Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων στὴν Κωνσταντινούπολη

Τὸ διάστημα 26-30 Μαΐου 2006, ὁ νέος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος πραγματοποίησε ἐπίσημη ἐπίσκεψη στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἡ ἐπίσκεψη αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη τῶν εἰρηνικῶν ἐπισκέψεών του στὶς κατὰ τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.

Κατωτέρω δημοσιεύουμε ἀποσπάσματα τῶν λόγων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κατὰ τὴν ὑποδοχὴ καὶ τὸ Πατριαρχικὸ Συλλείτουργο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ (27-5-2006)

Παναγιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὲ Πατριάρχα, λίαν Πεφιλημένε καὶ Σεβασμιοπόθητε Ἀδελφὲ κύριε κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ

Αἰσθήματα πνευματικῆς συγκινήσεως κατέχουσιν Ἡμᾶς, ἀναλογιζομένους τις ἡ δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἥτις ἠχεῖ μυστικῶς ἐκ τοῦ περιλάμπρου καὶ ἡγιασμένου τούτου τόπου καὶ ἐκ τῶν ἀρρήκτως συνδεδεμένων μετὰ τοῦ τόπου, μνημῶν καὶ ἱστορικῶν γεγονότων. Ἡ γὰρ ἀμώμητος Πίστις ἡμῶν διέλαμψε μυστικῶς ὑπὸ τὴν ἐξ Ἁγίου Πνεύματος πεφωτισμένην καθοδήγησιν τῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς, ἧστινος Πίστεως ἡ δόξα κεκρυμμένη μὲν ἐστι τοῖς πολλοῖς ὀσημέραι, ἀλλὰ φανερὰ εἰς τοὺς μετέχοντας αὐτῆς ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος. Χαίρομεν δὲ καὶ ἀνασκοποῦντες πόσοι καὶ πηλίκοι οἱ δεσμοὶ οἱ συνδοῦντες τὴν πηγὴν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Οἰκουμένης, τὴν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Σιῶν, τὸ τοῦ Θεοῦ κατοικητήριον, μετὰ τῆς Μητρὸς Μεγάλης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τῆς προστάτιδος καὶ πνευματικῆς Τροφοῦ τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πόλεως μεγάλων Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων, πολυκάρπου τε ἀγροῦ εὐσεβείας καὶ πυρῆνος μοναδικοῦ τινος Χριστοκεντρικοῦ πολιτισμοῦ.

Οἱ Ρωμαῖοι Ὀρθόδοξοι κάτοικοι τῶν ἐπαρχιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς διετήρουν ἐπὶ μακρόν, ὡς πολὺ καλῶς ἐπίστασθε, πρὸ τῆς διεισδύσεως τῆς ἀτυχοῦς Οὐνίας, τὴν ὀνομασίαν Μελχίται, ἤτοι βασιλικοί, εἰς ἔνδειξιν τῆς ἐν Πίστει ἑνότητος αὐτῶν μετὰ τοῦ Βασιλέως τῶν Ρωμηῶν. Μετὰ τὴν πτῶσιν τῆς Πόλεως καὶ τὴν δῦσιν τῆς πολιτικῆς Βασιλείας τῶν Ἑλλήνων Ρωμαίων, ἧστινος ἡ μνήμη κατὰ τὰς ἡμέρας ταύτας ἑκάστου Μαΐου ἀναποφεύκτως ἐγγίζει ταῖς καρδίαις ἡμῶν, ἀπέμεινε μόνη, πλὴν ἀκατάβλητος, ἡ πνευματικὴ αὐτῶν Βασιλεία, ἡ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι Βασιλεία ὡς Χριστιανῶν, διὰ τοῦ πρὸς θέωσιν ἁγιασμοῦ ψυχῆς καὶ σώματος. Ἡ κοινωνία Πίστεως ἐγένετο καὶ κοινωνία Μαρτυρίου καὶ ἡ Ἐπτάλοφος Πόλις τοῦ Βοσπόρου περιεβλήθη ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὸν περίλαμπρον στολισμὸν τῆς Ἐκκλησίας, τὴν κόσμησιν τῶν ὑπὲρ τῆς ἀληθοῦς Πίστεως χεομένων αἱμάτων, ἑπομένη τὴ Σιωνίτιδι Ἐκκλησία, τὴ ἀποκτησάση προτεραιότητά τινα εἰς τὴν ὑπὲρ Χριστοῦ ὁμολογίαν καὶ τοὺς διωγμούς.

Ἡ Ὑμετέρα Παναγιότης τηροῦσα τὸ ὑπὲρ τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἐνδιαφέρον, ἐπεδείξατο τοῦτο κατὰ τὸν πλέον ἔμπρακτον τρόπον εἰς τὴν ἐπ’ ἐσχάτων προκληθεῖσαν γνωστὴν κρίσιν τοῦ καθ’ Ἡμᾶς Πατριαρχείου. Ἐκ βαθέων εὐχαριστοῦμεν Αὐτή, ἐκ μέρους τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἡμῶν Ἀδελφότητος καὶ τοῦ εὐλαβοῦς Ἡμῶν Ποιμνίου, διὰ τὴν ἄμεσον Αὐτῆς συμπαράστασιν καὶ συναντίληψιν, γενομένης οὕτως εὐκαίρου βοηθοῦ ἐν ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς θλίψεσιν. Ἐν τῇ μερίμνῃ τῆς Ὑμετέρας πανσεβάστου Παναγιότητος ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Γῆς ἐτυπώθη καὶ διέλαμψεν ὡς ἐν ἐσόπτρῳ, πλὴν τῆς προσωπικῆς Αὐτῆς φιλαδέλφου μερίμνης, καὶ ἡ πρὸ πολλῶν αἰώνων καθιερωθεῖσα μητρικὴ ἐν Χριστῷ φροντὶς τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Βασιλευούσης, ἐπὶ τῶν χειμαζομένων Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ πασῶν τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Καὶ τοῦτο, πρωτίστως δῶρον τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ, τοῦ τοὺς Πατέρας ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς θεμελιώσαντος καὶ δι’ αὐτῶν πρὸς τὴν ἀληθινὴν Πίστιν πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσαντος, οἵτινες, ὡς δοχεῖα τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, αὐτῷ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι συνδιασκεπτόμενοι, συνεκρότησαν τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μετὰ τῶν ἀπαύστων αὐτῶν πρεσβειῶν, παρέδωκαν ἡμῖν καὶ πάντα τὰ πρὸς σωτηρίαν συντελοῦντα πνευματικὰ μέσα καὶ πνευματικὰ ὅπλα.

ΑΠΟ ΤΟΝ XΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ (27-5-2006)

Μακαριώτατε καὶ τιμιώτατε Ἀδελφὲ ἐν Χριστῷ Πατριάρχα Ἱεροσολύμων καὶ πάσης Παλαιστίνης κύριε Θεόφιλε,

Ἱερώτατοι ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,

Ὡς εὖ παρέστητε, Μακαριώτατε, μετὰ ἀπὸ τὴν γνωστὴν περυσινὴν ταραχήν, ἥτις ἐκ τοῦ μισοψύχου ἐχθροῦ ὑποκινουμένη μεγάλως ἐταλαιπώρησε τὴν Σιωνίτιδα Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ καὶ σύμπασαν τὴν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν ἠνάγκασε συνοδικῶς νὰ ἐπέμβη καὶ κατὰ τὰ ἱεροκανονικὰ θέσμια νὰ δώση τέλος διὰ τῆς ἐνταῦθα συγκληθείσης εἰδικῶς Ἱερᾶς Μείζονος Συνόδου εἰς ὅσα ἀνεπιθύμητα καὶ ἐπικίνδυνα διεπράχθησαν.

Ὡς εὖ παρέστητε, Μακαριώτατε, κομίζων τὴν μυστικὴν χάριν τῶν θεοβαδίστων Παλαιοδιαθηκικῶν καὶ Καινοδιαθηκικῶν τόπων καὶ τὴν εὐλογίαν τούτων: τῆς δρυὸς τοῦ Μαμβρή, τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, τῆς ἐφθημεροκυριευθείσης Ἰεριχοῦς, τοῦ προφητηλιακοῦ Καρμηλίου, τῆς ταπεινῆς Ναζαρέτ, τῆς Θεογενετείρας Βηθλεέμ, τοῦ χριστευλογήτου Ἰορδάνου, τοῦ ἐρημικοῦ Σαρανταρίου, τῆς γραφικωτάτης Γαλιλαίας, τῆς ἀποστολοβαδίστου λίμνης Τιβεριάδος, τοῦ θελξιψύχου Ὅρους τῶν Μακαρισμῶν, τῆς γραφικῆς Κανὰ τοῦ γάμου, τῆς φιλοξενοχρίστου Βηθανίας, τοῦ φωτολούστου Θαβωρίου ὅρους, τοῦ χριστοσκήνου ὅρους τῶν Ἐλαιῶν, τοῦ κατανυκτικοῦ Κηπου τῆς ἀγωνίας, τοῦ Ἁγιοπνευματοφόρου Ὑπερώου, τῆς ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου, τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ, τοῦ πανιέρου καὶ Ζωοδόχου Ταφου τοῦ Κυρίου, τοῦ κεχαριτωμένου Θεομητορικοῦ Μνήματος τῆς Γεθσημανῆ, τῶν σκηνωμάτων τῶν πυριπνόων ἀσκητῶν τῆς ἰουδαϊκῆς ἐρήμου, τῆς χρυσῆς σειρᾶς τῶν ἁγίων καὶ μαρτυρικῶν προκατόχων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καὶ εἰ τινος ἑτέρου τιμαλφοῦς προσκυνήματος τῆς πατρώας πίστεώς μας.

Ἡ ἡμετέρα Μετριότης, βαθέως ἐκτιμῶσα τὸν χριστοειδῆ χαρακτῆρα τῆς προσωπικότητος, τὴν ἀνεπιτήδευτον εὐλάβειαν, τὴν ἐκκλησιαστικότητα τοῦ φρονήματος, τὸ ἀσκητικὸν τοῦ βίου καὶ τὴν εἰλικρίνειαν τῶν λόγων καὶ ἐνεργειῶν Ὑμῶν, ἀποβλέπει πρὸς Ὑμᾶς ὡς ἕνα πολυτιμότατον συνεργὸν εἰς τὸ ἔργον εἰς ὁ ἐκλήθημεν παρὰ Κυρίου νὰ ἐπιτελέσωμεν. Παντοτε δὲ εἰς τὸ ἰδιαιτέρως δύσκολον Πατριαρχικὸν Ὑμῶν λειτούργημα θὰ ἔχητε ἡμᾶς καὶ τὴν ἐνταῦθα παροικούσαν Μεγάλην Ἐκκλησίαν συμπορευτάς, ὡς ἄλλωστε ἡ μακραίων παράδοσις ἀδελφικῶν σχέσεων καὶ ἀλληλοϋποστηρίξεως τῶν Πατριαρχείων μας ἐπιβάλλει.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΟΝ Π. ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (28-5-2006)

Ἀποκορύφωσιν βεβαίως τοῦ συνδέσμου ἡμῶν, τοὐτέστιν τοῦ συνδέσμου τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, μεθ’ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀποτελεῖ οὐχὶ ἁπλῶς ἡ συνεργασία ἀλλὰ ἡ πλήρης κοινωνία τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἡ ἀπὸ κοινοῦ δηλονότι ἐμβάθυνσις καὶ βίωσις τῶν εὐαγγελικῶν ἀληθειῶν, ὡς αὗται παρεδόθησαν ἡμῖν ὑπὸ τοῦ Κυρίου, τῶν ἁγίων ἀποστόλων, τῶν θεοφόρων πατέρων καὶ τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἡ θεώρησις καὶ βίωσις τῶν θεοπνεύστων δογμάτων τῆς πίστεως ἡμῶν ὡς πυξίδος καὶ τρόπου τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς ἡμῶν ἐν τῷ κόσμῳ. Ἡ μετάδοσις τούτων εἰς τοὺς πιστοὺς ἡμῶν καὶ τὸν κόσμον ὡς τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς, ὡς τοῦ τρόπου ἐκείνου τῆς ζωῆς, ὁ ὁποῖος ἐξάγει τὸν κόσμον ἐκ τῆς συγχύσεως εἰς τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν διαύγειαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐκ τῆς βίας καὶ τῆς τρομοκρατίας εἰς τὴν εἰρήνην τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, ἐκ τῆς παγκοσμιοποιήσεως εἰς τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν καλλιέργειαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ. Μετὰ τοιούτων προϋποθέσεων μετέχομεν καὶ εἰς τὸν οἰκουμενικὸν διάλογον, οὐχὶ ἀναζητοῦντες ἀπολεσθεῖσαν εὐαγγελικὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ κατέχοντες ταύτην ὡς πολύτιμον καὶ ζωοποιὸν θησαυρὸν καὶ ἐπιθυμοῦντες νὰ ζήσωμεν ταύτην μετὰ τῶν εἰσέτι τελούντων οὐχὶ ἐν τῷ πληρώματι ταύτης, λόγῳ τῶν ἱστορικῶν συγκυριῶν, χριστιανῶν των ἄλλων ὁμολογιῶν.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΟΝ Π. ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ (28-5-2006)

Ἤλθετε, Μακαριώτατε, ἐκ τῆς Ἁγίας Πολεως Ἱερουσαλὴμ ἔνθα καθ? ἕκαστον Μεγα Σαββατον ἐπαναλαμβάνεται τὸ μέγα καὶ ἐπιβεβαιωτικὸν θαῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Πιστεως μας, τὸ θαῦμα δηλονότι τῆς ἀναβλύσεως ὑπερλόγως τοῦ Παναγίου Φωτὸς ἐκ τοῦ Ζωοδόχου Ταφου τοῦ Κυρίου, παρὰ τὰς ἁμαρτίας καὶ ἀνθρωπίνας ἀτελείας ἡμῶν. Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀρκεῖ καὶ μόνον νὰ ἀποδείξη ὁπόσον ἀγαπᾶ ἡμᾶς ὁ Κυριος, ἀφοῦ δι ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν λειτουργῶν Τοῦ, Ἀρχιερέων, Ἱερέων καὶ Διακόνων, ἐπιτελεῖ ἀναμφιβόλως καὶ διαχρονικῶς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τὸ ἔργον τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν τῶν χριστοσφραγίστων Χριστιανῶν. Παντοτε, ἅγιε ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργέ, τὴν ἡμετέραν Μετριότητα συντρίβει ἡ αἴσθησις τῆς διπλῆς πραγματικότητος ταύτης: πὼς δηλαδή, ὁ Παντοδύναμος Θεὸς ὑποχρεοῖ -οὕτως εἰπεῖν- Ἑαυτόν, ὥστε διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Θείου Του Ὀνόματος καὶ τῆς σχετικῆς σταυροειδοῦς χειρονομίας νὰ καθαγιάζη τὰ ὑλικὰ στοιχεῖα τῶν Μυστηρίων καὶ νὰ μεταδίδη διὰ αὐτῶν τὴν ἄκτιστον Χαριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τὸν λαὸν Τοῦ μέσῳ ἡμῶν τῶν χοϊκὼν καὶ ἁμαρτωλῶν λειτουργῶν!

Δὲν διαφεύγει τὴν προσοχήν μας, ὅτι διὰ τὴν δογματικὴν διατύπωσιν τῆς διδασκαλίας τοῦ ἀκτίστου Φωτὸς μεγάλοι ἀγῶνες ἠγέρθησαν, οὐ μέντοι γὲ χωρὶς ταραχῶν καὶ ἐκκλησιαστικοπολιτικὴς τρικυμίας, καὶ ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω καὶ εἰς τὴν Βασιλεύουσαν ταύτην Πολιν, ἔνθα εἰδικαὶ Συνοδοι συνεκλήθησαν. Ὠσαύτως δὲν ἐκφεύγει τῆς μνήμης ἡμῶν ἡ ἐπικλητικὴ καὶ ἐπίμονος προσευχὴ τοῦ μεγάλου πατρὸς τῆς Ἐκκλησίας μας Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ «Κυριε, φώτισόν μου τὸ σκότος, φώτισόν μου τὸ σκότος». Ἡ αἴσθησις τοῦ φυσικοῦ ἡ παραφυσικοῦ σκοτισμοῦ τῆς ψυχῆς ἀσφαλῶς καὶ εἶναι εἰς καρπὸς τῆς τοιαύτης σκοτεινότητος τῶν ὑπάρξεών μας χωρὶς τοῦ Χριστοῦ. Μετὰ τοῦ Χριστοῦ αἰσθανόμεθα ὡς ἐν τῷ Θαβὼρ εὑρισκόμενοι. Ἄνευ δ' Αὐτοῦ εἰς τὰ πέταυρα τοῦ Ἅδου κατοικεῖ ἡ ψυχὴ ἡμῶν.

Μνημονεύετε, Μακαριώτατε, παρακαλοῦμεν, καὶ ἡμῶν τῶν ἐνταῦθα ταπεινῶν ἀδελφῶν Σας ἐν ἑκάστῃ Ἱερὰ Μυσταγωγία καὶ ἐκτείνετε χεῖρας ἱκέτιδας πρὸ τοῦ Παναγίου Ταφου τοῦ Σωτῆρος ὑπὲρ τῆς μαρτυρικῆς Ἁγίας Αὐτοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ταπεινοῦ Πατριάρχου αὐτῆς.

Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ Ὑμῶν. Χριστὸς Ἀνέστη!

(www.ec-patr.gr, Α.Κ.)