Ἡ Διαρκής Ἱερὰ Σύνοδος γιὰ τὴν στάση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως ἀπέναντι στὸν Μητροπολίτη

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συνεζήτησε γιά μιά ἀκόμη φορᾶ τό πρόβλημα πού δημιούργησε ἡ Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, καί ἀποφάσισε νά στείλη, σέ συνέχεια τῶν ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 2442, 3720, 4052/19-11-1998, 263/19-1-1999 καί 680/24-2-1999 ἐγγράφων της, καί ἕνα τελευταῖο ἔγγραφο, μέ τό ὁποῖο προτρέπεται ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμ. Σπυρίδων Λογοθέτης νά ὑπακούση στόν Μητροπολίτη του. Δημοσιεύουμε τό σημαντικό αὐτό κείμενο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρός ἐνημέρωση τῶν ἀναγνωστῶν.

“Πανοσιολογιώτατε,

Ἡ Ἁγία του Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐν τῇ ἀνυστάκτω καί ἀδιαλλείπτω μερίμνη Αὐτῆς, περί τῆς ἐν τῇ Ἐκκλησιαστική Διοικήσει εὐταξίας καί καταστάσεως, στοιχοῦσα καί τῷ Ἀποστολικῶ παραγγέλματι: “Πάντα κατά τάξιν καί εὐσχημόνως γινέσθω” (Ἅ' Κορ. Ἰδ', 40) πολλήν πάντοτε κατέβαλε τήν φροντίδα διά τήν διαφύλαξιν καί περιφρούρησιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως.

Ὁ Ἀποστολοπαράδοτος θεσμός τοῦ Ἐπισκόπου, ἐμπλουτισθεῖς σύν τῷ χρόνω διά τέ τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν ἀνηκουσῶν αὐτῶ ἱερατικῶν, κανονικῶν καί διοικητικῶν ἐξουσιῶν καί τῆς ἐπιταγῆς πρός ἀναντίλεκτον ὑπακοήν εἰς τά κελεύσματα αὐτοῦ ὑπό παντός Κληρικοῦ, Μοναχοῦ καί Λαϊκοῦ, ὑπαγομένου αὐτῶ ἤ καί ἁπλῶς κινουμένου ἐντός της ἀνεγνωρισμένης διοικητικῆς περιφερείας (ἐπαρχίας) αὐτοῦ, ἀποτελεῖ τό θεμέλιον πρός διατήρησιν ἐντός του ἐκκλησιαστικοῦ καθεστῶτος τῆς κανονικῆς τάξεως καί πειθαρχίας (obedientia canonica).

Διά τοῦτο ἡ Δ' ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδος διά τῶν δ' καί ἡ' Ἱερῶν Κανόνων Αὐτῆς, ὤρισεν ἅπαξ διά παντός καί τελεσιδίκως τά ἀφορώντα εἰς κανονικήν σχέσιν τῶν Μοναχῶν μετά τοῦ ἐπιχωρίου Ἐπισκόπου:

“Τους δέ καθ’ ἑκάστην πόλιν καί χῶραν μονάζοντας ὑποτετάχθαι τῷ Ἐπισκόπω, καί τήν ἡσυχίαν ἀσπάζεσθαι καί προσέχειν μόνη τή νηστεία καί τή προσευχή, ἐν οἶς τόποις ἀπετάξαντο, προσκαρτεροῦντες, μήτε δέ ἐκκλησιαστικοῖς, μήτε βιωτικοῖς παρενοχλεῖν πράγμασιν, ἤ ἐπικοινωνεῖν, καταλιμπάνοντες τά ἴδια μοναστήρια, εἰ μήποτε ἄρα ἐπιτραπεῖεν διά χρείαν ἀναγκαίαν ὑπό τοῦ τῆς πόλεως Ἐπισκόπου”.

“Οι κληρικοί των ... μοναστηρίων ... ὑπό τήν ἐξουσίαν τῶν ἐν ἑκάστη πόλει Ἐπισκόπων, κατά τήν τῶν ἁγίων Πατέρων παράδοσιν, διαμενέτωσαν, καί μή κατά αὐθάδειαν ἀφηνιάτωσαν τοῦ ἰδίου Ἐπισκόπου. Οἱ δέ τολμῶντες ἀνατρέπειν τήν τοιαύτην διατύπωσιν, καθ‘ οἶον δήποτε τρόπον, καί μή ὑποταττόμενοι τῷ ἰδίω Ἐπισκόπω, εἰ μέν εἶεν κληρικοί, τοῖς τῶν Κανόνων ὑποκείσθωσαν ἐπιτιμίοις, οἱ δέ μονάζοντες ἤ λαϊκοί, ἔστωσαν ἀκοινώνητοι”.

Ἡ σωτήριος αὕτη πατροπαράδοτος διδασκαλία εἶναι εἰς τήν ἐποχήν μᾶς ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρος, ἐξ αἰτίας καί τῆς παρατηρουμένης ἀμβλύνσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος τῶν Χριστιανῶν, εἰς ἥν ὑμεῖς πρωτίστως οἵ το ἀγγελικόν καί ἅγιον σχῆμα ἐνδυθέντες, θά ἔδει ἴνα θέσητε φραγμόν καί γένητε φῶς τῶν ἐν κόσμω πιστῶν καί τρίβοι ἀπλανεῖς.

Ἀπό χρόνου ἱκανοῦ ὅμως ἡ Ἱερά Σύνοδος βαθυαλγοῦσα παρακολουθεῖ ὑφισταμένην μίαν ὑφέρπουσαν κρίσιν εἰς τάς σχέσεις ὑμῶν μετά τοῦ Ποιμενάρχου ὑμῶν, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου, ἰδιαιτέρως θλιβεράν καί ἐπικίνδυνον διά τήν ἑνότητα τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.

Ὅθεν, ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἐν τῇ Συνεδρία Αὐτῆς τῆς 4ης ὁδεύοντος μηνός Φεβρουαρίου ἐ.ε., τά περί τοῦ ὡς εἴρηται προβλήματος διεξελθοῦσα καί αὔθις μετ’ ἐπιστασίας, ἐνδιαφέροντος καί ἀγάπης πρός ἀμφοτέρας τάς πλευρᾶς, ἔγνω παρακαλέσαι πατρικῶς καί συστῆσαι Συνοδικῶς, δί’ ὑστάτην φορᾶν, ὅπως ὑπακούητε ἐν ἀγάπη καί ἁπλότητι ἀνυποκρίτω εἰς τόν οἰκεῖον Ἐπίσκοπον, ὅστις ἵσταται ἐν μέσω τῶν πιστῶν εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, κατά τόν θεοφόρν Ἰγνάτιον, μή ἀθετοῦντες τήν γνώμην τοῦ πνευματικῶς καί ἐκκλησιολογικῶς κυριάρχου ὑμῶν Ποιμένος, πειθαρχοῦντες πρός τάς ἐντολᾶς αὐτοῦ καί παραμένοντες “εἰς τούς ἑαυτῶν ὄρους” καί “ἐφ’ ὤ ἐτάχθητε” διά τῆς χριστομιμήτου ταπεινώσεως καί ὑπακοῆς. Ἡ δέ ὑπακοή ὑμῶν αὕτη δέον ὅπως ἐκδηλοῦται καί διά τῆς ἀναφορᾶς πρός αὐτόν διά πᾶν ἐπιτελούμενον ἐν τῇ Ἱερά ὑμῶν Μονή καί τήν λῆψιν εὐλογίας ἐκ τῶν προτέρων διά τήν διενέργειαν οἱουδήποτε ἔργου κατά τάς κειμένας κανονικᾶς καί ἐκκλησιαστικᾶς διατάξεις, μή παρερμηνεύοντες τά ἰσχύοντα διά τάς Ἱερᾶς Μονάς, αἵ ὁποῖαι ὑποχρεοῦνται εἰς τήν τήρησιν τῶν τέ Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Νόμων τοῦ Κράτους, πρός διασφάλισιν τῆς κανονικότητος ἀλλά καί τῆς νομιμότητος τῶν ὑμετέρων ἐνεργειῶν καί ἀποφυγήν δυσαρέστων ἐπιπτώσεων. Τοῦτο ἄλλωστε ἀπετέλεσε καί τόν γλυκύν καρπόν της, μετά τήν κατά τήν 1-3-1999 συνάντησιν ὑμῶν μετά τοῦ Ἐπισκόπου ὑμῶν, ἐπιτευχθείσης συμφωνίας, καθ‘ ἥν ἀπεδέχθητε τήν ὑφ’ ὑμῶν τήρησιν πασῶν των κανονισμῶν καί νομικῶν διατυπώσεων ἐν τῇ καθ’ ὅλου διεξαγωγή τῆς μοναστικῆς ὑμῶν πορείας.

Κατακλείοντες, προτρέπομεν καί πάλιν πατρικῶς καί ἐν ἀγάπη εἰλικρινεῖ τήν τέ ὑμετέραν Πανοσιολογιότητα καί τήν περί ὑμᾶς ἐν Χριστῷ Ἀδελφότητα, “τούς παραστάτας τοῦ Χριστού” κατά τόν Μέγαν της Καισαρείας φωστήρα Βασίλειον, ὅπως λαβόντες ὑπ’ ὄψιν τα ὡς ἄνω Συνοδικῶς ἀποφασισθέντα, ἐπιδείξητε τήν προσήκουσαν χριστομίμητον ὑπακοήν καί εὐπείθειαν καί διατηρήσητε ἀσάλευτον τήν ἑνότητα πρός τόν Ἐπίσκοπον ὑμῶν, ἐπ’ ἀγαθῶ τῆς Ἁγιωτάτης ἠμῶν Ἐκκλησίας καί τῆς ἀμωμήτου ἠμῶν πίστεως.
Ἐπί δέ τούτοις ἐπιδαψιλεύομεν ὑμίν τάς πατρικᾶς εὐχᾶς καί εὐλογίας ἠμῶν διατελοῦντες μετά τῆς ἐν Κυρίω ἀγάπης.

† Ὁ Ἀθηνῶν ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, Προεδρος”