+ Ὁ Πατριάρχης Σερβίας Παῦλος

Ἀπεβίωσε σὲ ἡλικία 95 ἐτῶν ὁ Πατριάρχης τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Παῦλος. Τὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία τέλεσε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Ὁ ταφή του ἔγινε, ὅπως ὁ ἴδιος ἐπιθυμοῦσε, στὴν Ι. Μονὴ τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, 11 χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὸ Βελιγράδι, στὸ προάστιο Ρακόβιτσα.

Ὁ μακαριστὸς Πατριάρχης Σερβίας Παῦλος, κατὰ κόσμον Γκόϊκο Στόϊτσεβιτς, γεννήθηκε στὶς 11 Σεπτεμβρίου 1914 στὸ χωριὸ Κούτσαντσι τῆς Σλαβονίας (σήμερα ἀνήκει στὴν Κροατία). Ἔμεινε ὀρφανὸς σὲ μικρὴ ἡλικία. Σπούδασε στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Βελιγραδίου. Μετὰ τὸ Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πῆγε ξανὰ στὸ Βελιγράδι, ὡς πρόσφυγας καὶ ἐργάστηκε σὲ διάφορες δουλειὲς γιὰ νὰ ἐπιβιώσει. Ἐργάστηκε ἀκόμη καὶ ὡς οἰκοδόμος. Τὸ 1948 ἐκάρη μοναχὸς καὶ μέχρι τὸ 1955 ἀνῆκε στὴν Μονὴ Ράτσια. Τὸ 1954 χειροτονήθηκε ἱερομόναχος καὶ τὸ 1957 χειροθετήθηκε ἀρχιμανδρίτης. Ἀπὸ τὸ 1955 ὡς τὸ 1957 ἔκανε μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Ἐπιστρέφοντας στὴν πατρίδα του, ἐξελέγη ἐπίσκοπος Ράσκας καὶ Πρίζρεν, στὸ Κόσοβο. Ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Πεκίου, Μητροπολίτης Βελιγραδίου καὶ Κάρλοβτσι καὶ Πατριάρχης Σερβίας τὴν 1η Δεκεμβρίου 1990 μὲ τὸν ἀποστολικὸ τρόπο, δηλαδὴ μὲ κλήρωση ἀπὸ ἐκλεγὲν τριπρόσωπο. Ἀναφέρεται ὅτι εἶναι ἴσως ὁ μοναδικὸς τῶν Μητροπολιτῶν ὁ ὁποῖος δὲν ἐπιθυμοῦσε νὰ ἐκλεγῇ Πατριάρχης.

Ὁ Παῦλος ἀνέλαβε ὡς ἐπί κεφαλῆς τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας λίγο πρὶν τὴν αἱματηρὴ κατάρρευση τῆς πρώην Γιουγκοσλαβικὴς Ὁμοσπονδίας, ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀνέκτησε μεγάλη ἐπιρροὴ στὸν πληθυσμὸ τὴν περίοδο ποὺ ἄσκησε τὰ καθήκοντά του. Κατάφερε νὰ ποιμάνη τοὺς Σέρβους σὲ μιὰ ἐποχὴ δύσκολη, μετὰ τὴν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ νὰ γίνη σύμβολο ἑνότητας τοῦ σερβικοῦ λαοῦ ἐν μέσῳ τῶν πολέμων ποὺ ἀκολούθησαν. Ἐπρόκειτο γιὰ μιὰ ἀσκητικὴ μορφή. Ἐξίσου ἀσκητικὴ ἦταν καὶ ἡ ζωή του. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2008 ζήτησε νὰ παραιτηθῇ ἀπὸ τὸν θρόνο, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔγινε δεκτὸ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του ὁ μακαριστὸς Παῦλος ἀντιμετώπιζε ἀρκετὰ προβλήματα ὑγείας. Μάλιστα, εἶχε εἰσαχθεῖ στὸ στρατιωτικὸ νοσοκομεῖο στὸ Βελιγράδι πρὶν ἀπὸ δυὸ χρόνια γιὰ διάφορα προβλήματα ὑγείας. (Amen.gr).

Ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Σερβίας χαρακτήρισε τὸ θάνατο τοῦ πατριάρχη Παύλου μεγάλη ἀπώλεια, ἐνῷ τὸν χαρακτῆρα καὶ τὸ ἔργο του ἐξήραν καὶ ἡγέτες γειτονικῶν χωρῶν. Θρησκευτικοὶ ἡγέτες ἄλλων δογμάτων ἐξέφρασαν, ἐπίσης, τὴν θλίψη τοὺς γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Πατριάρχη τῶν Σέρβων, ἐπισημαίνοντας ὅτι σὲ στιγμὲς δοκιμασίας γιὰ τὶς ἀνθρώπινες ἀξίες, τὴν δεκαετία τοῦ '90, δὲν παρασύρθηκε ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὸν φανατισμό, διδάσκοντας πάντα τὴν ἀγάπη καὶ τὴν συμβίωση τῶν λαῶν.

Ὁ Πατριάρχης Παῦλος ἦταν ἰδιαίτερα ἀγαπητὸς καὶ εἶχε χαρακτηρισθῇ ἀπὸ τὸν κόσμο ὡς «ζωντανὸς ἅγιος», χάρη στὴν ἁπλοϊκότητα τοῦ βίου τοῦ καὶ τὴν ἐπιμονὴ τοῦ γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν διδαχῶν τοῦ Εὐαγγελίου στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις.–