Γραπτά Κηρύγματα: Κυριακή 30 Αὐγούστου, (Α Κορινθίους ιε, 1-11)

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στὰ βασικὰ σημεῖα τῆς εὐαγγελικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς ποὺ βίωνε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ μετέδιδε καὶ στοὺς ἀκροατές του καὶ ἀναγνῶστες του. Πρόκειται γιὰ ἀποκαλύψεις-φανερώσεις τοῦ Θεοῦ στὸν Ἀπόστολο Παῦλο, τὶς ὁποῖες δέχθηκε καὶ οἱ ὁποῖες συνιστοῦσαν τὴν ἀποστολική του ζωή.

Κατ’ ἀρχὰς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ μετέδωσε στοὺς Κορινθίους. Ἡ λέξη Εὐαγγέλιο ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο ἐπὶ μέρους λέξεις, εὖ καὶ ἀγγελία καὶ σημαίνει τὴν καλὴ εἴδηση, τὸ καλὸ ἄγγελμα. Στὴν πραγματικότητα ὅμως δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ εἴδηση, μιὰ πληροφορία, μιὰ ἀνακοίνωση, ἀλλὰ μιὰ ὁλόκληρη ζωή. Πρόκειται γιὰ τὸν Θάνατο, τὴν Ταφὴ καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὰ εἶναι τὰ βασικὰ σημεῖα τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος καὶ αὐτὰ σώζουν τοὺς ἀνθρώπους. Σταυρὸς καὶ Ἀνάσταση εἶναι ἐκεῖνα ποὺ ἀπαλλάσσουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὸν διάβολο καὶ τὸν θάνατο.

Αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶναι ἁπλὸ κήρυγμα, ἀλλὰ ὁλόκληρη ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Μέσα στὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν μυστηριακὴ καὶ ἀσκητικὴ ζωὴ μετέχουμε τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὸ Βάπτισμα, ὅσα προηγοῦνται καὶ ὅσα ἀκολουθοῦν ἀπὸ αὐτό, σταυρώνεται ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος καὶ ἀνασταίνεται ὁ νέος ἄνθρωπος. Μὲ τὴν θεία Κοινωνία καὶ τὸ μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως θεραπεύουμε τὰ πάθη καὶ κατὰ τὴν πνευματική μας πρόοδο αἰσθανόμαστε τὸν ἀναστάντα Χριστὸ μέσα μας.

Ὁ Ἀπόστολος παρέλαβε τὸ Εὐαγγέλιο ὄχι μὲ τὴν ἀνθρώπινη σπουδὴ καὶ τὶς μελέτες, ἀλλὰ μὲ τὴν φανέρωση τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ σὲ αὐτόν. Ὅταν πήγαινε πρὸς τὴν Δαμασκὸ γιὰ νὰ διώξη τοὺς Χριστιανούς, ἐμφανίσθηκε ὁ Χριστὸς καὶ τοῦ εἶπε: «Σαούλ, Σαούλ, τί μὲ διώκεις;» (Πράξ. θ , 4). Ἀμέσως μετενόησε, βαπτίσθηκε, ἔγινε μεγάλος Ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑπομένως, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δὲν παρέλαβε μιὰ διδασκαλία ἀπὸ τὸν Χριστό, ἀλλὰ ἑνώθηκε μὲ τὸν Ἀναστάντα Χριστὸ καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ἔγινε καὶ δική του ζωή.

Αὐτὴν τὴν ἀναστάσιμη ζωὴ τὴν παρέδωσε στοὺς Χριστιανοὺς ποὺ κήρυττε. Καὶ πάλι πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι δὲν ἀναφέρεται σὲ ἕνα κήρυγμα, ἀλλὰ τοὺς ἐμύησε στὸν λόγο καὶ τὴν ζωὴ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Τοὺς ἔδωσε τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς βοήθησε νὰ ζήσουν τὸν Χριστό, τοὺς ἀναγέννησε ἐν Χριστῷ, τοὺς βοήθησε νὰ ζήσουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή.

Ἔτσι, λοιπόν, οἱ λέξεις Εὐαγγέλιο, παρέλαβε καὶ παρέδωκε, συνδέονται μεταξύ τους καὶ ἀποτελοῦν μιὰ ἑνότητα. Ὅποιος παρέλαβε ἀπὸ τὸν Χριστὸ τὸ Εὐαγγέλιο, αὐτὸς τὸ παραδίδει στοὺς ἄλλους. Παραλαβὴ καὶ παράδοση τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς εἶναι αὐτὸ ποὺ χαρακτηρίζεται Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἁπλὰ σχήματα καὶ λόγοι, δὲν εἶναι ἁπλῶς οἱ ἐκκλησιαστικὲς τέχνες καὶ ὁ πολιτισμός, δὲν εἶναι τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα, ἀλλὰ ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός.

Ἡ ζωή μας στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι μιὰ ἁπλὴ συνήθεια, ἀλλὰ ζωὴ ἁγιασμοῦ καὶ θεώσεως. Καθένας παραδίδει αὐτὸ ποὺ παρέλαβε καὶ κατέχει. Ἂν ὁ ἄνθρωπος ἔχη μάθει ἀνθρώπινες γνώσεις, αὐτὲς μεταδίδει, ἐὰν ἔχη θεία γνώση, αὐτὴ προσφέρει στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ὅπως ἔλεγε ἕνας σύγχρονος ἁγιορείτης, ἡ σαρκικὴ γνώση εἶναι σάρκα καὶ δὲν ἀναγεννᾶ τὸν ἄνθρωπο, ἐνῷ ἡ πνευματικὴ γνώση, ὡς ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸν ἀναγεννᾶ.

Γι’ αὐτὸ ὅλοι θὰ πρέπει νὰ ἐπιδιώκουμε νὰ παραλαμβάνουμε αὐτὴν τὴν ζωντανὴ παράδοση, τὸν Χριστό, διὰ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὴ ἡ παράδοση μᾶς θεραπεύει καὶ μᾶς ἀναγεννᾶ, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ βοηθᾶ τὸν σύγχρονο πονεμένο ἄνθρωπο ποὺ ἀναζητᾶ τὴν αὐθεντικὴ ζωή.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ