Θεία Πρόνοια

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο νὰ αἰσθάνεται αὐτὴν τὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ στὴν φύση, τὴν ἱστορία καὶ σὲ ὅλη τὴν προσωπικὴ ζωή του. Αὐτὴ ἡ αἴσθηση εἶναι ἔκφραση τῆς ὑπαρχούσης στὸν ἄνθρωπο πνευματικῆς ὑγείας. Γιατί μόνον ὁ ὑγιὴς μπορεῖ νὰ διακρίνη τὴν ὑπάρχουσα σὲ ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ ἄκτιστη Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Συνήθως, ὅταν ἔχουμε διάφορες δοκιμασίες στὴν ζωή, νομίζουμε ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἐγκατέλειψε, ὅτι δὲν φροντίζει γιὰ μᾶς, δὲν προνοεῖ γιὰ τὴν ζωή μας καὶ τὴν σωτηρία μας. Αὐτὸ δὲν εἶναι σωστό. Γιατί καὶ τότε, στοὺς μεγάλους πειρασμούς, ὁ Θεὸς διευθύνει τὴν ζωή μας μὲ τὴν ἄκτιστη Πρόνοιά Του.

Κατὰ τὸν ἀββᾶ Δωρόθεο, ὁ μοναχὸς καὶ γενικὰ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ προετοιμάζεται κατὰ τέτοιο τρόπο, ὥστε ὅταν εὑρεθῇ σὲ πειρασμοὺς νὰ μὴ ξενίζεται οὔτε νὰ ταράσσεται, "πιστεύων ὅτι οὐδὲν ἄνευ τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ γίνεται". Γιατί, ὅπου ὑπάρχει Πρόνοια τοῦ Θεοῦ "καλὸν ἐστι καὶ εἰς ὠφέλειαν ψυχῆς τὸ γινόμενον", ἀφοῦ ὁ Θεὸς κάνει τὰ πάντα γιὰ τὸ δικό μας συμφέρον "καὶ ἀγαπῶν ἡμᾶς καὶ φειδόμενος ἡμῶν".

Μόνον ἂν ὁ Θεὸς ἐπιτρέψη, μπορεῖ νὰ συμβῇ κάτι κακὸ στὸν ἄνθρωπο. Ὅσοι δὲ ἐγκαταλείπουν τελείως τὸν ἑαυτό τους στὸν Θεὸ αἰσθάνονται ὅτι ὁ Θεὸς δείχνει περισσότερο ἐνδιαφέρον καὶ στοργή. Γι' αὐτὸ λέγει ὁ ὅσιος Ἰσαάκ: "ὁ ἀεὶ κοιταζόμενος ἐν φροντίδι τοῦ Θεοῦ, τοῦτον ταμειοῦχον ἐκτήσατο. Καὶ ὁ ἐπιθυμῶν αὐτοῦ τὰ θελήματα, τοὺς ἐπουρανίους ἀγγέλους ἕξει ὁδηγούς".

Ταμειοῦχος τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ὁ πιστὸς ἄνθρωπος ἔχει συναντιλήπτορα τὸν Θεὸ στὴν ζωή του. Αὐτὸ εἶναι σύμφωνο μὲ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ: "Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν" (Μάτθ. στ`, 33).

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, "Ἡ Ἰατρικὴ ἐν Πνεύματι Ἐπιστήμη")