Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης στὴν Ναύπακτο: Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Προσφώνηση στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη

Ἱερὸς Μητροπολιτικὸς Ναὸς Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

Ἡ ἐπίσκεψή Σας στὴν Ναύπακτο μαζὶ μὲ τὴν τίμια Συνοδεία Σας προσδίδει ἰδιαίτερη χαρὰ τόσο στὸν Μητροπολίτη καὶ τὸν Ἱερὸν Κλῆρο ὅσο καὶ στὸ εὐσεβὲς πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως, γιατί εἶναι ἡ πρώτη φορὰ τὰ τελευταῖα πεντακόσια χρόνια, ποὺ ἐπισκέπτεται τὴν Ναύπακτο Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Διασώζεται μιὰ πληροφορία ὅτι περὶ τὸ 1550 πέρασε ἀπὸ τὴν Ναύπακτο μὲ προορισμὸ τὴν Μητρόπολη τῶν Παλαιῶν Πατρῶν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Διονύσιος ὁ Β' (17 Ἀπριλίου 1546 - Αὔγουστος 1555). Πάντως ἐμεῖς σήμερα ἔχουμε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπικοινωνήσουμε προσωπικῶς μαζὶ Σας καὶ νὰ λάβουμε τὴν Πατριαρχικὴ Σας εὐλογία. Ἡ χαρά μας αὐξάνεται, γιατί σήμερα μαζί Σας ὑποδεχόμαστε καὶ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, ποὺ εἶναι πολὺ ἀγαπητὸς σὲ ὅλους μας καὶ πολὺ γνώριμος ἀπὸ πολλὰ χρόνια στοὺς Ναυπακτίους γιὰ τὶς πνευματικές του σχέσεις μὲ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου καὶ μὲ τὸν Ἐπίσκοπό της προσωπικά. Χαιρόμαστε δὲ ἰδιαίτερα γιατί, Παναγιώτατε, εἶναι ἀγαπητὸς καὶ σὲ Σας καὶ συμπαραστάτης Σας ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν στὴν καλὴ πορεία τῶν Διορθοδόξων πραγμάτων, μὲ σεβασμὸ στὸν κανονικὸ θεσμὸ διαρθρώσεως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στὴν συνείδηση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων ἀποτελεῖ εὐλογημένο καὶ ἱερὸ θεσμό, ὁ ὁποῖος καθιερώθηκε ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, λαμπρύνθηκε ἀπὸ ἐξέχουσες Πατριαρχικὲς μορφὲς καὶ καθαγιάσθηκε ἀπὸ τοὺς ἱδρῶτες ὁσίων Πατριαρχῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ αἵματα Ὁμολογητῶν καὶ Μαρτύρων Πατριαρχῶν καὶ Ἐπισκόπων. Ἑπομένως, δὲν εἶναι ἕνας χῶρος ἐξουσιαστικὸς καὶ κοσμικός, ἀλλὰ κατ’ ἐξοχὴν ἐκκλησιαστικὸς καὶ αἱματοβαμμένος. Εἶναι γνωστὰ τὰ γραφόμενα στὴν νομολογία τῶν «Βασιλικῶν» καὶ τὴν λεγομένη «Ἐπαναγωγή», κείμενο τοῦ 9ου αἰῶνος, περὶ τοῦ τί εἶναι Πατριάρχης καὶ ποιά εἶναι τὰ γνωρίσματά του: «Πατριάρχης ἐστὶν εἰκῶν ζῶσα Χριστοῦ καὶ ἔμψυχος, δ' ἔργων καὶ λόγων χαρακτηρίζουσα τὴν ἀλήθειαν... Ἴδια Πατριάρχου τὸ εἶναι διδακτικόν, τὸ πρὸς πάντας ὑψηλούς τε καὶ ταπεινοὺς ἀστενοχωρήτως ἐξισοῦσθαι, καὶ πρᾶον μὲν εἶναι ἐν δικαιοσύνῃ, ἐλεγκτικὸν δὲ πρὸς τοὺς ἀπειθοῦντας, ὑπὲρ δὲ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἐκδικήσεως τῶν δογμάτων λαλεῖν ἐνώπιον βασιλέως καὶ μὴ αἰσχύνεσθαι».

Ἀπὸ τοὺς Πατριάρχες ποὺ ἐλάμπρυναν τὸν θρόνον αὐτὸ ἐξαίρουμε τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, τὸν ὑψιπέτη τῆς θεολογίας ἀετό, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, τὸ καλλικέλαδο αὐτὸ ἀηδόνι τοῦ ἄμβωνος, ἀκόμη δὲ τὸν ἱερὸ Φώτιο, τὸν Μέγα καὶ θαυμαστὸ στὸ πνεῦμα, τὴν ἔμπνευση καὶ τὴν ζωή, τὸν ἅγιο Φιλόθεο τὸν Κόκκινο, τὸν μεγάλο αὐτὸν ἡσυχαστὴ Πατριάρχη. Στοὺς νεωτέρους χρόνους τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης ἐξέχουσα μορφὴ εἶναι ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, ὁ πρῶτος Πατριάρχης τῆς ἁλώσεως, ἀπὸ τὸν ὁποῖον προῆλθε μιὰ ὁλόκληρη σειρὰ μαρτύρων Πατριαρχῶν ποὺ ἐκράτησαν ἄσβεστη τὴν δᾶδα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐλπίδος στὸ ὑπόδουλο Γένος.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, προκάτοχός Σας στὸν θρόνο, ἐξύμνησε τὴν Νέα Ρώμη μὲ ὡραίους λόγους. Αὐτὴν τὴν ὥρα θὰ χρησιμοποιήσω μερικοὺς στίχους του ἀπὸ τρία ποιήματά του, σὲ μετάφραση, ἐπειδὴ ἡ γραφή τους εἶναι ἀρχαιοπρεπής, ποὺ δείχνουν τὴν δόξα τῆς Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης. Σὲ ἕνα ποίημά του χαρακτηρίζει τὴν Κωνσταντινούπολη-Νέα Ρώμη ὡς ἔναστρο οὐρανὸ ποὺ εἶναι λαμπρότερος ἀπὸ τὴν γῆ. Γράφει:

«Κλεινὴ καθέδρα τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου,
Ρώμη νεότερη ποὺ τόσο ξεπερνᾶς τὶς πόλεις
ὅσο τὴ γῆ ὁ ἀστροστολισμένος οὐρανός».

Σὲ ἄλλο ποίημά του, ἀναφερόμενος στὴν Νέα Ρώμη, τὴν χαρακτηρίζει ὡς τὸν δεύτερο ὀφθαλμὸ τῆς οἰκουμένης. Γράφει:

«Τῆς οἰκουμένης τὸ ἔνδοξο, ὧ ἄνδρες μάτι,
τὸ δεύτερο ποὺ ὡς βλέπω κόσμο κατοικεῖτε,
γήϊνα στολίδια καὶ θαλασσινὰ φορᾶτε,
νέα Ρώμη, νέων εὐγενῶν πατρίδα,
πόλη τοῦ Κωνσταντίνου, στήριγμα τοῦ Κράτους».

Σὲ τρίτο ποίημά του, μιλῶντας γιὰ τὶς δύο Ρῶμες, τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Νέα Ρώμη τὶς χαρακτηρίζει ὡς δύο ἡλίους τῆς οἰκουμένης. Γράφει:

«Δυὸ ἡ φύσις ἥλιους δὲν μᾶς ἔχει δώσει,
ἀλλὰ δύο Ρῶμες ποὺ τὴν οἰκουμένη ὅλη
φωτίζουν, τὴν παλιὰ καὶ νέα αὐτοκρατορία,
κι εἶναι τόσο ἡ μιὰ ἀπ' τὴν ἄλλη ἀλλιώτικες,
ὅσο ἡ μιὰ προβάλλει ἀπ' τὴν ἀνατολή, ἡ ἄλλη στὴ δύση
κι ἰσοζυγίζει ἡ ὀμορφιὰ τῆς μιᾶς τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἄλλης».

Αὐτὰ γιὰ τὴν Νέα Ρώμη, τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐπισκοπὴ κατ’ ἀρχὰς καὶ Μητρόπολη στὴν συνέχεια τῆς Ναυπάκτου εἶναι μεγαλώνυμος ἀρχαία Ἐπισκοπὴ καὶ σημαντικὴ Μητρόπολη, ἀφοῦ ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους-Μητροπολίτες της ὁ Μαρτύριος ὑπογράφει τὰ Πρακτικὰ τῆς Συνόδου τῆς Σαρδικής, ὁ Καλλικράτης ὑπογράφει τὰ Πρακτικὰ τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ὁ Εἰρηναῖος ὑπογράφει τὰ Πρακτικὰ τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ καθιέρωσε τὸν 28ο Κανόνα, βάσει τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης ἔχει τὰ ἴσα πρεσβεία τιμῆς μὲ αὐτὴν τῆς Παλαιᾶς Ρώμης. Ἐξέχοντες Ἱεράρχες ἐλάμπρυναν τὸν θρόνο τῆς Ναυπάκτου, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ μεγαλόνους Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰωάννης ὁ Ἀπόκαυκος, τοῦ ὁποίου ἡ λιπαρὰ γνώση, ἡ εὐαισθησία του καὶ τὰ πάμπολλα χαρίσματά του φαίνονται ἀνάγλυφα στὰ κείμενα τὰ ὁποῖα διεσώθηκαν μέχρι τῶν ἡμερῶν μας. Ὁ Μητροπολίτης Ἰωάννης Ἀπόκαυκος ἦταν Κωνσταντινουπολίτης, ἔτυχε ἰδιαίτερης παιδείας στὴν Πόλη, ἦταν νοτάριος στὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἀναμιμνησκόταν συχνὰ στὰ κείμενά του τὴν Βασιλεύουσα. Σὲ μιὰ ἐπιστολή του σὲ φίλο του ποὺ ἦταν χαρτοφύλακας στὴν Νίκαια, μετὰ τὴν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ 1204 στοὺς σταυροφόρους, κάνει λόγο γιὰ τὴν ἀγάπη τοὺς «ὅτε ὁ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἠύγει λύχνος καὶ τὸ μεγαλοπρεπὲς πατριαρχεῖον εἶχεν ἡμᾶς ἐπεὶ δ’ ἐκεῖνος ἐσβέσθη καὶ ἡμεῖς ὡς ἐν τὼ σκότῳ ἄλλος ἄλλη πλαζόμεθα». Γενικῶς, ὅπως γνωρίζετε, Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Ναυπάκτου ἀνεδείχθη ἐξέχουσα Μητρόπολη στὸ θέμα τῆς Ἠπείρου, καὶ μέχρι τὸν 13ο αἰῶνα ἐπεκτεινόταν μέχρι τὴν Χιμάρρα καὶ εἶχε δεκατρεῖς (13) ἐπισκοπές.

Ἀπὸ τὸ ἔτος 732 ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Ναυπάκτου ὑπήχθη στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο λαμπρύνθηκε καὶ δοκιμάσθηκε μαζί του καὶ θεωρεῖ μεγάλη τιμὴ ποὺ συμμετεῖχε στὴν δόξα καὶ τὴν ἀτιμία του, στὴν χαρὰ καὶ τὴν λύπη του, στὴν εὐφημία καὶ τὴν δυσφημία του. Καίτοι μετὰ τὴν ἀπευλευθέρωση τῆς Ἑλλάδος ἡ Ἐπισκοπὴ Ναυπάκτου συμπεριλήφθηκε στὶς Ἐπισκοπὲς καὶ Μητροπόλεις τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δὲν παύει νὰ σέβεται τὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο καὶ τὸν Προκαθήμενό του, νὰ ἀναγνωρίζη τὶς θυσίες τοῦ καὶ τοὺς ἀγῶνας τοῦ καὶ νὰ συμμετέχη στὸ μαρτύριό του, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν δόξα καὶ τὸν στέφανό του, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἰωάννου Ἀποκαύκου ποὺ γράφει σὲ κάποιον Ἐπίσκοπο: «σοῦ καὶ τῶν ὑπὸ σὲ καὶ ἡμῶν ὑπερέχουσα ἐξουσία ἡ πατριαρχικὴ ἐστίν».

Αὐτὸν τὸν σεβασμὸ στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο καὶ τὸν ἑκάστοτε Προκαθήμενό του, ἰδιαιτέρως πρὸς τὸν εὑρισκόμενο ἐν μέσῳ ἡμῶν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Κύριο Βαρθολομαῖο τρέφει καὶ ἡ ἐλάχιστότητά μου. Γεννημένος βιολογικὰ στὰ Ἰωάννινα καὶ γεννημένος ἱερατικὰ στὴν Ἔδεσσα, ποὺ καὶ οἱ δύο αὐτὲς ἐκκλησιαστικὲς Ἐπαρχίες εἶναι Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐν Ἑλλάδι, ἀγάπησα τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, σεβάσθηκα τὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖ, σεβόμουν καὶ σέβομαι ἀπεριόριστα τὸν Προκαθήμενο αὐτοῦ. Ἰδιαιτέρως αὐτὸ ἔγινε ἐπὶ τῶν ἡμερῶν Σας, διότι ἐξετίμησα τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματα μὲ τὰ ὁποῖα Σᾶς ἐπροίκισε ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐαισθησία καὶ τὴν ἰδιαίτερη ἀγάπη μὲ τὴν ὁποῖα περιέβαλε καὶ περιβάλλει καὶ τὴν ἐλαχιστότητά μου. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὴν ὁποῖα οἱ μεγάλοι δέχονται καὶ ἐπαινοῦν καὶ τοὺς μικρούς. Ἐκφράζω δημοσίως τὶς εὐχαριστίες μου καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη μοῦ πρὸς τὸ τίμιο πρόσωπό Σας.

Ἀλλὰ καὶ ὁ Ρουμελιώτικος λαὸς σέβεται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὸν θεσμὸ καὶ τὰ πρόσωπα τὰ ὁποῖα τὸ ὑπηρετοῦν. Πράγματι, μὲ τὴν σημερινὴ ἔλευσή Σας ἐδῶ συναντᾶτε ἕναν λαό, Κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἄρχοντες καὶ ἀρχομένους, ἕναν λαὸ ποὺ ἀγαπᾶ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν παράδοσή της, σέβεται τοὺς Ἐπισκόπους καὶ τὴν λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή. Ἄλλωστε, αὐτὰ τὰ γνωρίζετε καὶ ὁ ἴδιος, γιατί πολλοὶ Ναυπάκτιοι ζοὺν στὴν Ἀμερική, εἶναι ποίμνιό Σας καὶ διαπρέπουν στὶς ἑλληνικὲς ἐκεῖ Κοινότητες τῆς Ν. Ὑερσέης, τοῦ Σικάγου καὶ ἀλλοῦ καὶ ἀγαποῦν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς ποὺ ὑπάγεται στὴν δική σας ποιμαντικὴ καθοδήγηση.

Γνωρίζουμε καλῶς, Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, ὅτι ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν τέκνων της εἶναι σταυροανάστασιμη. Ἡ γεύση τοῦ ποτηρίου τοῦ μαρτυρίου εἶναι προοίμιο τῆς ἀναστάσεως, ὁδηγεῖ σὲ αὐτήν, ἀλλὰ καὶ εἶναι ἔκφραση καὶ ζωὴ τῆς ἀναστάσεως. Οἱ δύο Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης ζητοῦσαν πρωτοκαθεδρίες καὶ δόξες, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς τοὺς ὑπέδειξε τὸ βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου. «Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;» (Μάρκ. ι',38). Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ «δύνασθε» εἶναι ἔργο τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς συνεργείας τοῦ ἀνθρώπου. Ποιός μπορεῖ μὲ τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις τοῦ νὰ συμμετάσχη στὸ μαρτύριο τοῦ Χριστοῦ, ἂν δὲν τὸν ἐνδυναμώση ἡ θεία Χάρη «ἡ πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα»; Ἐπειδὴ γνωρίζουμε καλῶς ὅτι κατὰ τὴν Πατριαρχική σας διακονία πίνετε αὐτὸ τὸ ποτήριο τῆς Γεθσημανὴ καὶ τοῦ Γολγοθᾶ, γι’ αὐτὸ ἀφ' ἑνὸς μὲν στεκόμαστε δίπλα σας ὡς συγκυρηναῖοι, ἀφ' ἑτέρου δὲ εὐχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ Σᾶς δίνη πολλὲς δυνάμεις γιὰ νὰ ἀνταποκρίνεσθε σὲ αὐτὸ μὲ ἔμπνευση καὶ ὀρθόδοξη μαρτυρία. Ἄλλωστε, ἡ μαρτυρία προηγεῖται τοῦ μαρτυρίου καὶ τὸ μαρτύριο ἐπικυρώνει τὴν καλὴ μαρτυρία.

Πρὶν δύο ἡμέρες, ἤτοι τὴν 2α Νοεμβρίου, ἑορτάσαμε τὴν ἐπέτειο τῆς ἐνθρονίσεώς Σας στὸν θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης καὶ τῆς ἐνάρξεως μιᾶς σημαντικῆς Πατριαρχείας. Τὰ χαρίσματα μὲ τὰ ὁποῖα Σᾶς προίκισε ὁ Θεὸς Σᾶς κατέστησαν ἕναν μεγαλόπνοο Πατριάρχη. Τὴν ἡμέρα αὐτή, κατὰ τὸ Συναξάριο τῆς Ἐκκλησίας, ἑορτάζει ὁ ἅγιος μάρτυς Ἐλπιδοφόρος. Καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἀναδείξεώς Σας σὲ Πατριάρχη Σᾶς θεωρήσαμε ἐλπιδοφόρον γιὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὴν σύνολη Ὀρθοδοξία. Ἀπὸ τότε, γιὰ δεκαεπτὰ χρόνια, παρακολουθοῦμε τὴν ἐλπιδοφόρα διακονία Σᾶς τὶς Συνάξεις τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου τὴν στερέωση καὶ ἀναδιάρθρωση τῆς συνοδικότητος τῆς Ἐκκλησίας τὶς Πανορθόδοξες Συνάξεις μὲ τὶς ὁποῖες κατοχυρώνεται ὁ θεσμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὡς πρώτου στὴν σύνολη Ὀρθοδοξία καὶ ὡς ἐγγυητοῦ τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας τὶς διακριτικὲς παρεμβάσεις Σας, κατὰ τὶς ἀνάγκες τῶν καιρῶν, ὅπως στὴν Ἀλβανία, τὴν Βουλγαρία, τὴν Σερβία, τὰ Ἱεροσόλυμα, τὴν Κύπρο, τὴν Ἐσθονία, τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐσχάτως στὴν Οὐκρανία τὴν εἰρηνικὴ πορεία σας σὲ ὅλο τὸν κόσμο γιὰ νὰ κηρύξετε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εἰρήνη, τὸν σεβασμὸ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κτίσεως τὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὅπως καὶ πρόσφατα ἐπράξατε στὸ Ἅγιον Ὅρος, καὶ τόσα ἄλλα.

Μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Ἐλπιδοφόρο, ὅμως, τὴν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς Σας ἑορτάζουν καὶ οἱ ἅγιοι μάρτυρες Πηγάσιος καὶ Ἀφθόνιος, ποὺ φανερώνουν μαζὶ μὲ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀφθονία τῶν οὐρανίων χαρίτων ποὺ ἐμπνέουν τὸ ἔργο Σας, ἀλλὰ ἑορτάζουν καὶ οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἀνεμπόδιστος καὶ Ἀκίνδυνος, καὶ γι' αὐτὸ εὐχόμαστε ἡ μαρτυρικὴ Σᾶς διακονία νὰ συνεχίζη νὰ εἶναι ἀνεμπόδιστος καὶ ἀκίνδυνος, δηλαδὴ χωρὶς κινδύνους, ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης νὰ συντρίψη «τὸν σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει» (Ρώμ. ἰς', 20).

Ὡς ἔκφραση αὐτῆς τῆς εὐχῆς καὶ τῆς ἀγάπης μας θὰ θέλαμε σήμερα, αὐτὴν τὴν ἐπίσημη στιγμή, νὰ Σᾶς προσφέρουμε ἕναν Σταυρὸ ἁγιασμοῦ καὶ εὐλογίας, γιὰ νὰ εὐλογῆτε συνεχῶς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐνθυμῆσθε ὅτι «ἀεὶ ἕπεται τὴ θυσία ἡ νίκη καὶ τὼ Σταυρῶ ἀκολουθεῖ ἡ ἀνάστασις» καὶ ἕνα ζεῦγος κορδέλλες, περίτεχνα κατασκευασμένες, γιὰ τὰ δικηροτρίκηρα καὶ πάλι γιὰ νὰ μᾶς εὐλογῆτε. Ἐπίσης, Σᾶς προσφέρουμε, ὡς ἔκφραση ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ, μιὰ πέτρα ἐπάνω στὴν ὁποῖα ζωγραφίζονται δυὸ προστάτες Σᾶς Ἀπόστολοι, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Βυζαντίου καὶ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Βαρθολομαῖος τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα φέρετε, δύο πραγματικὰ μεγάλοι Ἀπόστολοι, μὲ φόντο τὴν Ἅγια-Σοφιά. Ἡ ὅλη παράσταση, ζωγραφισμένη ἐπάνω στὴν ἄγονη πέτρα, ἡ ὁποία δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου λαμβάνει ζωή, δείχνει ὅτι ἡ ἄγονος καὶ πετρώδης γῆ, μπορεῖ νὰ εὐλογηθῇ καὶ νὰ γίνη ἱερὸς τόπος, ὁ φρικτὸς Γολγοθᾶς μπορεῖ νὰ μεταβληθῇ σὲ ἔνδοξο τάφο ποὺ διαλαλεῖ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ σύγχρονος ἄλογος κόσμος μπορεῖ νὰ λογοποιηθῇ, ὁπότε καὶ τὸ περιβάλλον ποὺ μολύνεται ἀπὸ τὸν ἐμπαθῆ ἄνθρωπο μπορεῖ νὰ μεταμορφωθῇ.

Καὶ σὲ Σᾶς Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος Κύριε Ἱερώνυμε, προσφέρουμε ἕναν Σταυρὸ εὐλογίας, κορδέλλες γιὰ τὰ δικηροτρίκηρα καὶ τὸν προστάτη Σας ἅγιο Ἱερώνυμο, ἁγιογραφημένο πάνω στὴν πέτρα, γιὰ νὰ Σᾶς προστατεύη ἀπὸ κάθε κακὸ καὶ νὰ Σᾶς στηρίζη στὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς Ἀρχιεπισκοπικῆς Σας διακονίας.

Καλῶς ἤλθατε, Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, ἀπὸ τὴν Νέα Σιών, τὴν Νέα Ἱερουσαλήμ, ποὺ εἶναι ἡ ἔνδοξη καὶ πονεμένη Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἡ καλλίτεκνη Μητέρα μας, στὴν πόλη τῆς Ναυπάκτου, ποὺ εἶναι καὶ ἡ ἕδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου. Εὐλογήσατε τὸν λαὸ τῆς ἐπαρχίας αὐτῆς καὶ δεχθῆτε τὸν εἰλικρινῆ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη μας.

Παναγιώτατε, Πάτερ καὶ Δέσποτα πολλὰ τὰ ἔτη Σας.