Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ὁμολογητές πίστεως καί μάρτυρες Χριστοῦ
Εἶναι γεγονός ὅτι ζοῦμε σέ ἀποκαλυπτικούς καιρούς, ἀφοῦ βλέπουμε νά ἐπικρατῆ μιά μεγάλη ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί κυρίως, βέβαια, ἀπό τόν ζωντανό Θεό. Τό πρόβλημα ὅμως εἶναι το πῶς ἀντιμετωπίζει κανείς αὐτήν τήν κατάσταση.
Ἡ Ἐκκλησία, ὅπως τό βλέπουμε στήν διδασκαλία τῶν Πατέρων καί τῶν ἁγίων, ἐξασκοῦσε πάντοτε τήν ἀντιαιρετική τακτική καί ἀντιμετώπιζε τούς αἱρετικούς, ἀναιρώντας τά ἐπιχειρήματά τους, ἀλλά ὅμως προχωροῦσε καί σέ ἕνα ἄλλο βασικότερο σημεῖο, δηλαδή ὁριοθετοῦσε τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί βοηθοῦσε τούς πιστούς νά τήν βιώνουν καί νά ἀποκτήσουν ἑνότητα μέ τόν Χριστό. Δηλαδή, βοηθοῦσε τούς Χριστιανούς νά ζοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ τήν θεολογία καί τά μυστήρια, ὥστε νά ἀντιμετωπίζουν κάθε αἵρεση, ἀλλά καί τίς ἐνέργειες τοῦ ἀντιχρίστου.
Εἶναι γνωστό ἀπό τά ἔργα τῶν Πατέρων ὅτι ὅταν ἐμφανίζονται αἱρέσεις καί ὅταν θά ἔλθη ὁ ἀντίχριστος, θά πλανηθοῦν ὅσοι δέν ἔχουν προσωπική πείρα τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως, ὅσοι δέν εἶναι πραγματικά παιδιά τοῦ Θεοῦ καί δέν μποροῦν νά κάνουν τήν διάκριση μεταξύ κτιστοῦ καί ἀκτίστου, μεταξύ ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καί ἐνεργειῶν τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτό πιστεύω ὅτι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἀποκλειστικά καί μόνον νά μάχεται μέ τούς αἱρετικούς, ἀλλά νά καταρτίζη τούς πιστούς, ὥστε στόν κατάλληλο καιρό νά γίνουν ὁμολογητές τοῦ Χριστοῦ καί μάρτυρες ἀπό ἀγάπη γιά Αὐτόν. Καί γνωρίζουμε καλά ὅτι τό νά ὁμολογῆ κανείς τόν Χριστό καί νά μαρτυρήση γιά Αὐτόν δέν εἶναι ἕνα ἀνθρωποκεντρικό ἔργο, οὔτε ἀποτέλεσμα ἑνός φροντιστηρίου ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος, ἀλλά μέθεξη τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός εἶπε: “Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθέν των ἀνθρώπων...” (Ματθ. ι’, 32). Ἡ ὁμολογία γίνεται ἐν Χριστῷ, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Χριστό. Σέ ἄλλο σημεῖο εἶπε: “Θέσθε οὔν εἰς τάς καρδίας ὑμῶν μή προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι• ἐγώ γάρ δώσω ὑμίν στόμα καί σοφίαν ἤ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδέ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμίν” (Λουκ. κά’, 13-14). Ἔτσι, ὁ Χριστιανός προετοιμάζεται, καθαρίζοντας τήν καρδιά του, ἀποκτώντας ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ζωή καί ὅλα τα ἄλλα ἔρχονται μόνα τους.
Πάντοτε θά ὑπάρχουν ἐχθροί, αἱρετικοί καί ἀντικείμενοι. Ὁ Χριστός εἶπε: “Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσω λύκων...” (Ματθ. ι’, 16). Οἱ Μαθηταί ἔγιναν Ἀπόστολοι καί ἐστάλησαν μέσα στούς λύκους. Ὁ Χριστός δέν ἐπαγγέλλεται νά κονιορτοποιήση τούς λύκους, οὔτε νά καταργήση τήν δύναμη τοῦ Σατανᾶ στόν νῦν καιρό• αὐτό θά γίνη μετά τήν Δεύτερη ἔλευσή Του, στόν ἄλλο αἰώνα. Ἀλλά ἐκεῖνο πού ὑπόσχεται εἶναι νά καταρτίζη μαθητᾶς, νά δημιουργῆ δικά Του πρόβατα, καί νά τούς ἀποστέλη στούς λύκους γιά νά τούς ἀντιμετωπίσουν.
Τελικά, ἡ Ἐκκλησία δέν πρέπει νά καταναλίσκη ὅλες τίς δυνάμεις της στόν πόλεμο ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, οὔτε νά φοβίζη τούς ἀνθρώπους, ἀλλά νά προετοιμάζη τούς Χριστιανούς μέ ὅλα τα μέσα πού διαθέτει, δηλαδή τήν Ὀρθόδοξη θεολογία, τήν νοερά προσευχή, τήν μυστηριακή ζωή κ.λ.π. γιά νά γίνουν αὐτοί στόν κατάλληλο καιρό ὁμολογητές τοῦ Χριστοῦ καί μάρτυρες γιά τήν δόξα Του.
Ν.Ι.
- Προβολές: 2858