Γεγονότα καὶ Σχόλια: Πολιτισμός ἄβουλης ἐλευθερίας - Διδασκαλία παραβατικότητας διά τῶν εἰδήσεων

Πολιτισμός ἄβουλης ἐλευθερίας

Τόν τελευταῖο καιρό ἀπασχολεῖ ἔντονα ὅλους τούς ὑπεύθυνους φορεῖς τῆς κοινωνίας ἡ παραβατικότητα τῶν νέων, ἀλλά καί γενικότερα ἡ ἐγκληματικότητα μικρῶν καί μεγάλων, ἡ ὁποία θεωρητικά, ὅσο ἐξελίσσεται ὁ κόσμος στήν ἐπιστημονική γνώση καί στόν τεχνολογικό πολιτισμό, θά ἔπρεπε νά μειώνεται καί ὁ ἄνθρωπος νά ἀποκτᾶ σωφροσύνη καί ἦθος ἤπιο. Τό πρόβλημα ὅμως εἶναι ὅτι ὁ πολιτισμός πού ἐξελίσσεται εἶναι μονοσήμαντα τεχνολογικός, χωρίς ἐνδιαφέρον γιά τό ἦθος τοῦ ἀνθρώπου, χωρίς λόγο γιά τίς ἀρετές πού πρέπει νά τόν διακρίνουν.

Ἡ ἀρετή γιά νά ἐπιλεγῆ, χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος νά ἐμπνευσθῆ, νά ἑλκυσθῆ ἀπό αὐτήν, νά τήν ἀγαπήση, ὥστε κατόπιν νά ἀσκηθῆ γιά νά τήν ἀποκτήση. Αὐτό προϋποθέτει ὅτι ἀπό κάπου θά ἀκούση γιά τίς ἀρετές, κάποιος θά τοῦ τίς περιγράψη ἤ κάπου θά διαβάση γι’ αὐτές. Εἶναι, βέβαια, ἐγκατεσπαρμένες μέσα στήν φύση μας ἀπό τήν σύστασή μας, ἀλλά αὐτοπροαίρετα μέ καλή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου μας ὀφείλουμε τά σπέρματα τῶν ἀρετῶν νά τά καλλιεργήσουμε, ὥστε νά καρποφορήσουν στήν ψυχή καί τό σῶμα μας ὅλα τά ἀγαθά ἀποτελέσματά τους. Ὀφείλουμε μέ σύνεση καί ὑπακοή στόν λόγο τῆς δημιουργίας μας, στό θέλημα δηλαδή τοῦ δημιουργοῦ μας Θεοῦ, πού δέν ἔπαψε ποτέ νά μαρτυρῆ τήν παρουσία Του μέσα στήν ἱστορία τοῦ κόσμου, νά μεταβοῦμε ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ﮲ στήν σύνδεσή μας μέ τόν Χριστό, στόν Ὁποῖο ἀνακεφαλαιώνονται τά πάντα, «τά ἐπί τοῖς οὐρανοῖς καί τά ἐπί τῆς γῆς» (Ἐφεσ. 1,10).

Δυστυχῶς, ὅμως, στίς μέρες μας ὁ Χριστιανισμός περιθωριοποιεῖται ἤ ἀπορρίπτεται καί ἡ μόνη «ἀρετή» πού προβάλλεται εἶναι ὁ σεβασμός στήν ἐλευθερία τοῦ «προσώπου», μιά ἐλευθερία ἄβουλη, ἀφοῦ ἀφήνεται νά σύρεται ἕρμαιο σέ ἀτιθάσευτα πάθη. Ὁ σύγχρονος πολιτισμός ἔχει χαρακτήρα αὐτοδιαλυτικό. Διαλύει τούς λαούς πού χωρίς πνευματικά ἀντίβαρα τόν ἀποδέχονται. Ἀφήνει ἐλεύθερα ἄγρια πάθη πού μετατρέπουν τήν ζωή, ὅσων δέν τά τιθασεύουν καί δέν τά παιδαγωγοῦν, σέ κόλαση.

Διδασκαλία παραβατικότητας διά τῶν εἰδήσεων

Ἡ παραβατικότητα τῶν νέων γίνεται μάθημα κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς σέ περισσότερους νέους μέσα ἀπό τήν πληθωρική ἐνημέρωση πού προσφέρουν ἐπίσημα καί ἀνεπίσημα μέσα ἐνημέρωσης.

Στό νά γίνη κατανοητό αὐτό, βοηθᾶ μιά ἀπόψη τοῦ σύγχρονου ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ. Ὁ Ἅγιος μιλώντας γιά τήν κατάκριση ἐπισημαίνει ὅτι ἕνας συκοφαντικός λόγος πού θά ποῦμε μπροστά σέ πολλούς ἀνθρώπους αὐτός δέν σταματᾶ νά κάνη κακό καί ὅταν ἀκόμη ἐμεῖς μετανοήσουμε καί ὅταν ἀκόμη δημοσίως ζητήσουμε συγγνώμη. Ἐμεῖς μέ τήν μετάνοια μπορεῖ νά συγχωρηθήκαμε, ἀλλά τό κακό τῆς συκοφαντίας εἶναι πιθανό νά συνεχίζη τήν φθοροποιό δράση. Ὁ λόγος πού εἴπαμε πέρασε στήν σκέψη τῶν ἀκροατῶν μας, ἔμεινε στήν μνήμη τους καί πιθανῶς ἀπό αὐτούς νά διαδόθηκε καί σέ ἄλλους, στῶν ὁποίων τήν μνήμη πάλι ἔμεινε καί οἱ ὁποῖοι πιθανῶς ποτέ δέν θά ἀκούσουν τήν ἀναίρεσή του.

Τό ἴδιο γίνεται μέ τίς εἰδήσεις περί ἐγκλημάτων, παραβατικῶν συμπεριφορῶν, πού περιγράφονται μέ λεπτομέρειες ἀχρείαστες, οἱ ὁποῖες μπαίνουν στό νοῦ καί γίνονται μάθημα παραβατικότητας, κυρίως στούς νέους, οἱ ὁποῖοι δέν δέχθηκαν μαθήματα ἀρετῆς ἤ πού τά λόγια γιά ἀρετές ἔμαθαν νά τά θεωροῦν ὡς ἱστορία ἑνός σκοτεινοῦ παρελθόντος. Ὁ νοῦς τῶν νέων ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἑλκτικά ὑποδείγματα ἀρετῆς, γιά νά μήν ἐπηρεάζεται ἀπό εἰδήσεις παραβατικῶν συμπεριφορῶν.

π.Θ.Α.Β.