«Ἁπλῆ ζωὴ καὶ άλληλεγγύη»

Μητροπολίτου Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίου

(Δημοσιεύθηκε στὸ Περιοδικὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως «Ἁπλῆ Κατήχηση», τ. 40, Ἀπρ. 2010)

Στὸ σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, θὰ ἀναφερθῶ σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ πλήττει τὴν πατρίδα μας αὐτὸν τὸν τελευταῖο καιρό. Καὶ ἡ κατάσταση αὐτὴ εἶναι ἡ οἰκονομικὴ κρίση. Κανεὶς μᾶς δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἀδιάφορος σ' αὐτὸ τὸ θέμα, γιατί ὅλοι μας ἀποτελοῦμε μέλη τοῦ ἴδιου συνόλου. Σὲ μιὰ τέλεια κοινωνία ὁ ἕνας νοιάζεται καὶ κοπιάζει γιὰ ὅλους καὶ ὅλοι νοιάζονται καὶ κοπιάζουν γιὰ τὸν ἕνα. Ἀλλὰ πολὺ περισσότερο δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἀδιάφορη γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίση τῆς πατρίδας μας ἡ Ἐκκλησία, ἐμεῖς οἱ παπᾶδες καὶ οἱ δεσποτᾶδες. Καὶ δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε ἀδιάφοροι πρῶτον μέν, γιατί καὶ ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς εἴμαστε κι ἐμεῖς πολῖτες μέλη τοῦ συνόλου καὶ θὰ ὑποφέρουμε κι ἐμεῖς, λοιπόν, μαζὶ μὲ τὸ σύνολο. Δεύτερον δέ, δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἀδιάφορη ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι, πρέπει νὰ εἶναι, Μάνα τοῦ λαοῦ Της. Δὲν μπορεῖ, λοιπόν, νὰ ἀδιαφορῇ ἡ Ἐκκλησία στὸ δρᾶμα τῶν παιδιῶν Της. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ κηρύγματός μου θέτω, ἀγαπητοί μου, τὸ καυτὸ ἐρώτημα: Φταίει ἡ Ἐκκλησία, καὶ πιὸ συγκεκριμένα, φταῖμε ἐμεῖς οἱ παπᾶδες καὶ οἱ δεσποτᾶδες γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίση ποὺ περνάει τώρα ἡ Ἑλλάδα;

Σᾶς ἀπαντῶ μὲ εὐθύτητα: Ναί, φταῖμε γιὰ δυὸ λόγους. Πρῶτον μέν, φταῖμε, γιατί δὲν κηρύξαμε δυναμικὰ σὲ σᾶς τὸν ἀσκητικὸ τρόπο ζωῆς, ποὺ γράφει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ποὺ ἔζησε ὁ Χριστός, οἱ Ἀπόστολοι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Οἱ Ἅγιοι, ἀγαπητοί μου, δὲν ἦταν καλοπερασάκηδες. Καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς στὴ γῆ ποὺ ἦρθε, δὲν ἔζησε μιὰ ἄνετη καὶ πλούσια ζωή, ἀλλὰ ἔζησε φτωχικά. Ἡ κούνια Του ἦταν ἡ φάτνη. Καὶ τὸ τελευταῖο κρεββάτι, πάνω στὸ ὁποῖο ἀκούμπησε τὸ κουρασμένο Τοῦ Σῶμα καὶ εἶπε τὸ "Τετέλεσται", ἦταν δύο καρφωμένα ξύλα, ἄγρια ξύλα τοῦ βουνοῦ, ποὺ σχημάτιζαν τὸν Σταυρό! Δὲν σᾶς κηρύξαμε, Χριστιανοί μου, τὸν ἁπλὸ τρόπο ζωῆς, ποὺ πρέπει νὰ ζοῦμε σὰν Χριστιανοὶ καὶ ἔτσι ἡ σπατάλη στὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ φέρνει τὴν οἰκονομικὴ κρίση. Αὐτὸ τὸ λέω ὅτι συμβαίνει γενικὰ καὶ ἄσχετα μὲ τὴν τωρινὴ κρίση ποὺ διερχόμαστε. Καὶ δεύτερον, φταῖμε ἐμεῖς οἱ κληρικοί, γιατί δὲν σᾶς δώσαμε τὸ παράδειγμα τοῦ φτωχοῦ παπᾶ καὶ τοῦ φτωχοῦ δεσπότη, ἂν καὶ οἱ παπᾶδες τῆς δικῆς μας ἐπαρχίας, μὲ τὰ μικρά της χωριά, ζοὺν γενικὰ φτωχικά.

Γιὰ τὴν δημιουργηθεῖσα κρίση, ἀδελφοί, τώρα ἰδιαίτερα πρέπει νὰ ἐφαρμόσουμε τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ μιλάει γιὰ ἀγάπη τοῦ ἑνὸς πρὸς τὸν ἄλλον καὶ γιὰ ἀλληλοβοήθεια. Ὅλοι μᾶς σὰν ἄνθρωποι ἀποτελοῦμε ἕνα σύνολο, ἀλλὰ σὰν Χριστιανοὶ βαπτισμένοι, ἀποτελοῦμε μία οἰκογένεια, ποὺ λέγεται Ἐκκλησία. Στὴν Ἐκκλησία πρέπει νὰ νοιώθουμε ὅτι εἴμαστε ἀδελφοί, ὅτι εἴμαστε παιδιὰ τοῦ ἴδιου Πατέρα, τοῦ Θεοῦ μας. Ἑπομένως, ὁ ἕνας πρέπει νὰ νοιάζεται καὶ νὰ φροντίζη γιὰ τὸν ἄλλον. Ἔτσι ζοῦσαν οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ καὶ δὲν ὑπῆρχε φτωχὸς ἀνάμεσά τους. Γιατί αὐτὸς ποὺ εἶχε ἔδινε σ' αὐτὸν ποὺ δὲν εἶχε. Μπορεῖτε, ἀγαπητοί μου, νὰ φαντασθῆτε σὲ μιὰ οἰκογένεια ὁ ἕνας νὰ τρώη κρέας καὶ ὁ ἄλλος νὰ πεινάη; Δὲν εἶναι οἰκογένεια αὐτή. Ἀλλὰ ἔτσι πρέπει νὰ νοιώθουμε καὶ γιὰ τὴν εὐρύτερη οἰκογένειά μας, τὴν κοινωνία. Νὰ σκεπτόμαστε τὸν ἄλλον καὶ ὅσο μποροῦμε νὰ ἀνακουφίζουμε τὴν δυσκολία του. Ὅπως μᾶς λέγουν οἱ εἰδικοί, θὰ ἔρθουν καὶ δυσκολότερες μέρες. Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμαστε καὶ νὰ τὰ χάνουμε. Ἅς ρωτήσουμε τοὺς σεβαστούς μας παπποῦδες καὶ γέροντες νὰ μᾶς ποῦν μὲ πόσες δυσκολίες καὶ μὲ πόση φτώχεια κύλησε ἡ ζωή τους... Καὶ ὅμως! Ἐπειδὴ εἶχαν πίστη στὸν Θεὸ ἔπαιρναν κουράγιο καὶ δύναμη καὶ τὰ ἔβγαζαν πέρα. Καὶ περισσότερα παιδιὰ ἔκαναν καὶ καλὰ τὰ ἀνέτρεφαν καὶ τὰ σπούδαζαν καὶ τὰ παρέδωσαν καλοὺς ἀνθρώπους στὴν κοινωνία. Πολλοὶ ἀπὸ ἐσᾶς ἐδῶ, ποὺ μὲ ἀκοῦτε τώρα, εἶστε παιδιὰ τέτοιων γονέων, πτωχῶν, ἀλλὰ πιστῶν στὸν Θεὸ καὶ ἀγωνιστῶν γονέων. Ἅς πάρουμε, λοιπόν, μαθήματα καὶ ὡραῖα διδάγματα ἀπὸ τοὺς ἁγιασμένους αὐτοὺς παπποῦδες μας.

Ἀλλὰ καὶ ἄλλα ἔθνη πέρασαν καὶ περνοῦν παρόμοιες κρίσεις. Τὶς ξεπέρασαν ὅμως μὲ τὴν λιτότητα καὶ τὴν ἀλληλεγγύη. Ἐγὼ νομίζω, ἀδελφοί μου, ὅτι ὅση δυσκολία καὶ νὰ ἔχουμε δὲν θὰ μᾶς ἀφήση ὁ Θεός. Ἡ ἱστορία, καὶ ἡ παλαιότερη καὶ ἡ νεώτερη ἱστορία, μᾶς λέει ὅτι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀντιμετώπισε οἰκονομικὴ δυσκολία, στρεφόταν στὴν γῆ. Ἡ γῆ στὰ ἱερά μας κείμενα λέγεται "μητέρα" καὶ μάλιστα λέγεται "τρισάγαθη" μητέρα. Λέγεται "τρισάγαθη" γι' αὐτὰ τὰ τρία: Ἀπὸ τὴν γῆ καταγόμαστε (ἀπὸ χῶμα εἶναι τὸ σῶμα μας), ἀπὸ τοὺς καρποὺς τῆς γῆς τρεφόμαστε καὶ σ' αὐτὴν πάλι ἐπανερχόμαστε μὲ τὸν θάνατό μας! Ἡ Ἁγία Γραφή, στὸ πρῶτο κιόλας βιβλίο της, στὴν Γένεση, μᾶς μιλάει γιὰ τὰ δύο πρῶτα ἐπαγγέλματα: Γιὰ τὴν γεωργία καὶ γιὰ τὴν κτηνοτροφία. Ὁ Κάϊν ἦταν γεωργὸς καὶ ὁ Ἄβελ ἦταν βοσκὸς προβάτων. Θὰ τὸ πληρώσουμε πολὺ ἀκριβά, ἀδελφοὶ Χριστιανοί, τὸ ὅτι ἐγκαταλείψαμε τὰ δύο αὐτὰ πρῶτα ἐπαγγέλματα. Πίνουμε τὸ γάλα, ἀλλὰ τὴν κατσίκα καὶ τὸ πρόβατο δὲν τὰ βοσκᾶμε. Καὶ τρῶμε τοὺς καρποὺς τῆς γῆς, χωρὶς ὅμως νὰ τὴν σπέρνουμε καὶ νὰ τὴν καλλιεργοῦμε. Ἅς μὴν ἀπογοητευόμαστε! Δὲν θὰ μᾶς ἀφήση ὁ Θεός. Θὰ μᾶς δώση φώτιση καὶ θὰ βροῦμε τρόπους, γιὰ νὰ ἀνταπεξέλθουμε στὴν κρίση. Ἅς ἀκουμπήσουμε τὴν ἐλπίδα μᾶς σ' Αὐτόν. Ὅμως εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐφαρμόσουμε τὰ δύο ἀναγκαῖα γιὰ τὴν περίσταση μηνύματα: ΑΠΛΗ ΖΩΗ καὶ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!