Ἡ Συνθήκη Σένγκεν
Πολλά θά μποροῦσαν νά γραφοῦν γιά τήν συνθήκη Σένγκεν πού ἔγινε πασίγνωστη τόν τελευταῖο καιρό λόγω τῆς ψηφίσεώς της ἀπό τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο. Ἐγράφησαν πολλά στίς Ἐφημερίδες καί γιά τά συγκεκριμένα ἄρθρα τῆς Συνθήκης καί γιά τήν φιλοσοφία της, ἀλλά καί γιά τήν ἀντίδραση τοῦ λαοῦ καί τῶν κομμάτων, καθώς ἐπίσης καί βουλευτῶν ἀπό ὅλα τα κόμματα.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀσχολήθηκε μέ τό θέμα αὐτό ἀπό τήν στιγμή πού ἐμφανίσθηκε καί ἐξέδωσε ἀφ’ ἑνός μέν μιά ἐμπεριστατωμένη ἀνακοίνωση, ἀφ’ ἑτέρου δέ μιά ἐγκύκλιο πού διαβάστηκε στόν λαό. Βέβαια, ἡ ἐγκύκλιος αὐτή εἶχε πρωτίστως ποιμαντικό χαρακτήρα, γι’ αὐτό θεωρῶ ὅτι οἱ ἀπόψεις τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν συνθήκη τοῦ Σέγκεν ἐκφράζονται κατά τόν καλύτερο τρόπο στό ἀνακοινωθέν, τό ὁποῖο ἀποσιώπησαν σχεδόν ὅλοι, ἐκκλησιαστικοί καί μή, καί τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα μας. Ἐπίσης, σημαντική εἶναι καί ἡ ἐπιστολή πού ἀπεστάλη ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο στόν Πρωθυπουργό, τούς Ὑπουργούς, τούς ἀρχηγούς κομμάτων καί τούς ἁρμοδίους φορεῖς, ἡ ὁποία εἶναι συγκερασμός καί τοῦ ἀνακοινωθέντος καί τῆς ἐγκυκλίου πρός τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Ἀπό τά διάφορα δημοσιεύματα στίς ἐφημερίδες γιά τήν συνθήκη τοῦ Σέγκεν, ξεχώρισα ἕνα κείμενο τοῦ κ. Ἀχιλλέα Φρακατσέλη, πού δημοσιεύθηκε στήν Κυριακάτικη Ἐλευθεροτυπία (15 Ἰουνίου 1997), τό ὁποῖο θίγει μιά πλευρά πού δέν τονίστηκε, ὅπως ἔπρεπε. Τό κείμενο ἔχει ὡς ἑξῆς:
“Η δημιουργία τοῦ “εὐρωπαϊκοῦ κάστρου”, δηλαδή ἑνός ἑνιαίου εὐρωπαϊκοῦ χώρου, ἀπόλυτα θωρακισμένου ἀπό τήν εἰσαγόμενη ἐγκληματικότητα ἀπό τρίτες χῶρες, εἶναι ὁ στόχος τῆς Συνθήκης τοῦ Σέγκεν, ἀλλά πολλοί ἐπισημαίνουν ὅτι τά τείχη αὐτοῦ του κάστρου εἶναι μᾶλλον εὐάλωτα.
Ὁ ἔλεγχος τῶν συνόρων, σύμφωνα μέ ὅσα προβλέπει τό κείμενο τῆς συνθήκης, θά ὑλοποιεῖται μέ τήν βοήθεια ἑνός γιγαντιαίου δικτύου πού θά φέρνει στίς ὀθόνες τῶν ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν ὅλα τα στοιχεῖα πού ἀφοροῦν τήν προσωπικότητα τοῦ διερχομένου.
Πρόκειται γιά τό Σύστημα Πληροφορικῆς Σέγκεν πού ὁδηγεῖ στήν περίφημη “διασύνδεση ἀρχείων”, δηλαδή στό σκέλος ἐκεῖνο πού ἐγείρει τόν προβληματισμό σχετικά μέ τήν συνταγματικότητα τῆς λειτουργίας τῆς Συνθήκης. Ταυτόχρονα, ὅμως, πρόκειται καί γιά τό τεχνολογικά “τρωτό” τῆς σημεῖο, μιά καί οἱ εἰδικοί στήν πληροφορική ἐπισημαίνουν ὅτι δέν ὑπάρχει ἀσφάλεια τῶν δικτύων.
Οἱ γνωστοί “χάκερ”, οἱ ἄνθρωποι πού γνωρίζουν τά μυστικά της σύνταξης κρυπτογραφικῶν κωδίκων, μποροῦν νά “παρεμβαίνουν” ἀλλάζοντας τά στοιχεῖα τῶν ἀρχείων.
“Η ἀσφάλεια τῶν δικτύων δέν εἶναι ἑξασφαλισμένη” ἐπισημαίνει ὁ Νίκ. Ἀλεξανδρής, καθηγητής τοῦ Τμήματος Πληροφορικῆς του Πανεπιστημίου Πειραιῶς, καί ὑπενθυμίζει ὅτι “ὑπῆρξαν στό πρόσφατο παρελθόν περιπτώσεις παραβίασης δικτύων μέ ὑψηλό βαθμό ἀσφαλείας”.
Ἀνάλογη εἶναι καί ἡ ἄποψη τοῦ Εὐαγγέλου Κιουντούζη, καθηγητῆ Ἐφαρμοσμένης Πληροφορικῆς στό Οἰκονομικό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, πού σημειώνει ὅτι “δέν εἶναι ἁπλή ἡ ἀπάντηση στό πρόβλημα τῆς ἀσφάλειας δικτύων”, διότι “τά πληροφοριακά συστήματα γίνονται ὅλο καί πιό σύμπλοκα καθιστώντας τά θέματα ἀσφάλειας καί προστασίας δυσχερή”.
Τήν καλύτερη ἐπιβεβαίωση δίνουν οἱ χάκερ, πού ἀκόμη καί ὡς κοινωνικό φαινόμενο ἀπασχολοῦν σοβαρά τους εἰδικούς. Πρόσφατα στήν Βρετανία δύο ἐρευνητικά κέντρα (Kinross- Render) πραγματοποίησαν μελέτη γιά λογαριασμό τῆς Computacenter, γιά νά ἐντοπίσουν τό μέγεθος τοῦ κινδύνου διείσδυσης τῶν χάκερ στά ὑπολογιστικά δίκτυα.
Τά εὐρήματα εἶναι ἐντυπωσιακά. Τό 60% τῶν χάκερ πού ἐθελοντικά συμμετεῖχαν στήν ἔρευνα κατάφεραν νά μποῦν σέ ἐπιλεγμένα δοκιμαστικά δίκτυα, γεγονός πού ὁδήγησε στά ἀκόλουθα συμπεράσματα: τό 66% τῶν συστημάτων ἄμυνας ἀποδείχθηκαν ἀνεπαρκῆ, τό 75% τῶν μέτρων προστασίας ἦταν χαλαρά καί τό 55% τῶν συστημάτων προστασίας τοῦ Internet (τοῦ διεθνοῦς διαδικτύου) εἶναι ἀνεπαρκῆ! Τελική ἐκτίμηση ὅπως τήν δίνουν οἱ ἄνθρωποι τῆς Computacenter: “Τό νομικό πλαίσιο δέν ἀποτελεῖ σοβαρό ἐμπόδιο κατά τῶν χάκερ”.
Νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι τό Σεπτέμβριο τοῦ 1996 ἀμερικανοί χάκερ διείσδυσαν στό δίκτυο τῆς CIA ἀλλάζοντας τήν οἰκονομία τῆς “ὑπηρεσίας” ἀπό “Central Intelligence Agency” σέ “Central Stupidity Agency”, ἐνῶ μερικούς μῆνες νωρίτερα καί τό ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης τῶν ΗΠΑ δέχτηκε ἀνάλογη ἐπίσκεψη, πού κατέληξε σέ ἀλλαγή τοῦ logo τοῦ σέ “ὑπουργεῖο Ἀδικίας”.
Χιοῦμορ πού μπορεῖ νά ἀποδειχθεῖ μέγιστη ἀπειλή, ἄν οἱ ἠθελημένες ἀλλαγές ἀπό τό σπάσιμο τῶν μέτρων προστασίας τοῦ δικτύου τοῦ Συστήματος Πληροφορικῆς Σένγκεν, χρησιμοποιηθοῦν σέ βάρος ἀνύποπτων πολιτών”.
Θά ἤθελα νά ὑπογραμμίσω ἀκόμη ἕνα σημεῖο πού εἶναι κατά τήν γνώμη μου τό σημαντικότερο ἀπό ἐκκλησιαστικῆς πλευρᾶς. Τό πρόβλημα εἶναι ποιοί θά ἔχουν τήν δυνατότητα νά προσκομίζουν στοιχεῖα στό κεντρικό σύστημα πληροφοριῶν, ἐκείνων πού θά θεωροῦνται ὕποπτοι καί ἀκόμη ποιοί θά ἔχουν τήν δυνατότητα νά ἔχουν προσπέλαση στά ἠλεκτρονικά αὐτά ἀρχεῖα. Αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, ἄν τό συνδέσουμε καί μέ ὅσα λέγει στό ἄρθρο τοῦ ὁ κ. Ἀχιλλέας Φρακατσέλης.
Τό ἀνησυχητικό της ὑποθέσεως εἶναι ὅτι εἶναι ἐνδεχόμενο τά ἠλεκτρονικά ἀρχεῖα νά χρησιμοποιοῦνται ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί μάλιστα ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἀπό κέντρα παραθρησκευτικά τα ὁποῖα μισοῦν τήν Ὀρθοδοξία καί θέλουν νά τήν πλήξουν. Ἄν σκεφθῆ κανείς τό τί μεθόδους χρησιμοποίησε τό ΚΕΦΕ, τό ὁποῖο τελικά λόγω τοῦ φακελλώματος διαφόρων ἐξεχόντων παραγόντων τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας διαλύθηκε μέ ἀπόφαση τῶν δικαστηρίων, τότε ἀντιλαμβάνεται τήν σοβαρότητα τοῦ θέματος.
Καί βέβαια, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν πρόκειται νά πάθη τίποτε, γιατί ἄντεξε σέ πολλούς καί φοβερούς διωγμούς, ἀλλά ἅς προσέξουν οἱ πολιτικοί ἡγέτες μήπως αὐτό ἔχει συνέπεια στό Γένος μας καί τόν ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό, ἀφοῦ μάλιστα ἡ Ὀρθόδοξη διαδασκαλία καί ζωή εἶναι ὁ ἱστός τοῦ Γένους μας. Μέ αὐτήν τήν ἔννοια μιλοῦμε γιά τούς πνευματικούς κινδύνους καί ἔτσι ἀντιλαμβανόμαστε τήν κρισιμότητα τοῦ πράγματος. Τίθενται διάφορα ἐρωτήματα: Μήπως μερικά ὕποπτα κέντρα θέλουν ἤ θά χρησιμοποιήσουν ὅλα τα στοιχεῖα τά ὁποῖα θά συγκεντρωθοῦν γιά νά κτυπήσουν στήν ρίζα τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση γιά νά ἐπικρατήση τελικά ὁ αἱρετικός φράγκικος πολιτισμός; Μήπως βρισκόμαστε σέ μιά μεθοδευμένη πολεμική ἐναντίον τῆς Ρωμηοσύνης ἀπό τήν ἀρειανική νοοτροπία τῆς δύσεως; Μήπως ἡ ἐνοποίηση τῆς Εὐρώπης πού γίνεται σαφῶς μέσα στά πλαίσια τῶν ἀρχῶν τοῦ Καρλομάγνου, καί τῆς νοοτροπίας τοῦ Βατικανοῦ, τό ὁποῖο Βατικανό εἶναι ἕνας ἀφανής ἑταῖρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος μέ μεγάλη ἐπιρροή, ἀποβλέπει καί στήν ἐξαφάνιση τοῦ θαυμασίου ἑλληνορθοδόξου τρόπου ζωῆς, τόν ὁποῖο μερικοί, μέ μεγάλη ἀφέλεια, χαρακτηρίζουν ὡς φονταμενταλισμό, θεοκρατία κ.λ.π.;
Μέσα ἀπό τήν προοπτική αὐτήν εἶδα καί τίς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ, τίς ὁποῖες πρέπει νά προσέξουν οἱ ἡγέτες μας, δηλαδή πρέπει νά δοῦν τήν οὐσία τῶν κινητοποιήσεων αὐτῶν καί ὄχι νά σταθοῦν σέ μία ἐπιφάνεια.
Ν.Ι.
- Προβολές: 2878