Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Εἰς μνήμη μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

(Δήλωση στὸ ἀφιέρωμα τοῦ Ρ/Σ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἀφορμὴ τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου, Κυριακὴ 1 Φεβρουαρίου 2009).

Συμμετέχοντας στὸ ἀφιέρωμα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ σας Σταθμοῦ γιὰ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω τὴν εὐγνωμοσύνη μου σὲ αὐτὸν γιὰ πολλά. Συνδεόμουν μὲ ποικίλους τρόπους ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1970. Εἴχαμε ἐπικοινωνία μὲ διάφορα γεγονότα ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ ἤμουν Ἱεροκῆρυξ, πρὸ τῆς ἀναδείξεώς μου εἰς Ἐπίσκοπον, γιὰ τὴν ὁποία συνήργησε σημαντικὰ καὶ συνεργασθήκαμε μετὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ ἰδίου στὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ Θρόνο τῶν Ἀθηνῶν.

Ἔτρεφε ἰδιαίτερη ἀγάπη στὸ πρόσωπό μου καὶ τὴν ἐξέφραζε δημοσίως, ἀλλὰ καὶ σὲ δικούς του ἀνθρώπους. Συνεργάσθηκα στενὰ ὅταν ἦταν Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ ἐγὼ Ἱεροκῆρυξ Ἀθηνῶν στὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ Κέντρου Ἐλέγχου Εἰδικῶν Λοιμώξεων, ποὺ ἠσχολεῖτο κυρίως μὲ τὸ AIDS, ἐκεῖνος ὡς τακτικὸ μέλος καὶ ἐγὼ ὡς ἀναπληρωματικό, καὶ διέκρινα τὴν ἀγωνία του, τὸ ἐνδιαφέρον του, τὴν εὐαισθησία του γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Ἀργότερα ὡς μέλος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου συνεργάσθηκα στενὰ μαζί του, μὲ ὅρισε ἐκπρόσωπο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ ἐξέφραζε ποικιλοτρόπως τὴν ἐκτίμησή του στὸ πρόσωπό μου, ἐπανειλημμένως δὲ μὲ ὅρισε εἰσηγητὴ στὴν Ἱεραρχία γιὰ διάφορα σύγχρονα θέματα.

Πρέπει νὰ ἀποκαλύψω δημοσίως ὅτι κατὰ καιροὺς μὲ προσκαλοῦσε στὴν Ἀρχιεπισκοπή, πέρα ἀπὸ τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητος, ἀκόμη καὶ χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζουν στενοί του συνεργάτες, γιὰ νὰ ζητήση τὴν γνώμη μου γιὰ διάφορα κρίσιμα γεγονότα. Μιὰ τέτοια συνάντηση ἔγινε μετὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὴν διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μαζί του. Στὴν συνάντηση αὐτή του εἶπα τὴν γνώμη μου καὶ τὴν ἀποδέχθηκε καὶ ἀποκαταστάθηκαν οἱ σχέσεις του μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἰδιαιτέρως αὐτὸ τὸ γεγονὸς δὲν τὸ πληροφορήθηκε κανείς.

Τοῦ ὀφείλω εὐγνωμοσύνη γιατί μὲ συμπεριέλαβε στὴν συνοδεία τοῦ κατὰ τὴν δεκαήμερη ἐπίσημη ἐπίσκεψή του στὴν Ἐκκλησία της Ρουμανίας, ἀπὸ τὴν ὁποία διατηρῶ ἔντονες συγκινητικὲς ἀναμνήσεις καὶ δὲν θὰ τὶς ξεχάσω σὲ ὅλη μου τὴν ζωή. Τὸ ἴδιο διατηρῶ πολὺ καλὲς ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψή του στὸ Σινᾶ, ποὺ καὶ πάλι μὲ συμπεριέλαβε στὴν συνοδεία του. Καὶ ἐγὼ τὸν ἐκτιμοῦσα γιὰ τὰ χαρίσματά του, τὰ φυσικὰ καὶ τὰ ἐπίκτητα. Τὸν εὐγνωμονῶ γιατί μὲ βοήθησε σὲ κρίσιμες φάσεις τῆς ζωῆς μου.

Βεβαίως, κανεὶς ἄνθρωπος δὲν εἶναι τέλειος καὶ ἀλάθητος. Κατὰ τὴν πολυχρόνια ζωή μας, ἰδιαιτέρως στὸν εὐαίσθητο τομέα τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως καὶ τῆς ποιμαντικῆς, κάνουμε λάθη ἀπὸ διάφορα αἴτια, εἴμαστε ἄνθρωποι στὸν κόσμον οἰκοῦντες καὶ τὴν σάρκα φοροῦντες. Ὅλους θὰ μᾶς κρίνη ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἀδέκαστη κρίση Του καὶ κυρίως τὴν ἀγάπη Του. Καὶ πολλὲς φορὲς εἶπα ὅτι χαίρομαι διότι θὰ μὲ κρίνη ὁ Θεὸς καὶ ὄχι ἄνθρωποι, γιατί Αὐτὸς γνωρίζει τὰ μύχια τῆς καρδίας μου, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἀγνοοῦν, ἐπειδὴ βλέπουν μόνον ἐξωτερικὰ καὶ ἐπιπόλαια. Πάντως, ὅσο ζοῦσε ὁ μακαριστὸς μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ διακριτικὴ εὐγένεια του ἔλεγα τὶς ἀπόψεις μου καὶ τὶς ἄκουγε, ἔστω κι ἂν δὲν συμφωνοῦσε.

Ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἤθελα νὰ σημειώσω εἶναι ὅτι ὁ μακαριστὸς Χριστόδουλος εἶχε εὔστροφη σκέψη, μεγάλα διανοητικὰ χαρίσματα, πολλὲς γνώσεις, ἀλλὰ καρδιὰ μικροῦ παιδιοῦ. Στὶς ἐπιδιώξεις του, τὰ σχέδιά του, τοὺς ὁραματισμούς του ἦταν ἕνας διαρκὴς ἔφηβος, αὐθόρμητος καὶ παρορμητικός. Ἀγαποῦσε πολὺ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἤθελε τὴν δόξα Της καὶ δὲν ὑπελόγιζε τὶς κρίσεις καὶ ἀντιδράσεις τῶν ἀνθρώπων. Σὲ μερικὲς στιγμὲς ἦταν ἀποφασιστικός, ἀτρόμητος, μπροστάρης, ριψοκίνδυνος.

Αὐτὴ ἡ ὑπερβολικὴ εὐαισθησία του, ἡ παιδικότητά του, μερικὲς φορὲς τὸν «μάτωσαν». Ἂς μοῦ ἐπιτραπῇ νὰ πῶ ὅτι ἴσως μερικοὶ ἄνθρωποι δὲν τὸν βοήθησαν νὰ ἀξιολογήση πιὸ θετικὰ τὸν νῦν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο καὶ νὰ καταλάβη τὰ ἐσωτερικὰ αἰσθήματά του. Αὐτὴ ἦταν μιὰ ἀπὸ τὶς διαφορές μας. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔχει μεγάλη ἀξία στὸν μακαριστὸ Χριστόδουλο ἦταν ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον τελείωσε τὴν ζωή του. Ὑπετάγη ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεὸ μὲ πίστη καὶ προσευχὴ καὶ προετοιμάσθηκε γιὰ τὴν κοίμησή του.

Αὐτὸ φαίνεται ξεκάθαρα σὲ μιὰ ἀπάντησή του σὲ ἐπιστολή μου, ὅταν ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν Ἀμερική, λίγο πρὶν τὸν θάνατό του. Νομίζω ἀξίζει νὰ διαβάση κανεὶς καὶ τὴν ἐπιστολή μου καὶ τὴν ἀπάντηση ποὺ μοῦ ἀπέστειλε ὁ μακαριστὸς Χριστόδουλος. Δημοσιεύθηκαν αὐτὲς οἱ ἐπιστολὲς καὶ ἔκαναν μεγάλη ἐντύπωση στοὺς ἀναγνῶστες. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον τελειώνει κανεὶς τὴν ζωή του δείχνει τὴν ἐσωτερικότητα τῆς προσωπικότητός του. Θὰ τὸν ἐνθυμοῦμαι μὲ εὐγνωμοσύνη, συγκίνηση καὶ ἀγάπη καὶ θὰ προσεύχομαι πάντα γιὰ τὴν ἀνάπαυσή του. Γιὰ ἕναν χρόνο τώρα δὲν τέλεσα ποτὲ θεία Λειτουργία, χωρὶς νὰ μνημονεύσω τὸ ὄνομά του.

Αἰωνία νὰ εἶναι ἡ μνήμη του.–