«Ἀπὸ τὴν εὐαισθησία στὴν εὐθύνη»

Πραγματοποιήθηκε τὴν Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου, στὴν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα, ἐκδήλωση γιὰ τὴν Παγκόσμια Ἡμέρα τῶν Ἀνθρώπων μὲ Ἀναπηρία.

Ἡ ἐκδήλωση εἶχε κεντρικὸ θέμα «Ἀπὸ τὴν εὐαισθησία στὴν εὐθύνη», καὶ τὴν συντόνισε ὁ ἀντιπρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Ἀλκυόνη» Ἀθανάσιος Ρισβάς. Χαιρετισμὸ ἀπηύθυναν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ἰερόθεος, ὁ ἀντιδήμαρχος Ναυπάκτου καὶ πρόεδρος τοῦ Εἰδικοῦ Σχολείου Νῖκος Κούμπιος, ὁ ἀντινομάρχης Αἰτωλοακαρνανίας Παν. Κατσούλης, ὁ Δήμαρχος Πυλήνης Γιάννης Μπουλὲς καὶ ὁ πρόεδρος τῆς Περιφερειακῆς Ὁμοσπονδίας Δυτικῆς Ἑλλάδος Ἀτόμων μὲ Ἀναπηρία Ἀντώνης Χαροκόπος.

Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε μεταξὺ ἄλλων ὅτι: «Ἡ ἀναπηρία, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, εἶναι ἕνα σωματικὸ ἐλάττωμα. Ὑπάρχει ὅμως σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους μιὰ ἀναπηρία συναισθηματική, ἰδεολογική, ποῦ εἶναι χειρότερη. Τὸ νὰ ἔχη κανεὶς ἕνα πρόβλημα στὸ σῶμα του δὲν εἶναι τόσο μεγάλο πρόβλημα, ὅσο τὸ νὰ εἶναι κανεὶς αὐτάρκης, αὐτόνομος, νὰ ἐργάζεται καὶ νὰ ζὴ ὡς ἄτομο καὶ ὄχι ὡς πρόσωπο. Τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα, θὰ ἔλεγα, εἶναι ἡ κοινωνικὴ ἀναπηρία. Μιὰ κοινωνία ἡ ὁποία δὲν ἔχει εὐαισθησία, δὲν βλέπει τὰ προβλήματα τῶν ἄλλων, ζὴ μόνο μὲ τὸ ἐγώ της, μιὰ κοινωνία στὴν ὁποῖα ὑπάρχουν διακρίσεις καὶ ἰδιαιτερότητες». Τέλος ὁ Σεβασμιώτατος συνεχάρη τὴν Πρόεδρο καὶ τὰ μέλη τοῦ Συλλόγου Ἀλκυόνη, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους φορεῖς τῆς πόλης ποῦ ἐργάζονται στὸν τομέα αὐτό, γιὰ τὴν πολύτιμη προσφορά τους τόσο στὰ ἄτομα μὲ ἀναπηρία καὶ τὶς οἰκογένειές τους ὅσο καὶ στὴν κοινωνία μας γενικότερα.

Ὁ κ. Κούμπιος παρουσίασε τὴν συνδρομὴ τοῦ Δήμου Ναυπάκτου, ἐνῷ ὁ κ. Κατσούλης ἐπήνεσε τὴν δραστηριότητα τῆς «Ἀλκυόνης». Ὁ κ. Μπουλὲς ὑπογράμμισε τὴν εὐθύνη τῶν ἀξιωματούχων τῆς κοινωνίας νὰ φέρουν εἰς πέρας τὶς ὑποχρεώσεις τους ἀπέναντι στὴν κοινωνία καὶ στὰ ἄτομα μὲ ἀναπηρία. Ὁ κ. Χαροκόπος τόνισε ὅτι ἡ 3η Δεκεμβρίου εἶναι ἡμέρα διεκδίκησης καὶ ἀγῶνα νὰ ἀναδειχθοῦν τὰ θέματα καὶ τὰ προβλήματα τῶν ἀτόμων μὲ ἀναπηρία.

Κεντρικὸς εἰσηγητὴς ἦταν ὁ κ. Ἄντ. Σκορδίλης, δημοσιογράφος τῆς «Ἐλευθεροτυπίας», ὁ ὁποῖος ἀσχολεῖται μὲ θέματα ἀναπηρίας. Μεταξὺ ἄλλων εἶπε: «Ὅποια πτυχὴ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς κι ἂν πιάσουμε, θὰ δοῦμε ὅτι ὁ ἀποκλεισμὸς τῶν πολιτῶν μὲ ἀναπηρία εἶναι πανταχοῦ παρόν. Ὑπάρχουν πάρα πολλὰ πράγματα, ποῦ θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν, χωρὶς κὰν νὰ συνεπάγωνται οἰκονομικὸ κόστος, ἁπλῶς πολιτικὴ βούληση καὶ ἀποφάσεις. Γιὰ παράδειγμα, στὸν χῶρο τῆς Εἰδικῆς Ἀγωγῆς Ἐκπαίδευσης, θὰ μποροῦσαν νὰ ἐφαρμοσθοῦν ἀναλυτικὰ προγράμματα. Ἡ ἀναβάθμιση τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱδρύματος Ἀποκατάστασης Ἀναπήρων, ἐννοῶντας ἡ ὑπαγωγὴ τοῦ στὸ καθεστὼς τοῦ ἐθνικοῦ συστήματος ὑγείας, συνεπάγεται μηδενικὸ οἰκονομικὸ κόστος. Δὲν ἔχει γίνει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια καὶ χωρὶς νὰ εἶμαι κακοπροαίρετος, ἡ κοινὴ λογικὴ τὸ λέει, δὲν ἔχει γίνει ἐπειδὴ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἐξυπηρετοῦνται οἱ ἰδιωτικὲς δομὲς ἀποκατάστασης, ἐπειδὴ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀναπαράγεται αὐτὴ ἡ στάση ὑποχρεωτικῆς ὑποτέλειας τῶν ἀνθρώπων μὲ ἀναπηρία, δεδομένου ὅτι τὰ αὐτονόητα δὲν εἶναι αὐτονόητα γι' αὐτούς».

Ἡ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Ἀλκυόνη» κ. Βάσω Παναγοπούλου ἀναφέρθηκε στὸ ἔργο ποῦ ἐπιτελεῖται στὸν Σύλλογο καὶ εὐχαρίστησε ὅσους βοηθοῦν στὸ ἔργο τοῦ Συλλόγου.

Παρουσιάσθηκε ἐπίσης ἕνα δεῖγμα τῆς ἐκπαίδευσης ποῦ πραγματοποιεῖται στὶς Εἰδικὲς Δομὲς τῆς Ναυπάκτου καὶ ἕνα δρώμενο ἀπὸ μαθητὲς τῶν σχολείων τῆς περιοχῆς, ποῦ σκοπὸ εἶχε τὴν εὐαισθητοποίηση τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων.

Τὴν ἐκδήλωση ἔκλεισε ὁ σκηνοθέτης τοῦ ΑΝΤ1, Ἄντ. Ρέλλας.

Κατὰ τὴν ἐκδήλωση γινόταν ταυτόχρονη παρουσίαση στὴν νοηματικὴ γλῶσσα, ἐνῷ συμμετεῖχαν ἡ παιδικὴ χορωδία τῆς Σχολῆς Σοφίας Τουμπάνου, μὲ πιανίστα τὴν Μαρία Ἀσημακοπούλου.

Ἡ ἐργασία ποῦ γίνεται στὴν Ναύπακτο καὶ τὴν περιοχὴ τῆς στὸ τομέα κοινωνικοποίησης τῶν ἀτόμων μὲ ἀναπηρία εἶναι σημαντικὴ καὶ ὀφείλεται, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, κυρίως στὴν δραστηριότητα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Συλλόγου Ἀλκυόνη ποῦ μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς ἐργάζονται μὲ ἀγάπη, γνώση καὶ ὅραμα. Εἶναι δὲ ἀξιοπρόσεκτο ὅτι οἱ οἰκεῖοι τῶν ἀνθρώπων μὲ ἀναπηρία ζοὺν μιὰ ζωὴ μὲ πολλὰ στοιχεῖα μοναχικῆς ζωῆς, ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι χρειάζεται ἀφοσίωση, ἐγρήγορση, κατανόηση τοῦ ἄλλου προσώπου, εἰλικρίνεια, γνώση, θυσία, ὑπομονή, ἀγρυπνία, προσευχή, ἀγάπη. Ἔτσι γίνονται παράδειγμα γιὰ ὅλη τὴν κοινωνία. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἐρώτημα: Γιατί τελικὰ σὲ αὐτὲς τὶς κοινότητες, ποῦ ὁρισμένα μέλη τους ἔχουν κάποια σωματικὴ ἢ διανοητικὴ δυσλειτουργία, γίνονται πιὸ ἁπτὲς οἱ ἀνθρώπινες κοινωνικὲς ἀρετές;

Α.Κ.