Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ρυθμιστικὸς παράγων ἡ ἀστάθεια - Τὸ ἄλλο ἐπίπεδο

Ρυθμιστικὸς παράγων ἡ ἀστάθεια

Ἡ συναισθηματικὴ καὶ ψυχικὴ ὡριμότητα μποροῦν νὰ ἰσορροπήσουν τὸν ἄνθρωπο στὶς κοινωνικές του σχέσεις. Νὰ τὸν καταστήσουν σταθερὸ καὶ δημιουργικὸ παράγοντα τῆς κοινωνίας, ἀφοῦ τοῦ προσπορίζουν τὴν ἱκανότητα νὰ ἀπορροφᾶ τοὺς κραδασμοὺς ποῦ πολλὲς φορὲς ἀπρόβλεπτα δημιουργοῦνται στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις.

Καταγράφω τὴν σχετικὴ ἀνθρώπινη πεῖρα τῆς ποιήτριας Κικὴς Δημουλᾶ, ὅπως ἐκφράστηκε σὲ μιὰ συνέντευξή της στὴν Καθημερινὴ (2.3.2011). Ἡ δημοσιογράφος τὴν ρώτησε: «Καθὼς ὡριμάζετε, ἐμπιστεύεστε πιὸ εὔκολα ἢ πιὸ δύσκολα τοὺς ἀνθρώπους;». Καὶ ἡ κ. Δημουλᾶ ἐπιγραμματικὰ ἀπάντησε: «Ὄχι, ἁπλῶς δὲν χρειάζομαι νὰ τοὺς ἐμπιστευτῶ. Ξέρω πόσο δύσκολο εἶναι νὰ μείνουν οἱ ἄνθρωποι σταθεροὶ στὶς συμπεριφορές τους. Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι γνώμονας καὶ ρυθμιστικὸς παράγων εἶναι ἡ ἀστάθεια, γιατί αὐτὸ βοηθάει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἑλίσσεται καὶ νὰ ἐπιβιώνει». «Δὲν χρειάζομαι νὰ τοὺς ἐμπιστευτῶ». Σημαντικὸς λόγος, ἂν δὲν σημαίνη ὑπεροπτικὴ ὑποτίμηση τῆς παρουσίας τῶν ἀλλων ἀνθρώπων γύρω μας. Εἶναι λόγος ὡριμότητας, ποῦ δείχνει –στὴν θετική του ἀποτίμηση– ἑτοιμότητα προσφορᾶς πρὸς τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι ἐξάρτηση ἀπὸ τοὺς ἄλλους.

«Ρυθμιστικὸς παράγων ἡ ἀστάθεια». Ποιητικὴ ἔκφραση, ποῦ ἀπαιτεῖ ὅμως μεγάλη ψυχικὴ ὡριμότητα γιὰ νὰ ἀφομοιωθῇ δημιουργικὰ στὴν πράξη, ὥστε νὰ μὴν ὀδηγήση στὴν θηριοποίηση τῶν ἀτόμων καὶ τὴν «ζουγκλοποίηση» τῆς κοινωνίας. Γιατί εἶναι σημαντικὸ νὰ μάθη κανεὶς νὰ ἑλίσσεται καὶ νὰ ἐπιβιώνη, μέσα στὴν ἀστάθεια τῶν συμπεριφορῶν τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, εἶναι ὅμως πολὺ κακὸ νὰ κλείνεται στὸ ἀτομικό του συμφέρον, στὶς προσωπικές του ἐπιδιώξεις ἢ νὰ προσπαθῆ, μέσα στὴν ἀστάθεια τῆς κοινωνίας, νὰ ἐπιβάλλη φίλαυτα τὸ πρόσωπό του.

Ὁ ἑλιγμὸς καὶ ἡ ἐπιβίωση πρέπει νὰ συνδέονται μὲ τὴν ἀνοικτὴ διάθεση προσφορᾶς σὲ ὅσους τὴν ἔχουν ἀνάγκη ἢ τὴν δέχονται, σὲ ὅσους ἡ ἀστάθειά τους δὲν τοὺς ἀποτρέπει ἀπὸ τὸ νὰ τὴν προσλάβουν. Αὐτὸ ὅμως ξεφεύγει ἀπὸ τὴν «ἐπιπεδομετρία» τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων καὶ μᾶς εἰσάγει σὲ ζωὴ ἄλλων διαστάσεων. Μᾶς προωθεῖ στὴν ἐν Χριστῷ ζωῇ τῆς Ἐκκλησίας.

Τὸ ἄλλο ἐπίπεδο

Ἔχουμε μιὰ ἀσκητικὴ παράδοση, ἀποστολικὴ καὶ πατερική, ποῦ μᾶς βοηθᾶ στὴν συναισθηματικὴ καὶ ψυχικὴ ὡρίμανση, ἀλλὰ πρὸ παντὸς μᾶς ἀνεβάζει καὶ πάνω ἀπὸ τὸ ψυχολογικὸ ἐπίπεδο, ἀφοῦ μᾶς εἰσάγει, ἂν τὸ θελήσουμε, στὸ μυστήριο τῆς πνευματικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Βασικὸς παράγοντας στὴν πνευματική μας ἀνέλιξη δὲν εἶναι οἱ ἑλιγμοί, ποῦ μᾶς βοηθοῦν νὰ ἐπιβιώνουμε κοινωνικά, ἀλλὰ ἡ σταθερὴ προσήλωσή μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ πλήρης ἀπεξάρτησή μας ἀπὸ τὶς ποικίλες –καὶ ἀσταθεῖς– γνῶμες τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων.

Σύμφωνα μὲ τὸ Γεροντικό, γιὰ νὰ ζήση κανεὶς πνευματικά, πρέπει νὰ φθάση στὸ σημεῖο νὰ πή: «Εἶμαι ἐγὼ καὶ ὁ Θεὸς μόνος». Τὶς ἀσταθεῖς συμπεριφορὲς τῶν ἀνθρώπων, ποῦ κάποτε προέρχονται καὶ ἀπὸ οἰκείους στὴν πίστη καὶ εἶναι μάλιστα πολὺ πικρές, τὶς δέχεται ὁ ἀγωνιζόμενος πιστὸς ὡς τὸ «ποτήριον» ποῦ τοῦ προσφέρει ὁ Θεὸς Πατέρας γιὰ τὴν πνευματική του πρόοδο. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Μπραντσιανίνωφ σχετικὰ μᾶς συμβουλεύει:

«Ὅταν βρίσκεσαι ἀπέναντι στὸ Ποτήριο, πᾶρε τὸ ἐπίμονο βλέμμα σου ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποῦ σοῦ τὸ δίνουν. Σήκωσε τὰ μάτια σοῦ στὸν οὐρανὸ καὶ πές: "τὸ Ποτήριον ὃ δέδωκέ μοὶ ὁ Πατὴρ οὐ μὴ πίω αὐτό;"». Ἡ προσοχή, δηλαδή, πρέπει νὰ εἶναι προσηλωμένη στὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ ὄχι στὴν ἀστάθεια τῶν ἀνθρώπων.

π.Θ.Α.Β.