Οὐρανίας Σπανοῦ: Τριάντα χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Δέδε

Οὐρανίας Σπανοῦ, συνταξ. Ἐκπαιδευτικοῦ

Σὲ ἑπόμενα τεύχη θὰ δημοσιεύσουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ἐκτενῆ, γλαφυρὴ καὶ σημαντικὴ εἰσήγηση τοῦ Μητροπολίτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου γιὰ τὸν ἀείμνηστο Ἄρχιμ. Χαράλαμπο Δέδε, ἡ ὁποία περιέχει πολλὰ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα τόσο γιὰ τὴν προσωπικότητα τοῦ ἀειμνήστου, ὅσο καὶ γιὰ τὴν τοπικὴ ἱστορία της Ναυπάκτου. Στὸ τεῦχος αὐτὸ δημοσιεύουμε τὴν ἐπίσης σημαντικὴ σύντομη ὁμιλία τῆς κ. Οὐρανίας Σπανοῦ, συνταξιούχου Ἐκπαιδευτικοῦ, Κατηχήτριας καὶ ὑπευθύνου γιὰ τὴν Κατήχηση τῶν θηλέων στὴν Μητρόπολή μας γιὰ πολλὰ χρόνια.

***

Σεβασμιώτατατοι, εἶμαι σίγουρη, στὸν οὐρανὸ σήμερα ἡ ψυχὴ τοῦ ἀειμνήστου π. Χαραλάμπους Δέδε ἀγάλλεται καὶ χαίρει καὶ μὲ εὐγνωμοσύνη θὰ παρακαλῇ τὸν Ἅγιο Θεὸ νὰ σᾶς χαρίζη μακροβιότητα, ὑγεία καὶ δύναμη, γιὰ νὰ ἐπιτελῆτε θεαρέστως τὸ βαρὺ καὶ ἐπίπονο ἔργο σας.

Δεχθεῖτε, σᾶς παρακαλῶ, καὶ τὰ δικά μας ταπεινὰ εὐχαριστῶ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη μας.

Πιστεύω ἀκράδαντα, ἀπὸ ὅσα ἔζησα, ὅτι ὁ ἀείμνηστος πατήρ, ἔθεσε στὸ πνευματικὸ ἔργο τῆς Ναυπάκτου ἀρραγεῖς καὶ ἀσφαλεῖς ἐκκλησιαστικὲς βάσεις, μὲ τὸ ὅτι τὰ πάντα ἔθετε ὑπ' ὄψιν τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ τίποτα δὲν ἔκανε δίχως τὴν σύμφωνη γνώμη καὶ εὐχή του.

Ἔτσι χαράχτηκε μέσα μου ἡ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Μητροπολίτης εἶναι «εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ».

«Προσέχετε», μᾶς ἔλεγε συχνά, «ἡ ἐργασία νὰ μὴν παρουσιάζη τίποτε τὸ προσωποπαγές, προσωποκεντρικό, ἀλλὰ καθαρῶς ἐκκλησιαστικό, Χριστοκεντρικό».

Μέσα μου φυτεύτηκε καὶ νομίζω πὼς ἠχοῦν ἀκόμη στ' αὐτιά μου τὰ λόγια του. «Τέλεια ὑπακοὴ στὸν Μητροπολίτη καὶ στοὺς συνεργάτες του».

Πέρασαν 30 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Κύριος τὸν κάλεσε κοντά του.

Γιὰ ὅσους τὸν γνωρίσαμε, νιώθουμε ὅτι ἀκτινοβολεῖ καὶ θὰ ἀκτινοβολῇ τὸ φωτεινό του παράδειγμα, ἡ ἀρχοντιά του, ὁ θερμὸς ζῆλος του καὶ ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸν Κύριο. Ἡ εὐγένειά του, ἡ καλωσύνη του, ἡ διακριτικότητά του, τὸ δυναμικό, θαρραλέο καὶ γενναῖο του φρόνημα, ἡ προσφορά του καὶ τὸ ὁλοκληρωτικὸ δόσιμό του.

Μὲ τὴν εὐλογία καὶ τὴν εὐχὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου κυροῦ Χριστοφόρου ἱδρύθηκαν οἱ κατασκηνώσεις θηλέων στὴν Ναύπακτο, τὸ 1953 καὶ μέχρι καὶ τὸ 1959 (πλὴν τοῦ 1954) λειτούργησαν ἐδῶ στὸν ἱερὸ τοῦτο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς, μὲ ἀρχηγὸ τὴν ἀείμνηστη Παναγιώτα Βαλληνδρά, καθηγήτρια τότε στὴν Ναύπακτο.

Ποιά ἀπὸ μᾶς ποὺ ἔζησε ἐδῶ στὶς πρῶτες κατασκηνώσεις, δὲν διατηρεῖ ζωντανὰ καὶ μὲ νοσταλγία τὰ ὅσα ὡραῖα, παραδεισένια ζήσαμε καὶ πόσα ὠφέλιμα καὶ πολύτιμα ἐφόδια δὲν πήραμε γιὰ τὴν ζωή μας! Γι' αὐτὸ καὶ ἡ ψυχὴ τῆς κάθε μιᾶς ἐπαναλαμβάνει μαζὶ μὲ τὸν Βερίτη:

Γλυκιά μας κατασκήνωση

πάντα ἡ θύμησή σου

φέρνει χαρὲς ἀγγελικές

σὲ κάθε μιὰ καρδιά.

Κι ὅποιος μιὰ μέρα ἔζησε

τὴν ὄμορφη ζωή σου,

κι ὅποιος κοντὰ σοῦ χάρηκε

μονάχα μιὰ βραδιά,

στὴν γῆ κομμάτι ἔνιωσε

ὡραῖο τοῦ Παραδείσου.

Τὸ 1960 ἡ κατασκήνωση λειτούργησε στὸν Πλάτανο Ναυπακτίας καὶ μετὰ ὁ ἀείμνηστος πατὴρ ἔφυγε γιὰ τὴν Πάτρα.

Μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση θυμήθηκα τὸ πρῶτο μου κάλεσμα στὸ κατηχητικὸ ἔργο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τὸ 1952 τελείωσα τὴν Ἀκαδημία. Μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες εἰδοποιήθηκα ἀπὸ τὸν πατέρα Χαραλάμπη ὅτι μὲ ζήτησε ὁ Σεβασμιώτατος νὰ περάσω ἀπὸ τὸ γραφεῖο του. Δειλὰ πῆγα στὴν Μητρόπολη καὶ μὲ ἀκανόνιστους χτύπους καρδιᾶς χτύπησα τὴν πόρτα τοῦ γραφείου, ἑνὸς ἁγίου καὶ σοφοῦ Μητροπολίτου.

Μὲ ὑποδέχτηκε μὲ καλωσύνη καὶ πατρικὴ στοργή. Μὲ συνεχάρη καὶ μοῦ εἶπε ὅτι τὸ ἔργο τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ εἶναι λειτούργημα ὑψηλό: «Θὰ ἔχετε νὰ κάνετε μὲ ἁγνὲς ὑπάρξεις, θὰ ἔχετε νὰ κάνετε μὲ εἰκόνες Θεοῦ». Καὶ πολλὲς συμβουλές μου ἔδωσε. «Εὔχομαι καὶ σᾶς δίνω τὴν εὐλογία μου καὶ τὴν εὐχή μου νὰ ἐπιτύχετε τὸ στόχο σας. Παράλληλα θέλω νὰ σᾶς πῶ, ὅτι σᾶς ἐμπιστεύεται καὶ ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὰ δικά της παιδιά. Κατηχητικὸ καὶ ὅτι ἄλλο σας ἀναθέσει ὁ Πνευματικός σας. Σᾶς εὐχαριστῶ, εἶμαι βέβαιος θὰ δεχθῆτε τὴν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας».

Μὲ τρεμάμενη φωνὴ εἶπα: «Μεγάλη μου τιμή, Σεβασμιώτατε. Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι δὲν ἔχω τίποτα νὰ δώσω, παρὰ μόνον ἀδυναμίες. Νὰ ἀρνηθῶ; Μοῦ εἶναι ἀδύνατον».

Ἔτσι μὲ ἀνέχθηκε ὁ Θεὸς καὶ οἱ ἄνθρωποί του, νὰ προσφέρω τὶς μηδαμινές μου ὑπηρεσίες στὸ ἔργο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ἐπὶ δεκαετίες.

Ἂς εἶναι δοξασμένος ὁ Ἅγιος Θεός.

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι, ζητῶ τὴν εὐχή σας.