Γραπτὰ Κηρύγματα: Κυριακή, 6 Ἰουλίου

Ἑωθινὸ Γ', Μὰρκ ἰστ', 9-20

Τὰ φετινὰ κυριακάτικα κηρύγματα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θὰ ἀναφέρωνται στὰ Ἑωθινὰ Εὐαγγέλια, τὰ ὁποῖα διαβάζονται κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὄρθρου τῶν Κυριακῶν. Δηλαδή, τὸ πρωΐ κάθε Κυριακῆς, πρὶν ἀρχίση ἡ θεία Λειτουργία, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὄρθρου, διαβάζεται ἕνα Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Λέγονται Ἑωθινὰ τὰ Εὐαγγέλια αὐτά, ἀφ' ἑνὸς μὲν γιατί διαβάζονται τὰ ξημερώματα στοὺς Ναοὺς (Ἑωθινὸν σημαίνει πρωϊνόν), ἀφ' ἑτέρου δὲ γιατί ἀναφέρονται στὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ὁ ὄρθρος, θὰ λέγαμε τὸ ξημέρωμα μιᾶς ἄλλης ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητος, ἀφοῦ μὲ τὴν Ἀνάστασή Τοῦ ὁ Χριστὸς ἔδωσε μιὰ ἄλλη ζωή, ποὺ εἶναι προοίμιο τῆς μεγάλης ἡμέρας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Τὰ Ἑωθινὰ Εὐαγγέλια εἶναι ἕνδεκα τὸν ἀριθμὸ καὶ εἶναι κομμάτια ἀπὸ τοὺς τέσσερεις Εὐαγγελιστὲς καὶ παρουσιάζουν μερικὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι, λοιπόν, φανερὸν ὅτι στὰ φετινὰ κηρύγματα θὰ ἀναφερθοῦμε στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ κάθε Κυριακὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἑορτάζουμε αὐτὸ τὸ γεγονός. Ὅμως θὰ εἴμαστε πολὺ συνοπτικοί, καὶ δὲν θὰ ἀναλύσουμε ὁλόκληρο τὸ Ἑωθινὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ ἔχει καθορισθῇ νὰ διαβάζεται τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς.

Τὸ σημερινὸ Ἑωθινό, ποὺ εἶναι τὸ τρίτο, εἶναι ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὸ κατὰ Μάρκον Εὐαγγέλιο (Μάρκ. ἰστ', 9-20) καὶ ἀναφέρεται σὲ τρεῖς ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Ἡ πρώτη ἔγινε στὴν Μαρία τὴν Μαγδαληνή, ἀπὸ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς εἶχε βγάλει ἑπτὰ δαιμόνια. Ἡ δεύτερη ἐμφάνισή Τοῦ ἦταν σὲ δύο μαθητές, ποὺ πῆγαν στὰ χωράφια τους τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως καὶ μάλιστα ἐμφανίσθηκε "ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» , δηλαδὴ οἱ μαθητὲς αὐτοὶ εἶδαν τὸν Χριστὸ μὲ τὴν δόξα τῆς Ἀναστάσεως, ὄχι ὅπως τὸν ἤξεραν προηγουμένως. Καὶ ἡ τρίτη ἐμφάνιση ἦταν στοὺς ἕνδεκα μαθητὲς τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν.

Τὸ σημαντικὸ ἀπὸ τὸ Ἑωθινὸ αὐτὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ὅτι δείχνει τὴν δυσπιστία τῶν μαθητῶν στὶς πληροφορίες ποὺ τοὺς μετέδωσαν τόσο ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ὅσο καὶ οἱ δύο μαθητὲς ποὺ τὸν εἶδαν προηγουμένως. Ὁ Χριστός, τελικά, ὅταν ἐμφανίσθηκε στοὺς ἕνδεκα, ἀφ' ἑνὸς μὲν τοὺς ἐπέπληξε γιατί ἀμφέβαλαν γιὰ τὴν Ἀνάστασή Τοῦ, ἀφ' ἑτέρου δὲ τοὺς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ πορευθοῦν σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ νὰ κηρύξουν τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως. Μαζὶ μὲ τὸ κήρυγμα τῆς Ἀναστάσεως θὰ ἔπρεπε οἱ μαθητὲς νὰ τοὺς βαπτίζουν διότι ἔτσι θὰ ἐνεργῆται ἡ σωτηρία. Βέβαια, τοὺς προανήγγειλε ὅτι ὅποιοι πιστεύσουν στὴν Ἀνάσταση θὰ δοῦν πολλὰ θαύματα στὴν ζωή τους, ἤτοι θὰ ἐκδιώκουν τὰ δαιμόνια μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Τοῦ, θὰ μιλοῦν νέες γλῶσσες, θὰ ἔχουν κυριαρχία πάνω στὴν κτίση καὶ σὲ αὐτὰ τὰ δηλητηριώδη φίδια, καὶ ἀκόμη θὰ θεραπεύουν τοὺς ἀρρώστους.

Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι ἡ πρώτη δυσπιστία τῶν μαθητῶν ὀφειλόταν στὸ ὅτι δὲν τοὺς ἱκανοποιοῦσε ἡ πίστη ἐξ ἀκοῆς. Ὅταν ὅμως εἶδαν προσωπικὰ τὸν Ἀναστάντα Χριστό, τότε ἄπέκτησάν την πίστη ἐκ θεωρίας καὶ βεβαίως μὲ τὴν πίστη αὐτή, ποὺ εἶναι ἐμπειρία καὶ ζωή, ἔκαναν θαύματα καὶ ἔτσι ἀναγέννησαν τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀνακαίνισαν ὁλόκληρο τὸν κόσμο.

Ἡ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως εἶναι μεγάλη. Δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθῇ τίποτε μαζί της. Μόνον ποὺ χρειάζεται καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὴν πίστη ἐξ ἀκοῆς νὰ περάσουμε στὴν πίστη ἐκ θεωρίας. Ἔχοντας τὴν εὐλογία νὰ ζοῦμε μέσα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε προσωπικὴ ἐμπειρία τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς Ἀναστάσεως, ὥστε ἔτσι νὰ γίνουμε υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεως.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ