Ἀφιέρωμα: ἐκλογή Ἀρχιεπισκόπου - Ἀπόψεις

Ἀπόψεις γιὰ τὴν ἐκλογὴ νέου Ἀρχιεπισκόπου  - Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Διάφορα δημοσιεύματα σὲ Ἐφημερίδες

"Νέα" τὴν 30-1-2008

Πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι κοινωνικὸς θεσμός, δὲν εἶναι μιὰ θρησκεία, δὲν εἶναι φιλοσοφία, δὲν εἶναι κοινωνικὴ ὀργάνωση. Εἶναι ἕνα πνευματικὸ Ἵδρυμα, ἕνα Νοσοκομεῖο, θὰ λέγαμε, ποὺ θεραπεύει τὴν νοσοῦσα προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Θὰ περιμένατε ἀπὸ τὸν "Εὐαγγελισμό", τὸ νοσοκομεῖο, νὰ κάνη ἐξωτερικὴ πολιτική, νὰ κάνη πολιτικὴ γενικότερα; (Ἀπὸ συνέντευξη στὴν ΝΕΤ 105,8).

"Ἐλευθεροτυπία" τὴν 30-1-2008

Πρέπει νὰ δοθῇ προτεραιότητα καὶ σημασία στὸ "πὼς" τῆς ἐκλογῆς. Δηλαδή, τί τρόπους θὰ χρησιμοποιήση κάποιος γιὰ νὰ ἐκλεγῇ. Γιατί ἀπὸ τὸ "πὼς" θὰ ἐξαρτηθῇ τὸ ποιός εἶναι κατάλληλος νὰ ἐκλεγῇ ἀρχιεπίσκοπος», ὑποστηρίζει ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰερόθεος ἀναφερόμενος στὴν ἐκλογὴ νέου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, στὶς 7 Φεβρουαρίου.

Ποιά εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ πρέπει νὰ ἔχη ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος;

«Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι πρέπει νὰ ἔχη ὑπ’ ὄψιν του ὅτι θὰ εἶναι Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. Πρὶν κάνουμε τὴν ἐκλογὴ Ἀρχιεπισκόπου λησμονοῦμε ὅτι κάνουμε ἐκλογὴ γιὰ νὰ ποιμαίνη τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἔχουμε στὸν νοῦ μας ὅτι θὰ ἐκλέξουμε ἕναν Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἑπομένως, κάνουμε ἐκλογὴ γιὰ Ποιμενάρχη τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, καὶ ἐν συνεχείᾳ αὐτὸς θὰ προεδρεύση στὰ ἀνώτατα ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος, εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ γνωρίζη τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ συγχρόνως τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἡ θεολογία γίνεται βίωμα στὴν καθημερινὴ ἐποχή. Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νὰ συμμετέχη σὲ συνεδριάσεις καὶ συνέδρια Θεολόγων, Καθηγητῶν Πανεπιστημίου, καὶ νὰ μειονεκτῇ σημαντικά, ἐπειδὴ δὲν θὰ μπορῇ νὰ ἀρθρώνη θεολογικὸ λόγο καὶ θὰ ψελλίζη ἁπλῶς μερικοὺς κοινωνικοὺς καὶ ἠθικιστικοὺς λόγους.

Τὸ δεύτερο προσὸν ποὺ πρέπει νὰ ἔχη ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι νὰ ἀσκῇ ποιμαντικὴ καὶ ὅταν θὰ πρέπη νὰ διατυπώνη λόγο γι’ αὐτὰ τὰ ζητήματα, θὰ πρέπη νὰ δίνη νόημα στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Νὰ μὴν ἀσχολῆται μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς χώρας. Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας διαφέρει σαφῶς ἀπὸ τὸν κοινωνικό, ἠθικὸ καὶ πολιτικὸ λόγο ἑνὸς κρατικοῦ ὀργανισμοῦ. Δηλαδή, δὲν πρέπει νὰ ἀσχολῆται μὲ τὴν πολιτική, ὅπως νοεῖται σήμερα, οὔτε μὲ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Ἑλλάδος. Ἡ πατρίδα μας ἔχει κυβέρνηση ποὺ δίνει ἀναφορὰ στὸν λαὸ καὶ ψηφίζεται ἀπὸ τὸν λαό, ἀλλὰ καὶ γνωρίζει τὸ βαθύτερο γίγνεσθαι τῶν διεθνῶν ἐξελίξεων, πρᾶγμα ποὺ ἀγνοοῦν οἱ Κληρικοί, γι’ αὐτὸ δὲν εἶναι ἀναγκαῖο ἡ Ἐκκλησία νὰ ἐνεργοποιήση τὸν ἐθναρχικὸ λόγο, τὸν ὁποῖο οὕτως ἡ ἄλλως ὅταν δὲν ὑπάρχη κυβέρνηση μπορεῖ νὰ ἀσκήση.

Καὶ σὲ σχέση μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο;

Ἡ συνεργασία μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο θὰ πρέπη νὰ εἶναι ἄριστη σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, ποὺ σημαίνει ὅτι θὰ ὑπάρξη πλήρης σεβασμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, νὰ περιβάλλουν μὲ ἰδιαίτερο σεβασμὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ σεβασμὸ στὸν Τόμο τοῦ 1850, τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ 1928. Ἄλλωστε, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εἶναι γνώστης πολλῶν πραγμάτων καὶ ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης καὶ γνωρίζει νὰ τιμᾶ αὐτοὺς ποὺ τιμοῦν τὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο καὶ τὸ συνοδικὸ σύστημα τῆς Ἐκκλησίας.

Καὶ τὸ ζήτημα τῆς λεγόμενης συνοδικότητας;

Θὰ πρέπη ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος νὰ σέβεται τὸ συνοδικὸ σύστημα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ σημαίνει ὅτι δὲν θὰ πρέπη νὰ ἐπιβάλλη μηχανισμοὺς ἐπηρεασμοῦ τῆς ψήφου τῶν Ἀρχιερέων. Θὰ εἶναι ὁ πρῶτος μεταξὺ ἴσων. Βεβαίως, μπορεῖ νὰ προτείνη λύσεις, ἀλλὰ ἡ τυχὸν ἐπικράτηση τῆς προτάσεώς του δὲν μπορεῖ νὰ θεωρῆται νίκη ἡ ἡ μὴ ἐπικράτηση, ἧττα.

Ὡς πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἔχει μιὰ σημαντικὴ θέση, ἀλλὰ καὶ ἡ ψῆφος τῶν ἄλλων μελῶν τῆς Ἱεραρχίας ἡ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου πρέπει νὰ ἐκφράζεται ἐλεύθερα καὶ ἀβίαστα, χωρὶς ἔμμεσες ἡ ἄμεσες πιέσεις.

Μπορεῖ κάποιο πρόσωπο νὰ συγκεντρώση ὅλα τὰ χαρίσματα ποὺ περιγράψατε;

Τὸ βάρος πέφτει σὲ ἐμᾶς τοὺς ἐκλέκτορες? πρέπει νὰ θεωρήσουμε τὴν ψῆφο μας ἱερά. Ἡ ψῆφος πρέπει νὰ εἶναι ἀποδεσμευμένη ἀπὸ ἰδιοτέλειες καὶ συμφέροντα, ἀπὸ πάθη καὶ σκοπιμότητες, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἐλεύθερη καὶ ἐνταγμένη στὴν ἐκκλησιαστικὴ προοπτική. Ἡ ψῆφος δίνεται μετὰ ἀπὸ προσευχὴ καὶ μὲ ὑπευθυνότητα, ἀναζήτηση γιὰ τὸ ποιός ὑποψήφιος μπορεῖ νὰ ἀνταποκριθῇ θεάρεστα σ’ αὐτὸ τὸ ὑπεύθυνο ἐκκλησιαστικὸ ἔργο. Ψῆφοι ποὺ δίνονται ὕστερα ἀπὸ πιέσεις καὶ ἐκβιασμούς, σκοπιμότητες καὶ δοσοληψίες ἀποδοκιμάζονται ἀπὸ τὸν λαὸ καὶ τὸν Θεό. Συνιστοῦν σοβαρὰ πνευματικὰ λάθη, ποὺ πληρώνονται ἀκριβά.

Αὐτὸ ποὺ λέτε εἶναι αἰχμή...

Βεβαίως, τονίζω μιὰ πραγματικότητα. Ὅταν πᾶμε νὰ ψηφίσουμε δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα καθῆκον. Προηγεῖται Θεία Λειτουργία, ἀλλὰ φυσικὰ «Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει».

Πόσο διαφορετικὸς πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἑπόμενος Ἀρχιεπίσκοπος ἀπὸ τὸν Χριστόδουλο;

Πρέπει νὰ ἔχη τὸ ἀνεπιτήδευτο, πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἑαυτός του. Οὔτε νὰ μιμηθῇ τὸν Σεραφεὶμ οὔτε νὰ μιμηθῇ τον Χριστόδουλο, ἡ νὰ ἀποφύγη τὸν Σεραφεὶμ ἡ τον Χριστόδουλο. Θὰ κάνη λάθος. Νὰ ἐπιλέξη καλοὺς συνεργάτες, γιατί τὸν ἡγέτη τὸν ἀνεβάζουν ψηλὰ οἱ καλοὶ συνεργάτες καὶ τὸν ταπεινώνουν οἱ κακοὶ συνεργάτες.

"Νέα" τὴν 30-1-2008

Νὰ εἶναι στοιχεῖο ἐνοποιητικό

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ποὺ νὰ ἐκφράζη τὸν σκοπὸ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ νὰ δίνη νόημα ὕπαρξης στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ νὰ τοὺς ἐλευθερώνη ἀπὸ τὴν ἐνοχή, τὸν θάνατο καὶ τὸν πόνο. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ἀναζητοῦν ἀπαντήσεις στὰ ὑπαρξιακὰ ἐρωτήματα, Καὶ γι’ αὐτὸ καταλήγουν σὲ ἀνατολικὲς θρησκεῖες καὶ στὴν ψυχανάλυση. Ὅταν ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἔχει μία τέτοια ὑπαρξιακὴ θεολογία, δὲν τὴν προσφέρη στοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ μιλᾶ ἐπικοινωνιακά, ἠθικιστικά, πολιτικὰ καὶ κοινωνικά, τότε στεναχωροῦμαι βαθύτατα. Πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ βοηθάη τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀντιμετωπίζουν τὶς διαδοχικὲς κρίσεις θανάτου ποὺ περνᾶνε στὴν ζωή τους. Ἀπὸ τὴν γέννηση μέχρι τὸν θάνατο.

Πέρα ἀπ' αὐτό, ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος πρέπει νὰ εἶναι ἐνοποιητικὸ στοιχεῖο καὶ ὄχι πολωτικό. Νὰ σέβεται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τοὺς ἀδελφούς του Ἱεράρχες, καὶ νὰ εἶναι ἐκκλησιοκεντρικὸς καὶ ὄχι ἐθνοκεντρικός. Κατὰ συνέπεια, νὰ μὴν ἀσχολῆται μὲ τὴν πολιτική, ὅπως ἐκφράζεται σήμερα. Οὔτε νὰ ἀναμειγνύεται στὰ πολιτικὰ δρώμενα. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μιὰ μεγάλη ἀγκαλιὰ ποὺ δίνει θαλπωρὴ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἀνήκουν σὲ ὁποιοδήποτε κόμμα. Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ εἶναι πνευματικὸ Νοσοκομεῖο, ποὺ νὰ θεραπεύη ὅλους τοὺς ἀνθρώπους σὲ ὅποια κατηγορία καὶ πολιτικὴ ἰδεολογία καὶ ἂν ἀνήκουν καὶ ὄχι νὰ μετατρέπεται σέ... ξενοδοχεῖο ὕπνου, φαγητοῦ καὶ κοινωνικῶν ἐκδηλώσεων. Θὰ κάνη καὶ κοινωνικὸ ἔργο, ἀλλὰ ὁ βαθύτερος σκοπός της εἶναι ἡ θεραπεία τῆς νοσούσης προσωπικότητος. Νὰ βοηθάη τὸ πρόσωπο καὶ ὄχι τὸ ἄτομο.–