴχαμε περιέλθει ὡς οἰκογένεια ἦταν ἰδιαιτέρως δεινὴ καὶ ἡ ψυχολογία μας τρομερὰ ἄσχημη.

Ἐπιπλέον στὶς δύσκολες αὐτὲς στιγμὲς δὲν εἴχαμε στήριξη ἀπὸ κάποιον δικό μας ἄνθρωπο, ἐνῷ παράλληλα οἱ γονεῖς μας ἀντιμετώπιζαν καὶ αὐτοὶ διάφορα προβλήματα ὑγείας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν προσβλέπουμε οὔτε ἀπὸ ἐκεῖ σὲ κάποιου εἴδους βοήθεια.

Ἐναποθέσαμε λοιπὸν ὅλες τὶς ἐλπίδες μας στὸ Θεό, ἀναμένοντας μὲ πίστη μόνο κάποιο θαῦμα.

Στὶς 7 Αὐγούστου τὸ βράδυ, παραμονὴ τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου, προσευχήθηκα μὲ θέρμη καὶ δάκρυα στὸν Ἅγιο παρακαλῶντας τον νὰ μεσιτεύσει στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ παιδιοῦ, ἀλλὰ καὶ νὰ δώσει σὲ μένα δύναμη γιὰ νὰ μπορέσω νὰ στηρίξω τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειάς μου καὶ ἰδιαιτέρως τὴ σύζυγο μου ποὺ ἦταν ἔγκυος.

Ἐκεῖνο λοιπὸν τὸ βράδυ ὅταν ἀποκοιμήθηκα, εἶδα στὸν ὕπνο μου ὅτι εἶχα τὸν Παναγιώτη μας ἀγκαλιὰ καὶ βρισκόμαστε στὸν Ναὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰσοδίων Θεοτόκου στὴν Μυρτιὰ Αἰτωλοακαρνανίας.

Μπαίνοντας μέσα στὸ Ναὸ προκειμένου νὰ κοινωνήσω τὸ παιδί, ποὺ τὸ εἶχε ἀνάγκη λόγῳ τῆς ἀσθένειας, διαπίστωσα ὅτι δὲν ὑπῆρχε κόσμος καὶ ὅλα γύρω μου ἦταν σκοτεινά. Τότε λυπήθηκα πολύ, ποὺ δὲν προλάβαμε τὴ Θεία Λειτουργία καὶ δὲν θὰ μεταλάμβανε τὸ παιδί. Ἐνῷ στεκόμουν μὲ τὸ παιδὶ στὴν ἀγκαλιά μου, ἀντιλήφθηκα ἀνθρώπινη παρουσία στὸ Ἱερὸ βῆμα. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μὲ χαροποίησε ἰδιαιτέρως καθ' ὅσον ὑπέθεσα ὅτι ὁ ἱερέας δὲν θὰ εἶχε τελειώσει τὴν κατάλυση καὶ ἔτσι ἀποφάσισα νὰ εἰσέλθω στὸ Ἱερὸ Βῆμα προκειμένου νὰ τὸν παρακαλέσω νὰ μεταλάβει τὸ παιδί. Ἀνοίγοντας τὴ δεξιὰ θύρα τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ἀντίκρισα ἕνα Μητροπολίτη, ἄγνωστο σὲ ἐμένα, ὁ ὁποῖος στέκονταν πλησίον τῆς Ἱερᾶς Προθέσεως, ἦταν ἐνδεδυμένος μὲ ὅλη τὴν ἀρχιερατικὴ στολή, πορφυροῦ χρώματος καὶ γιὰ λίγο σάστισα. Τὸ Ἱερὸ Βῆμα σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ὑπόλοιπο Ναὸ ἦταν πλημμυρισμένο μὲ ἔντονο φῶς, ὁ δὲ μητροπολίτης ὅπως στεκόταν μπροστά μου ἦταν πλημμυρισμένος στὸ φῶς καὶ φαίνονταν σὰν νὰ ἔκρυβε τὸν ἥλιο, ἀπὸ πίσω του, γεγονὸς ποὺ δὲν μοῦ ἐπέτρεπε νὰ τὸν βλέπω κατὰ πρόσωπο, παρὰ μόνο στιγμιαία. Τὸν κοίταξα ἐλάχιστα μὲ δέος. Αὐτός μοῦ χαμογέλασε στοργικά, λέγοντάς μου ὅτι μᾶς περίμενε καὶ κάνοντάς μου σχετικὸ νεῦμα νὰ τοῦ δώσω τὸ παιδί. Ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἔνιωσα ὅλο τὸ ψυχικὸ φορτίο ποὺ κουβαλοῦσα μέσα μου τόσο καιρὸ νὰ φεύγει καὶ μὲ κατέκλυσαν αἰσθήματα ἀπερίγραπτης ἐσωτερικῆς εὐφορίας. Ἔλαβα λοιπὸν τὸ θάρρος νὰ τοῦ ἐκθέσω τὴν κατάστασή μας, σχετικὰ μὲ τὸ πρόβλημα ὑγείας ποὺ ἀντιμετωπίζαμε, προσδοκῶντας ὅτι μὲ τὸ λόγο του θὰ μὲ ἐνίσχυε πνευματικά. Πρὸς μεγάλη μου ἔκπληξη ὅμως αὐτὸς μὲ διέκοψε λέγοντάς μου πὼς τὰ γνωρίζει ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς συνέβησαν, μοῦ εἶπε ἐπίσης νὰ μὴν ἀνησυχῶ καὶ ὅτι τώρα ποὺ θὰ πήγαινε τὸ παιδὶ στὸ Χριστὸ θὰ τελειώσουν ὅλα. Χωρὶς κανένα δισταγμό τοῦ ἔδωσα τὸ παιδὶ καὶ αὐτὸς τὸ ἀγκάλιασε μὲ τὸ δεξί του χέρι, γιατί μὲ τὸ ἄλλο κρατοῦσε τὴν ποιμαντορικὴ ράβδο. Ἀνησύχησα γιὰ μιὰ στιγμὴ μήπως ὁ μικρὸς κλάψει διότι δὲν δέχονταν νὰ τὸν κρατᾶνε ἄγνωστα ἄτομα ἀλλὰ πρὸς μεγάλη μου ἔκπληξη εἶδα τὸ παιδὶ σὲ μία ἱλαρότητα νὰ χαμογελάει κοιτάζοντας τὸ Μητροπολίτη καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν πλευρά του ἐπίσης χαμογελοῦσε. Κατόπιν ἐγὼ ἔχοντας σκυμμένο τὸ κεφάλι μου, ἀφοῦ σχεδὸν μὲ τύφλωνε τὸ φῶς, ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου πρὸς τὰ δεξιὰ γιατί ἄκουσα μία φωνή. Τότε εἶδα ὅτι πλησίον τῆς Ἁγίας Τράπεζας βρισκόταν ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. κ. Ἰερόθεος, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐνδεδυμένος ὡς ἁπλὸς μοναχὸς καὶ ρώτησε τὸν Μητροπολίτη ἐὰν ἤθελε βοήθεια μὲ τὸ παιδὶ λέγοντάς του «Γέροντα νὰ σᾶς βοηθήσω;» καὶ ἀποκρινόμενος αὐτός τοῦ εἶπε «ἐντάξει πάτερ Ἰερόθεε» ἀνταπαντῶντας του ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου «νὰ εἶναι εὐλογημένο» καὶ κάνοντάς του ταυτόχρονα ἐλαφρὰ ὑπόκλιση μὲ τὸ κεφάλι. Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου τὸν κοιτοῦσε ἀδιάλειπτα μὲ προσήλωση, δέος, θαυμασμὸ καὶ χαμογελῶντας .

Ἀκολούθως, ἐξῆλθα ἀπὸ τὸ ἱερὸ βῆμα, χωρὶς τὸ παιδὶ καὶ ἐντὸς τοῦ ναοῦ, ἐνῷ προηγουμένως δὲν ὑπῆρχε κανένας, βρίσκονταν ἕνας νέος. Σκέφτηκα λοιπὸν ὅτι θὰ ἦταν κάποιος δόκιμος μοναχὸς καὶ γιὰ αὐτὸ τὸν ρώτησα ποιός ἦταν ὁ Μητροπολίτης ποὺ λειτουργοῦσε. Ἐπίσης τοῦ εἶπα ὅτι μοῦ προξένησε ἐντύπωση τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἰερόθεος τὸν διακονοῦσε καὶ τοῦ μιλοῦσε μὲ πολὺ σεβασμὸ σὰν νὰ ἦταν Πατριάρχης. Τότε ἐκεῖνος ὁ νέος χαμογελῶντας μοῦ ἀποκρίθηκε ὅτι δὲν ἦταν Πατριάρχης ἀλλὰ ὁ Καλλίνικος καὶ ἐγὼ τὸν ρώτησα ἀπορημένος «ποιός Καλλίνικος;» καὶ εὐθὺς ξύπνησα.

Ξυπνῶντας ἐκεῖνο τὸ πρωὶ τῆς 8ης Αὐγούστου, ἦταν ἡ πρώτη φορά, μετὰ ἀπὸ μῆνες ποὺ ἔνιωθα μιὰ ἀνεξήγητη γαλήνη, εἶχα μιὰ ἀπίστευτη ἐσωτερικὴ εὐφορία καὶ διέθετα τὸ ψυχικὸ σθένος νὰ στηρίξω τὴ σύζυγο καὶ νὰ τῆς δώσω κουράγιο. Εἶχε συντελεστεῖ μιὰ ἀπερίγραπτη μεταβολὴ στὴν ψυχολογία μου.

Μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμή, πέραν ἀπὸ κάποιες ἁγιογραφίες, δὲν εἶχα δεῖ ποτὲ φωτογραφία τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου. Ἀναζήτησα ἀμέσως εἰκόνες μέσῳ τοῦ διαδικτύου γιὰ νὰ διακριβώσω ἐὰν ὁ Μητροπολίτης ποὺ εἶδα στὸν ὕπνο μου ἦταν ὁ Ἅγιος. Μετὰ ἀπὸ ὀλιγόλεπτη ἀναζήτηση εἶδα μιὰ φωτογραφία τοῦ Ἁγίου, μένοντας ἄναυδος καθότι ἦταν ἀπαράλλακτα ὅμοιος μὲ τὸν Μητροπολίτη ποὺ εἶδα στὸν ὕπνο μου.

Ξύπνησα τὴ σύζυγό μου καὶ τὴν προέτρεψα νὰ πᾶμε νὰ προσκυνήσουμε τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου διαβεβαιώνοντάς τη ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλά, χωρὶς ὅμως νὰ τῆς ἐξιστορήσω τὸ ὄνειρο. Ἡ σύζυγός μου συμφώνησε, χωρὶς δεύτερη σκέψη, νὰ ἐκκλησιαστοῦμε στὴ Ναύπακτο, στὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς.

Ἀναπέμποντας ὅλες μας τὶς ἐλπίδες γιὰ τὴν ἴαση τοῦ παιδιοῦ μας στὸν Ἅγιο, προσκυνήσαμε τὰ ἱερὰ λείψανα καὶ πήραμε γιὰ εὐλογία λάδι ἀπὸ τὸ καντήλι του, μὲ τὸ ὁποῖο σταυρώσαμε τὸ παιδί μας.

Ἔκτοτε διαπιστώσαμε νὰ συντελεῖται ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, σταδιακά, μιὰ ριζικὴ ἀλλαγὴ στὴν συμπεριφορὰ τοῦ παιδιοῦ ἀφοῦ ἡ ὄρεξή του, ἡ διάθεσή του καὶ γενικὰ ἡ ὅλη κλινική του εἰκόνα, ἄρχισε νὰ βελτιώνεται.

Ἔπειτα ἀπὸ 18 ἡμέρες περίπου, ἐπισκεφθήκαμε τὸν παιδίατρο προκειμένου νὰ λάβουμε τὰ παραπεμπτικὰ εἰσαγωγῆς στὸ νοσοκομεῖο. Τότε εἶπα στὸν γιατρὸ νὰ ζυγίσουμε τὸν μικρὸ Παναγιώτη, γιὰ νὰ δοῦμε μήπως ἔχει γίνει κάτι μὲ τὸ βάρος του καὶ πρὸς ἔκπληξη τοῦ παιδιάτρου ἀλλὰ καὶ δική μας, ὁ μικρὸς εἶχε πάρει σχεδὸν μισὸ κιλό, γεγονὸς ποὺ ἔκανε τὸν γιατρὸ νὰ ἀπορεῖ λέγοντας χαρακτηριστικά: «αὐτὸ εἶναι ἀνεξήγητο, δὲν ἔχω λόγια, ἕνα παιδὶ ποὺ δὲν ἔπαιρνε τόσους μῆνες βάρος, νόσησε μάλιστα μὲ Covid, σὲ τόσο μικρὸ χρονικὸ διάστημα νὰ ἔχει πάρει αὐτὸ τὸ βάρος».

Μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀνέλπιστη ἐξέλιξη ὁ παιδίατρος μᾶς εἶπε ὅτι ἐνῷ μᾶς εἶχε ἑτοιμάσει γιὰ εἰσαγωγὴ στὸ νοσοκομεῖο, νὰ περιμένουμε γύρω στὶς 15 μέρες ὥστε νὰ γίνει ἐπανεκτίμηση τῆς κατάστασης. Ὄντως ἔπειτα ἀπὸ 15 ἡμέρες, ποὺ ἐπισκεφθήκαμε ξανὰ τὸν παιδίατρο, ὁ μικρὸς Παναγιώτης εἶχε πάρει ἄλλα 300 γραμμάρια περίπου καὶ παράλληλα οἱ αἱματολογικὲς ἐξετάσεις ποὺ ἔκανε ἦταν πολὺ καλές.

Ἡ σύζυγός μου, μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ ποὺ ἔγιναν, μὲ ρώτησε τὶ μοῦ συνέβη ἐκεῖνο τὸ πρωινὸ τοῦ Αὐγούστου, ὅταν τὴ διαβεβαίωσα ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ μὲ τὴν ὑγεία τοῦ παιδιοῦ. Ἀποροῦσε πὼς ἤμουν τόσο σίγουρος ὅτι ὁ Παναγιώτης θὰ γίνονταν καλὰ καὶ τότε λοιπὸν τῆς ἐξιστόρησα τί εἶχε γίνει. Ἡ σύζυγός μου ἔνιωσε συγκλονισμένη ἀπὸ τὸ θαῦμα καὶ ἀποφασίσαμε ἀπὸ κοινοῦ, πρὸς ἔνδειξη ἐλάχιστης εὐγνωμοσύνης στὸν Ἅγιο Καλλίνικο, γιὰ αὐτὰ ποὺ βιώσαμε, νὰ δώσουμε στὸ τρίτο παιδί, ποὺ περιμένουμε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου.

Ὡστόσο ὅμως, ἡ ὅλη κατάσταση ποὺ πέρασε τὸ παιδὶ ἀπαιτοῦσε καρδιολογικὸ ἔλεγχο δοθέντος ὅτι τὰ μωρὰ ποὺ δὲν προσλαμβάνουν ἐπαρκὲς βάρος ἐνδεχομένως νὰ ἐμφανίζουν κάποιο καρδιολογικὸ πρόβλημα. Συνεχίσαμε νὰ προσευχόμαστε στὸν Ἅγιο Καλλίνικο ἔχοντας πίστη καὶ βεβαιότητα πλέον ὅτι θὰ πᾶνε ὅλα καλὰ καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἐξέταση. Πράγματι ἔπειτα ἀπὸ ἐνδελεχῆ καρδιολογικὸ ἔλεγχο ποὺ ὑπεβλήθη ὁ μικρὸς Παναγιώτης, πρὸς μεγάλη μας ἀνακούφιση, ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν παιδοκαρδιολόγο νὰ μᾶς λέει ὅτι ὁ μικρὸς ἔχει ἀπόλυτα φυσιολογικὴ καρδιακὴ λειτουργία καὶ ὅτι δὲ ἔχει νὰ παρατηρήσει τὸ ὁτιδήποτε.

Ἔκτοτε, ὁ μικρός μας Παναγιώτης χαίρει ἄκρας ὑγείας, ἔχει μπεῖ κανονικὰ μέσα στὶς καμπύλες πρόσληψης βάρους καὶ εἶναι γενικὰ ἕνα ὑγιές, ζωηρὸ καὶ φυσιολογικὸ παιδί.

Ἐμεῖς ἔκτοτε ὡς γονεῖς δοξολογοῦμε καθημερινὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν Ἅγιο Καλλίνικο ποὺ μεσίτευσε γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ παιδιοῦ μας.

Γιὰ ὁποιαδήποτε διευκρίνιση εἴμαστε στὴ διάθεσή σας

Μὲ σεβασμὸ καὶ ἐκτίμηση»

(....)