Ἐπίκαιροι Σχολιασμοί: Κίνδυνος Ἀπροσανατολισμοῦ

Πρωτοπρεσβύτερου Θωμᾶ Βαμβίνη

Οἱ σκέψεις πού ἀκολουθοῦν γεννήθηκαν, ἀφενός ἀπό τήν προετοιμαζόμενη ἔνταξη τῆς Ἑλλάδος στή συνθήκη τοῦ Σένγκεν, ἀφετέρου ἀπό τίς ἀντιδράσεις πού ἐκδηλώθηκαν. Ὑπάρχει πράγματι πρόβλημα πού προκαλεῖ ἀνησυχίες, τό ὁποῖο ὅμως ἀπαιτεῖ διορατική καί νηφάλια ἀντιμετώπιση καί ὄχι τυφλό φανατισμό, ὁ ὁποῖος κάποιες φορές ἀποτελεῖ ἔκρηξη τῆς ἀνασφάλειας πού φωλιάζει μέσα μας.

Ὁ φανατισμός γενικά - ἄν δέν ἔχει ἄλλες ψυχολογικές αἰτίες - μαρτυρεῖ τήν ὕπαρξη ζήλου “οὐ κατ’ ἐπιγνωσιν”. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος στήν Ποιμαντική του περιγράφει πολύ χαρακτηριστικά καί μέ σαφήνεια τούς “κατ’ ἐπιγνωσιν” καί τούς “οὐ κατ’ ἐπιγνωσιν” ζηλωτές. Αὐτό πού διακρίνει, κατά τόν Ἅγιο Νεκτάριο, τόν κατ’ ἐπίγνωση ζηλωτή, εἶναι: “Ἀγάπη θερμή πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον, πραότης, ἀνεξιθρησκεία, ἀνεξικακία, εὐεργεσία καί εὐγένεια τρόπου”, ἐνῶ τόν “οὐ κατ’ ἐπιγνωσιν” ζηλωτή: “Φθόνος, θυμός ἐπίμονος καί ἐμπαθής ἀντίστασις πρός τό ἀληθές πνεῦμα τοῦ θείου νόμου, παράλογος ζέσις πρός ὑπεράσπισιν ἰδιοτύπων δογμάτων καί ἀξιωμάτων, ὑποστήριξις παράφορος ἐπουσιωδῶν θρησκευτικῶν ὑποθέσεων καί διάθεσις φιλοτάραχος καί φιλονεικος ἐν πάσι τοῖς θρησκευτικοῖς ζητήμασιν”. Καί συνεχίζει ὁ Ἅγιος πολύ παραστατικά: ὁ “οὐ κατ’ ἐπιγνωσιν” ζηλωτής μοιάζει “Πρός τόν κατακυλοῦντα λίθον ἐπί πρανοῦς, ὅστις καταστρέφων καταφθάνει εἰς τό τέλος τοῦ δρόμου του• ὁ τοιοῦτος διδάσκει πάντοτε τά ἐαυτοῦ δόγματα ἐν παραφορᾶ καί βία καί θρασύτητι”. Σέ ἄλλο σημεῖο ἐπισημαίνει, ὅτι τέτοιοι ζηλωτές “ὑπῆρξαν καί οἱ ὀπαδοί τῶν ἀρχῶν τῆς Δυτικῆς ἐκκλησίας, ὧν ὁ ζῆλος ἐκκαυθεῖς πολλᾶς ἐξέκαυσε πυρᾶς πρός καῦσιν τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἐναντιοφρονούντων ἤ ἀντιδοξούντων!”.

Στόν “οὐ κατ’ ἐπιγνωσιν” ζηλωτή συμβαίνει τό παράλογο, ἐν ὀνόματι τοῦ θεοῦ νά παραβαίνη τό θεῖο θέλημα, τό ὁποῖο συμπυκνώνεται στήν ἄσκηση τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης.

Εἶναι φανερό, ὅτι μέσα στά σύγχρονα περίπλοκα προβλήματα πού μᾶς πιέζουν καί μᾶς κάνουν νά ἀγωνιοῦμε καί νά ἀντιδροῦμε σέ “μυστικῶς τεκταινόμενα” - συνθήκη Σένγκεν, νέες ταυτότητες - ὑπάρχει σοβαρός κίνδυνος νά ἀποπροσανατολισθοῦμε καί νά χάσουμε τό νόημα τῆς ζωῆς μας. Γι’ αὐτό χρειάζεται συνεχῶς νά ἐλέγχουμε τό ἦθος μας καί τά κίνητρά μας μέ κριτήριο τό λόγο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, πού προαναφέραμε. Ἐπίσης, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τήν ὑπακοή στήν Ἐκκλησία, ὥστε νά λαμβάνουμε ἐκκλησιαστική καθοδήγηση ἀπό ἀληθινούς θεολόγους Ποιμένες, πού θά μᾶς ὑποδεικνύουν σέ κάθε περίσταση τή στενή πύλη καί τήν τεθλιμμένη ὁδό τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πού λίγοι, δυστυχῶς, τή βρίσκουν.

Ἡ ἀνάγκη νά ἀφεθοῦμε στήν καθοδήγηση τῶν κανονικῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν φωτισμένων μελῶν της, φαίνεται ἀπό κάποιους προβληματισμούς πού γεννοῦν οἱ σύγχρονες περιστάσεις. Γιά παράδειγμα: Ὡς πολίτης, πού θέλω νά ἀπολαμβάνω ὅλες τίς ἐλευθερίες πού μου παρέχει τό Σύνταγμα τῆς πατρίδας μου, δέν μπορῶ νά δεχθῶ τόν φράγκικο ἠλεκτρονικό ὁλοκληρωτισμό, ὁ ὁποῖος τίς φαλκιδεύει. Δέν ἐμπιστεύομαι σέ κανένα ξένο τήν βιολογική, ἰατρική, πνευματική ἤ πολιτική μου ἱστορία, γιατί δέν ξέρω πῶς θά τή χρησιμοποιήση. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, ὅμως, ὡς Χριστιανό, σέ τί μπορεῖ νά ἐπηρεάση τήν ἐκκλησιαστική μου ζωή ἡ ἀκριβής ἤ ἀνακριβής ἀναγραφή στήν εἰδική ταινία τῆς ταυτότητάς μου ὅλων των φαινομένων στοιχείων τῆς προσωπικότητας καί ἱστορίας μου; Καί ἄν ἡ συνθήκη τοῦ Σένγκεν ὁδηγεῖ κατευθείαν στό σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου, μήπως πρέπει νά θεωρήσω προνομιούχους τους αἱρετικούς Ἄγγλους, οἱ ὁποῖοι γιά πολιτικούς λόγους δέν προσχωροῦν σ’ αὐτήν;

Οἱ ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματα αὐτά δέν εἶναι προφανεῖς, οὔτε ἁπλές. Τό ὅτι εἴμαστε σέ ἔσχατους καιρούς μᾶς τό ἔχουν πεῖ σύγχρονοι θεοπτες. Τό πῶς ὅμως ἐκδηλώνεται τό μυστήριο τῆς ἀνομίας μέ συγκεκριμένα γεγονότα, δέν εἶναι στίς δυνατότητες τοῦ καθενός νά ἐξιχνιάση. Μόνον αὐτοί πού ἐν χάριτι γνώρισαν τά “βαθέα τοῦ σατανά” μποροῦν νά μᾶς τό ποῦν. Οἱ ὑπόλοιποι, ἔχοντας ἔντονό το φόβο τῆς πλάνης, ὀφείλουμε νά ὑπακοῦμε στούς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας καί νά ζοῦμε τό χριστιανικό μαρτύριο τῆς καθημερινότητας μέ τήν προσευχή, τήν ταπείνωση, τήν ἀνοχή τῶν ἄλλων καί τήν ἀγάπη. Μέ ἐλευθερία καί εἰρήνη νά ἀσχολούμαστε μέ τό πῶς θά ἀφομοιώσουμε τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ, πού κατήργησε τόν διάβολο καί κατεπάτησε τόν θάνατο καί νά μήν ἐπιδιδόμαστε μέ θρασύτητα στήν ἑρμηνεία τοῦ νοήματος τῆς ἱστορίας, πού εἶναι ἔργο μόνο των Προφητῶν.

Ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά πολεμοῦμε τό σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου στούς μυστικούς κωδικούς των ὑπολογιστῶν καί νά τό λαμβάνουμε στό μέτωπό μας μέ τήν ἀπουσία τοῦ φωτός τῆς προσευχῆς, ἡ ὁποία ἀδυνατίζει καί σβήνει μέσα σέ κάποιους “θερμούς” ἐξωτερικούς ἀγῶνες γιά τήν πίστη.