Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ποιμαντικά ἐρωτήματα - Ἡ ἀρχοντιά τοῦ Ὀρθόδοξου ἤθους
Ποιμαντικά ἐρωτήματα
Τό πρόβλημα τῆς ἐπικοινωνίας μέ τούς νέους εἶναι μόνο θέμα γλώσσας; Τό ποιμαντικό ἐνδιαφέρον μας, νομίζω, πρέπει νά πηγαίνη βαθύτερα. Ὁπωσδήποτε χρειάζεται ἀνοικτή γραμμή ἐπικοινωνίας τῆς Ἐκκλησίας μέ τή νεολαία. Ὁπωσδήποτε χρειάζεται γνώση τῆς σύγχρονης γλώσσας καί ὁρολογίας πού χρησιμοποιοῦν οἱ νέοι, ὄχι, βέβαια, γιά νά τούς μιλᾶμε σ’ αὐτήν, ἀλλά γιά νά τούς καταλαβαίνουμε, γιά νά συλλαμβάνουμε τά μηνύματα πού θέλουν νά μᾶς μεταδώσουν.
Οἱ νέοι, ὅπως ὅλοι μας, θέλουν νά τούς καταλαβαίνουν. Δέν θέλουν νά τούς μιμοῦνται. Ἡ μίμηση τούς κάνει νά δυσανασχετοῦν καί νά αἰσθάνονται ἀνασφαλεῖς• καταλαβαίνουν τήν ὑποκρισία, τήν τεχνητή συμπεριφορά. Θέλουν εἰλικρινῆ καί καθαρή σχέση μέ τούς μεγάλους.
Αὐτά καταγράφονται ὡς προσωπικές σημειώσεις ἀπό τήν παρακολούθηση τοῦ Συνεδρίου, πού ὀργάνωσε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στίς 8 καί 9 Μαΐου, γιά τά στελέχη καί τούς ὑπεύθυνούς του νεανικοῦ ἔργου τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων. Στό Συνέδριο αὐτό, στό ὁποῖο ἀκούσθηκαν ἐνδιαφέρουσες εἰσηγήσεις, μοῦ γεννήθηκαν δυό ἀκόμη ἐρωτήματα. Πρώτον, μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ὀρθόδοξη ποιμαντική της νεότητος, ὅταν ἡ ποιμαντική πράξη εἶναι ἀποδεσμευμένη ἀπό τήν ἐμπειρική θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας; Δεύτερον, εἶναι σωστό νά περιγράφουμε τίς καταστάσεις τῶν νέων, τίς ἀντιδράσεις καί τίς ἀναζητήσεις τους, μέ βάση τίς δικές μας ἐμπειρίες; Δυστυχῶς οἱ ἐμπειρίες πολλῶν μεγάλων εἶναι ἐμπειρίες καταπιεσμένων κατηχητοπαίδων, τά ὁποῖα σέ ὥριμη ἡλικία προσπαθοῦν νά πραγματοποιήσουν τήν ἐπανάσταση πού δέν ἔκαναν, ὅταν τήν δικαιολογοῦσε ἡ ἡλικία τους. Τό πρόβλημα τῶν σημερινῶν νέων δέν εἶναι τόσο ἡ καταπίεση - ὅποια μορφή καί ἄν ἔχει τώρα - ὅσο ἡ ἐλευθερία, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ ὑπευθυνότητα. Τό χάσμα μέ τίς παλιότερες γενιές εἶναι μεγάλο. Δέν γεφυρώνεται μέ τεχνικές. Γεφυρώνεται μέ τήν εἰλικρινῆ καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι μιά θεολογική ἀρετή• μιά ἀρετή πού δέν μπορεῖ νά συνυπάρχη μέ καμμιά ἀθεολόγητη ποιμαντική.
Ἡ ἀρχοντιά τοῦ Ὀρθόδοξου ἤθους
Μέσα στήν ἔξαρση τοῦ παράλογου πολέμου τῆς Βαλκανικῆς εἶναι πολύ χρήσιμο νά ἀκουσθῆ ἡ φωνή τοῦ Ἐπισκόπου Ράσκα καί Πρίζρεν κ. Ἀρτεμίου, ὁ ὁποῖος ποιμαίνει τήν περιοχή τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Ὁ δημοσιογράφος Ἀντώνης Καρκαγιάννης, στήν Καθημερινή της 9ης Μαΐου, παρουσιάζει δύο κείμενα τοῦ ἐπισκόπου Ἀρτεμίου, τά ὁποῖα δείχνουν τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἡ τοπική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει τό πρόβλημα. Ἀντιγράφω μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό ἕνα κείμενο, πού δείχνει τήν ἀρχοντιά τοῦ ὀρθόδοξου ἤθους, τό ὁποῖο εἶναι ξένο πρός ἐθνικισμούς καί βίαιες πολιτικές ἰδεολογίες.
Στό Πασχαλινό, λοιπόν, μήνυμά του ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος γράφει: “Τά δεινά τα ὁποῖα ὑποφέρουμε καί ὑπομένουμε - ἀπό τήν κυβέρνηση (Μιλόσεβιτς), ἀπό τούς Ἀλβανούς τρομοκράτες καί ἀπό τό ΝΑΤΟ - δέν ἐξαρτῶνται ἀπό ἐμᾶς... Τό ἄλλο ὅμως κακό καί τό χειρότερο γιά ὅλους μας, ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικά ἀπό ἐμᾶς. Ἐάν θά μείνουμε ἄνθρωποι ἤ θά γίνουμε ἀπάνθρωποι, ἄν θά εἴμαστε ἀδέλφια καί καλοί γείτονες μέ τούς λαούς ἄλλων ἐθνοτήτων καί θρησκειῶν, ἄν σ’ αὐτήν τή χαώδη κατάσταση θά κάνουμε τό καλό ἤ τό κακό στόν πλησίον μας, ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικά ἀπό ἐμᾶς! Ἐάν εἴμαστε Χριστιανοί, ἐάν εἴμαστε ἄνθρωποι πρέπει νά τηρήσουμε τόν λόγο τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου: “Πάντα οὔν ὅσα ἄν θέλητε ἴνα ποιῶσιν ὑμίν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοίς””.
π.Θ.Α.Β.
- Προβολές: 3134