Γεγονός καὶ Σχόλιο: «Δύο σέ ἕνα»

Τήν ἐξίσωση «δύο σέ ἕνα» τήν διάβασα σέ μιά ἐφημερίδα καί μοῦ προξένησε ἐντύπωση, γιατί ἀναφερόταν στά Μυστήρια πού γίνονται στήν Ἐκκλησία. Ἐννοοῦσε δύο Μυστήρια σέ ἕνα, δηλαδή γάμος καί βάπτιση μαζί. Βέβαια, δέν εἶναι δύο σέ ἕνα, ἀλλά τρία σέ ἕνα, γιατί τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος συνδέεται μέ τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος.

Μιά συνήθεια πού ἔχει γίνει πιά μόδα σέ μερικούς στήν ἐποχή μας, εἶναι νά γίνεται γάμος μαζί μέ τήν βάπτιση τοῦ πρώτου παιδιοῦ. Αὐτό πρακτικά σημαίνει ὅτι προηγήθηκε ὁ πολιτικός γάμος ἤ ἡ συνοίκηση τῶν δύο γονέων χωρίς γάμο, ἡ γέννηση τοῦ παιδιοῦ ἐκτός ἐκκλησιαστικοῦ γάμου καί ἡ «ἐπίσημη νομιμοποίηση» στήν Ἐκκλησία πανηγυρικῶς, μέ τελετές καί τιμή. Στίς φωτογραφίες θά ἀποτυπωθοῦν οἱ γονεῖς μέ τό γαμπριάτικο κοστούμι καί τό ἄσπρο νυφικό νά βρίσκωνται γύρω ἀπό τήν κολυμβήθρα καί νά ἀναδέχωνται τόν νεοφώτιστο ἀπό αὐτήν. Αὐτό προϋποθέτει, ὅτι μόλις τελειώνει τό Μυστήριο τοῦ γάμου, στό ὁποῖο ἴσως θά παρευρίσκεται τό παιδί πού πρόκειται νά βαπτισθῆ, θά ἀρχίζη ἡ κατήχηση τοῦ παιδιοῦ μέ τήν ἀποταγή τοῦ διαβόλου, τοῦ ἐξορκισμοῦ, τήν βεβαίωση νά ζῆ μέ τόν Χριστό, τήν ὁμολογία τῆς πίστεως, τό βάπτισμα καί τό χρίσμα καί τήν ὅλη λαμπρή τελετή τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος.

Κατά τήν Ἐφημερίδα «γεγονός εἶναι ὅτι πληθαίνουν τά ζευγάρια τά ὁποῖα εἶχαν παντρευτεῖ μέ πολιτικό γάμο καί στήν συνέχεια, ὅταν ἀποκτήσουν παιδί ἐπιθυμοῦν νά συνδυάσουν τήν βάπτιση τοῦ παιδιοῦ μέ τόν δικό τους θρησκευτικό γάμο. Μιά τελετή γιά δυό μυστήρια, ἄρα... οἰκονομικό πακέτο. Καλεσμένοι, προσκλήσεις, ἐκκλησία, διακόσμηση, κεράσματα, ὅλα μιά φορά. Νέα ἤθη, νέα ἔθιμα ὡς ἀποτέλεσμα κυρίως τῆς οἰκονομικῆς πίεσης» (Καθημερινή τῆς Κυριακῆς 6-10-2013).

Μερικοί πού θέλουν ὅλα νά τά δικαιολογοῦν βρίσκουν λόγους νά τά οἰκονομοῦν, γιά τό ὅτι δέν ἀντιβαίνει στό δόγμα καί τούς κανόνες! Τελικά, τί εἶναι τό δόγμα καί τί εἶναι οἱ κανόνες, εἶναι φιλοσοφικά καί νομικά κείμενα, πού δέν ἔχουν σχέση μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας; Ὅσο κι ἄν ἐπιχειρηματολογήση κανείς ὑπέρ τοῦ γεγονότος αὐτοῦ, δέν ἀποφεύγει τήν ἐκκοσμίκευση.

Δέν μπορεῖ κανείς νά θεωρῆ τόν ἑαυτό του μέλος τῆς Ἐκκλησίας καί νά προχωρῆ ἀνάποδα, ἀντίστροφα, νά θέλη, δηλαδή, νά ρυθμίζη τήν ζωή του ὄχι κατά τήν τάξη πού θέτει ἡ Ἐκκλησία (γάμος - γέννηση παιδιοῦ - βάπτισή του) καί στήν συνέχεια νά θέλη καί τήν ἐκκλησιαστική ἐπιβράβευση! Ἄλλο εἶναι ἄν κάνη κανείς κάποια οἰκονομία καί ἐξαίρεση μέ ἀνάλογες προσαρμογές, καί ἄλλο νά γίνεται προγραμματισμένα καί νά ἐπεκτείνεται σέ ἕνα μέρος τῆς κοινωνίας. Ἄλλο εἶναι νά ἐκφράζη κανείς τήν μετάνοιά του γιά κάποια πράξη πού ἔκανε καί ἄλλο νά προγραμματίζεται τό αἴτημα «δύο σέ ἕνα» μέ τό ἀτομικό του δικαίωμα καί νά ἐπιθυμῆ ἤ νά ἐπιβάλη τήν ἐπίσημη ἐπιβράβευση ἀπό τήν Ἐκκλησία καί μάλιστα πανηγυρικά.

Ἔπειτα, δέν μποροῦν τά μεγάλα ζητήματα τῆς ζωῆς, ὅπως ἡ ἀγάπη, ὁ γάμος, ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἡ γέννηση τοῦ παιδιοῦ νά τίθενται σέ οἰκονομικά μεγέθη, κάτω ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ χρήματος καί νά ἐξευτελίζωνται. Δέν μπόρεσα ποτέ νά καταλάβω γιατί ἕνα μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά συνδέεται μέ τά ἔξοδα, τά λουλούδια, τά χαλιά, τίς φωτογραφίες, τά γλέντια κ.λ.π., ἐνῶ ὁ πολιτικός γάμος μπορεῖ νά γίνη φτηνά. Ἄς καθιερωθῆ ἐπί τέλους τό νά γίνεται ὁ ἐκκλησιαστικός γάμος μέ λίγα ἔξοδα.

Πάντως, ἡ τέλεση τριῶν Μυστηρίων μαζί, τοῦ Γάμου τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος, προϋποθέτει ἄλλες εὐχές, ἄλλη διάταξη, ἄλλα σύμβολα. Δέν εἶναι δυνατόν νά εὐχόμαστε στόν Θεό νά δώση καρπούς-παιδιά, ὅταν ἤδη τό παιδί ὑπάρχη καί περιμένη τήν βάπτισή του ἀμέσως μετά τόν γάμο. Δέν εἶναι δυνατόν τά τελούμενα νά συμβολίζουν τήν νίκη κατά τῆς ἡδονῆς (στέφανα, νυφικό), ὅταν ἔχουν ἤδη παραβιαστῆ. Ὅσοι συνευδοκοῦν σέ τέτοιες ἐκκοσμικεύσεις ἄς κάνουν ἄλλη ἀκολουθία τοῦ γάμου, μέ ἄλλα σύμβολα καί ἄλλες εὐχές, κατά τό πρότυπο τοῦ γάμου εἰς δίγαμον.

Οἱ Χριστιανοί χρειάζονται κατήχηση καί σέ αὐτό ἡ εὐθύνη βαρύνει κυρίως τούς Κληρικούς καί τούς θεολόγους. Ἡ ἐκκοσμίκευση ἔχει αἴτια καί προσδιορίζει εὐθύνες.

Ν.Ι.