Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ὁ ἀγώνας τῆς Ἐκκλησίας - Θυσία μὲ σύνεση
Ὁ ἀγώνας τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ παρέμβαση τῆς Ἐκκλησίας σέ θέματα πού ἀφοροῦν τήν Ἑλληνική κοινωνία δημιουργεῖ σέ πολλούς διανοουμένους μιά ἐνστικτώδη ἀντίδραση, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι ἀνήκουν στήν ἀποκλειστική ἁρμοδιότητα τῆς κρατικῆς διοίκησης. Παράδειγμα ἀποτελεῖ τό θέμα τῶν ταυτοτήτων, πού δημιούργησε κρίση καί ἔνταση ἀνάμεσα στήν Κυβέρνηση καί τήν ἑλληνική κοινωνία.
Πιστεύω ὅτι σέ τέτοιες περιστάσεις -κρίσης καί ἔντασης- ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά δημιουργηθοῦν καί νά παγιωθοῦν παρεξηγήσεις, πού παρεμποδίζουν τήν προσέγγιση τῆς ἀλήθειας. Ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά θολώση σέ μερικούς ἡ εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἔθνους. Εἶναι πολύ εὔκολο νά κυριαρχήσουν προσωπικές ἐκτιμήσεις, γεννημένες ἀπό τήν τυφλή κίνηση μιᾶς μορφῆς τοῦ ἐνστίκτου της αὐτοσυντήρησης, δηλαδή ἀπό τήν ἀνασφάλεια πού δημιουργεῖ ὁ κλονισμός τῶν ἐρεισμάτων πάνω στά ὁποῖα στηρίζει ὁ καθένας τό νόημα τῆς ζωῆς του. Ὁρισμένοι -γιά παράδειγμα- δίνουν τήν ἐντύπωση ὅτι αἰσθάνονται τήν φωνή τῆς Ἐκκλησίας σάν σεισμό στά θεμέλια της ἀξιοπρέπειάς τους, γι’ αὐτό ἀντιδροῦν παράλογα. Σέ αὐτούς πρέπει νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι, ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἀγωνίζεται ἐναντίον τοῦ θρησκευτικοῦ καί πολιτιστικοῦ ἀποχρωματισμοῦ τοῦ Κράτους, δέν τό κάνει ἀπό φονταμενταλιστικό φανατισμό, ἀπό διάθεση νά κόψη τήν ἐπικοινωνία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μέ τήν ὑπόλοιπη οἰκουμένη• τό κάνει γιά νά δώση στήν σημερινή Ἑλλάδα ἀνοικτούς ὁρίζοντες, οἱ ὁποῖοι, βέβαια, δέν ἔχουν σχέση μέ τό Χρηματιστήριο καί τήν ἐλευθερία τῆς ἀγορᾶς, ἀλλά μέ τήν ἀνακαίνιση τοῦ προσώπου μέσα στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου καί τήν κατάργηση τῆς δεσποτείας τῶν ἐξωτερικῶν συνθηκῶν ζωῆς πάνω στούς λογισμούς καί, γενικότερα, πάνω στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ Ὀρθοδοξία δίνει τή δυνατότητα στόν Ἕλληνα πολίτη νά ὑπερβῆ τά στενά ἐθνοφυλετικά τοῦ ὅρια, χωρίς νά ἀπολέση τήν ἐθνική του συνείδηση, καί νά ἀγκαλιάση -ὡς συμπολίτης τῶν ἁγίων καί οἰκεῖος του Θεοῦ- ὅλη τήν οἰκουμένη.
Θυσία μέ σύνεση
Ἀφορμή γιά αὐτά πού θά διατυπωθοῦν παρακάτω εἶναι ἕνα κείμενο πού διαβάστηκε φέτος σέ σχολική γιορτή γιά τήν ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου. Τό κείμενο ἔδειχνε τήν ἀντίθεση ὑποσχέσεων καί ἔργων τῶν ἰσχυρῶν της τότε ἀντιναζιστικῆς συμμαχίας. Σταχυολογῶ δύο ἀπό τίς ὑποσχέσεις.
Ὁ στρατηγός Ντέ Γκώλλ τήν 28η Ὀκτωβρίου 1942 ἐμφαντικά δήλωσε: “Ὁ ἀγών τῆς Ἑλλάδος, τά κατορθώματά της δημιουργοῦν δί’ αὐτήν δικαιώματα ἀναμφισβήτητα”.
Ὁ πρωθυπουργός τῆς Ἀγγλίας Οὐΐνστων Τσώρτσιλ τόν Φεβρουάριο τοῦ 1943 βεβαίωνε: “Ἅς μείνη ἥσυχη ἡ Ἑλλάδα: Θά πάρη ὅλα ὅσα τῆς ἀνήκουν. Θά ἀποκτήση τά ἐδάφη της στό ἀκέραιο καί θά ζήση περήφανη καί ἠρωϊκή μέσα στούς νικητές”
Ἡ ἐξέλιξη, βέβαια, ἔδειξε ὅτι δέν πρέπει νά “κοιμώμαστε ἤσυχοι” οὔτε νά εἴμαστε εὐκολόπιστοι, γιά νά μήν αἰσθανόμαστε “πάντα προδομένοι”. Ἡ σύνεση ἀπαιτεῖ νά λαμβάνουμε πάντα σοβαρά ὑπόψη τά συμφέροντα τῶν ἰσχυροτέρων ἀπό ἐμᾶς. Αὐτοί δέν πρόκειται νά μᾶς δώσουν τίποτε, ἄν δέν ἔχουν πεισθῆ, ὅτι ἀπό αὐτό τό δόσιμο ἔχουν νά εἰσπράξουν πολλαπλάσιο κέρδος. Ἡ καλλιέργεια τῆς ἰδιοπροσωπίας μας, πού εἶναι ἐμποτισμένη μέ τήν Ὀρθοδοξία, τίς διδασκαλίες καί τούς βίους τῶν ἁγίων, τήν αὐταπάρνηση, τήν ἀνιδιοτέλεια καί τήν ἀγάπη, πρέπει νά συνδυασθῆ μέ τήν φρονιμάδα τοῦ φιδιοῦ, πού ξέρει νά κτυπᾶ, μέ τίς ἀπαραίτητες προφυλάξεις, καίρια τους στόχους του.
Ἡ σύνεση δέν καταργεῖ τήν θυσιαστική ἀγάπη• τήν προστατεύει.
π.Θ.Α.Β.
- Προβολές: 2977