Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἀνάγκη πνευματικῶν ἐρεισμάτων - Ἄνω θρώσκων καὶ ὄχι κάτω νεύων

Ἀνάγκη πνευματικῶν ἐρεισμάτων

Σὲ τηλεοπτικὴ συζήτηση ἀκούστηκε ἡ ἀκόλουθη παρατήρηση: Ὁ μέσος ὅρος ἡλικίας τῶν ἐγκληματιῶν ὅλο καὶ κατεβαίνει. Ὑπάρχει τὸν τελευταῖο καιρὸ σημαντικὴ αὔξηση τῆς παραβατικότητας τῶν νέων, ποῦ φθάνει μέχρι καὶ τὸ ἔγκλημα. Οἱ σχολιασμοὶ πάνω στὸ θέμα αὐτὸ ἔγιναν μὲ ἀφορμὴ τὸν φόνο ἑνὸς γέροντα ἀπὸ ἕναν δεκαεπτάχρονο ἐθισμένο στὸ ποτό. Ὁ νεαρὸς τακτικὰ ἔπαιρνε τὸ «χαρτζιλίκι» τοῦ ἀπὸ τὸν συγκεκριμένο γέροντα. Ὅμως κάποια φορά, ὅταν ὁ γέροντας δὲν εἶχε νὰ τοῦ δώση χρήματα, ὁ νοὺς τοῦ θόλωσε καὶ ἔφθασε στὸν φόνο τοῦ «χρηματοδότη» του. Ὁ νεαρὸς μόλις εἶδε τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ θυμοῦ του συγκλονίστηκε καὶ μετανοιωμένος πῆγε στὴν ἀστυνόμια καὶ ἀνέφερε τὸ γεγονός.

Δὲν κρίνουμε τὸν νεαρό. Παρόμοιες πράξεις ἄλλωστε δὲν ἀπουσίαζαν ἀπὸ τὶς παλαιότερες γενιές. Στὶς μέρες μας, ὅμως, μαζὶ καὶ μὲ ἄλλης μορφῆς ἐγκλήματα, τονίζει τὸ πρόβλημα τῆς ἐγκληματικότητας τῶν νέων. Τονίζει κυρίως τὴν ἀνάγκη –μέσα ἀπὸ τὴν κρατικὴ παιδεία, ἀλλὰ καὶ τὴν «παιδεία» ποῦ προσφέρουν τὰ Μ.Μ.Ε.– νὰ δοθοῦν στὴν νέα γενιὰ δυνατὰ καὶ ὑγιῆ ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ ἐρείσματα.

Ἄνω θρώσκων καὶ ὄχι κάτω νεύων

Στὴν παραπάνω τηλεοπτικὴ συζήτηση ὁ κεντρικὸς παρουσιαστὴς προσπάθησε νὰ σχηματοποιήση τὰ κίνητρα τῆς ἐγκληματικότητας τῶν νέων, μὲ ταυτόχρονη ὑπόδειξη τῶν κοινωνικῶν ὁμάδων ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέρχονται οἱ δράστες. Εἶπε, λοιπόν –καὶ ὅπως φαίνεται ἔχει δίκαιο– ὅτι ὑπάρχουν δύο κατηγορίες νεαρῶν ἐγκληματιῶν.

Πρῶτον, ὑπάρχουν νεαροὶ ποῦ φθάνουν στὸ ἔγκλημα, ἐπειδὴ δὲν διαθέτουν τὰ «πρὸς τὸ ζήν». Θὰ πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ἐγκληματικότητα, ὅσο αὐξάνει ἡ ἀνεργία καὶ ὅσο χαμηλώνουν οἱ μισθοὶ καὶ τὰ ἡμερομίσθια, ἐνῷ μεγαλώνει τὸ κόστος ζωῆς, ὅλο καὶ περισσότερο θὰ μεγεθύνεται. Ὅπως εἶναι φανερό, αὐτοῦ τοῦ τύπου οἱ ἐγκληματίες προέρχονται ἀπὸ φτωχὰ κοινωνικὰ στρώματα. Καὶ εἶναι ἐπίσης φανερὸ ὅτι ἡ θεραπεία αὐτῆς τῆς αἰτίας τοῦ κακοῦ εἶναι σχετικῶς εὔκολη, ἀφοῦ λύνεται μὲ τὴν ἐξασφάλιση τοῦ ἀναγκαίου εἰσοδήματος σὲ ὅλους τοὺς πολῖτες ἀνέργους, ἀστέγους, ἀσθενεῖς. Αὐτὸ βέβαια ἀπαιτεῖ ἕνα «κράτος πρόνοιας», σὰν καὶ αὐτὸ ποῦ ὑπάρχει ἀκόμη καὶ στὴν συντηρητικὴ Ἀγγλία, ἀλλὰ ποῦ οἱ δανειστές μας τώρα –μέσα στὴν «φιλανθρωπία» τοῦ δανεισμοῦ μας– μᾶς τὸ ἀπαγορεύουν.

Δεύτερον, ὑπάρχουν νεαροὶ προερχόμενοι ἀπὸ καλὲς οἰκογένειες, οἱ ὁποῖοι ἐγκληματοῦν, γιατί μισοῦν τὴν κοινωνία. Ἤ, πιὸ σωστά, μισοῦν τὴν μορφὴ ποῦ ἔχει πάρει ἡ σημερινὴ κοινωνία. Ὀργανώνουν, λοιπόν, τρομοκρατικὲς ὁμάδες, τὶς ὁποῖες χρηματοδοτοῦν –συνδεόμενοι μὲ ἐκπροσώπους τοῦ κοινοῦ ἐγκλήματος– μὲ ληστεῖες Τραπεζῶν, καὶ κτυποῦν συμβολικὰ σημεῖα καὶ πρόσωπα τοῦ κοινωνικοῦ, οἰκονομικοῦ καὶ πολιτικοῦ συστήματος.

Ἡ θεραπεία αὐτοῦ τοῦ κακοῦ δὲν εἶναι εὔκολη, γιατί ἡ αἰτία του –ἢ ἡ πρόφασή του– δὲν εἶναι ἀμιγῶς ὑλική. Εἶναι ἠθικὴ καὶ πνευματική. Βρίσκεται στὴν σαθρὴ ἀνάπτυξη τῆς κοινωνίας, στὴν ἀδικία καὶ τὴν ἰδιοτέλεια τῶν ἰσχυρῶν, στὴν ἀπώλεια τῆς ἀνθρωπιᾶς. Ἐμεῖς νὰ προσθέσουμε ὅτι βρίσκεται στὴν λήθη τοῦ ἀληθινοῦ ἑαυτοῦ μας, ὁ ὁποῖος ἐκ φύσεως εἶναι «ἄνω θρώσκων» καὶ ὄχι «κάτω νεύων» πρὸς τὰ ἀπόβλητα τῆς ὑπανθρώπινης βιομηχανίας τῆς ἰδιοτέλειας.

π.Θ.Α.Β.