Ναός

...Ὁ Θεὸς δὲν ἔχει ἕναν ἰδιαίτερο τόπο, ἀφοῦ Αὐτὸς εἶναι ὁ τόπος πάντων. Ὅλη ἡ γῆ ἀνήκει στὸν Θεό. «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ, καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ» (Ψάλμ. κγ , 1). Ὅμως, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, μποροῦμε νὰ χαρακτηρίσουμε τόπο Θεοῦ ἐκεῖνον μέσα στὸν ὁποῖο γίνεται «ἔκδηλος ἡ ἐνέργεια αὐτοῦ». Καί, πραγματικά, ὅπως παλαιὰ στὰ θυσιαστήρια καὶ σὲ ἄλλους χώρους γινόταν ἔκδηλη ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, τὸ ἴδιο γίνεται μέσα στοὺς Ναοὺς τῶν Χριστιανῶν. Ὁ Ἱερὸς Ναὸς γίνεται «τόπος ἐμφανείας τῆς δόξης» τοῦ Θεοῦ.

Βέβαια, αὐτὰ δὲν μποροῦμε ἐμεῖς νὰ τὰ καταλάβουμε μὲ τὴν λογική, ἀλλὰ εἶναι βιώματα τῶν ἁγίων. Ἂν ἀποκτήσουμε καθαρὲς πνευματικὲς αἰσθήσεις, ἰδιαιτέρως ἂν φωτισθῇ ὁ νοῦς μας, θὰ καταλάβουμε, δηλαδή, ὅτι ὁ Ναὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα κατασκεύασμα καὶ ἕνας κοινὸς τόπος, ἀλλὰ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ οἶκος τῶν ἁγίων στοὺς ὁποίους εἶναι ἀφιερωμένος.

Μέσα στοὺς Ναοὺς οἱ ἅγιοι αἰσθάνονται τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θὰ ἀποκαλέση τοὺς Ναοὺς λιμάνια μέσα στὸ πέλαγος. Ἡ ζωή μας πολλὲς φορὲς εἶναι φουρτουνιασμένη. Οἱ Ναοὶ εἶναι τὰ πνευματικὰ λιμάνια. Ὁ δὲ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης θὰ πῇ ἐκστατικά: «Ω ναὲ ἅγιε, πόσο ἄνετα καὶ εὐχάριστα νοιώθει κανείς, ὅταν προσεύχεται κάτω ἀπὸ τοὺς θόλους σου! Ποὺ γίνεται θερμότερη ἡ προσευχὴ παρὰ μέσα στὸ Ναό, μπροστὰ στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα Του; Ἡ ψυχὴ μέσα στὸ Ναὸ μαλακώνει ἀπὸ τὴν κατανυκτικὴ προσευχὴ καὶ τὰ δάκρυα τρέχουν στὶς παρειὲς ἄφθονα... Μέσα στὸν ἅγιο ναὸ καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γινόμεθα ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μὲ τὶς προσευχές, τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ μυστήρια».

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Ὁ Βλέπων)