Γραπτὰ Κηρύγματα: Ἡ μόλυνση τῆς φύσεως

Κυριακὴ 20 Ἰουλίου (Ε Ματθαίου)

Ὁ Χριστός, μὲ τὸ θαῦμα ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο, θεράπευσε δύο δαιμονισμένους ποὺ κατοικοῦσαν στὰ μνήματα καὶ δὲν τολμοῦσε κανένας νὰ περάση ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο. Καὶ στὴν συνέχεια, ὁ Χριστὸς ἐπέτρεψε νὰ εἰσέλθουν τὰ δαιμόνια στοὺς χοίρους, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν στὴν λίμνη καὶ πνίγηκαν. Τρία σημεῖα ἀντιμετώπισαν τὴν μανία καὶ τὴν κακία τῶν δαιμόνων. Τὸ ἕνα ἦταν ἡ γῆ, τὸ νεκροταφεῖο ὅπου ἔμεναν οἱ δαιμονισμένοι καὶ ἔτσι ὁ χῶρος ἐκεῖνος ἔγινε ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἀπὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ ἔγινε κατοικητήριο τῶν δαιμόνων. Τὸ ἄλλο εἶναι τὰ ζῶα, οἱ χοῖροι, ποὺ δέχθηκαν τὴν μανία τῶν δαιμόνων. Καὶ τὸ τρίτο ἦταν ἡ θάλασσα μέσα στὴν ὁποία πνίγηκαν οἱ χοῖροι.

Ὅλη ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ ἦταν καλὴ ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ ἑωσφόρος ἦταν ἀρχάγγελος, φωτεινός. Ὁ Θεὸς δὲν δημιούργησε τίποτε τὸ κακό, ἀλλὰ ὅλα ἦταν ἐξ ἀρχῆς καλά, γι αὐτό μετὰ ἀπὸ κάθε δημιουργικὴ ἡμέρα γράφει ὁ Μωϋσής: «καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι καλὸν καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ ἡμέρα μία». Ὅμως, ὁ ἑωσφόρος, ποὺ ἔγινε σατανᾶς, γέννησε τὸ κακό, αὐτὸς παρακίνησε τὸν ἄνθρωπο στὴν πτώση, καὶ στὴν συνέχεια τὸ κακὸ ἔπεσε σὲ ὁλόκληρη τὴν κτίση. Στὴν πραγματικότητα ἡ κτίση παρασύρθηκε ἀπὸ τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο.

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα βλέπουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δαιμονίσθηκε καὶ στὴν συνέχεια ἡ γῆ, τὰ ζῶα καὶ ἡ θάλασσα δέχθηκαν τὴν καταστρεπτικὴ μανία τῶν δαιμόνων. Αὐτὸ εἶναι ἕνα παράδειγμα στὸ ὁποῖο φαίνεται πὼς μολύνεται ἡ κτίση ἀπὸ τὴν καταστρεπτικὴ μανία τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ἐμπαθῆ ἄνθρωπο. Ὅλοι κάνουν λόγο γιὰ τὸ λεγόμενο οἰκολογικὸ πρόβλημα, ποὺ τείνει νὰ καταστρέψη τὰ οἰκοσυστήματα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τὴν ἴδια τήν ζωή μας καὶ τὴν γῆ στὴν ὁποία ζοῦμε. Ὅλοι ἐπιρρίπτουν εὐθύνες στὶς Κυβερνήσεις τῶν Χωρῶν καὶ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀποβλέπουν στὸ ἐμπόριο καὶ παραβλέπουν τὶς ἐπιπτώσεις ποὺ ἔχει ἡ βαρειὰ βιομηχανία σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, ἀλλὰ ἀγνοοῦν ὅτι ὅλα αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ τὰ πάθη διὰ τῶν ὁποίων ἐνεργεῖ. Σήμερα τὰ πάντα εἶναι μολυσμένα, ἡ γῆ, τὸ νερό, ὁ ἀέρας, ἡ θάλασσα, τὰ ζῶα καὶ φυσικὰ αὐτὴ ἡ μόλυνση εἰσέρχεται μέσα στὸ σῶμα μας διὰ τῶν τροφῶν.

Πέρα ἀπὸ τὸ οἰκολογικὸ πρόβλημα, συγχρόνως ὁ ἄνθρωπος μολύνει καὶ μὲ ἄλλο πνευματικὸ τρόπο τὴν κτίση. Ἐνῷ ὅλη ἡ κτίση ποὺ εἶναι τὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καὶ φανερώνει τὴν δόξα Του καὶ τὸ μεγαλεῖο Του, ὅπως τὸ βλέπουμε σὲ πολλοὺς Ψαλμοὺς τοῦ Δαυίδ, ἐν τούτοις ὁ ἄνθρωπος μολύνει τὴν κτίση μὲ τὶς ἁμαρτίες του καὶ τὰ ἀτοπήματά του. Ἰδίως τὴν περίοδο τοῦ Καλοκαιριοῦ, τὶς περισσότερες φορές, ἀντὶ τὸ δάσος καὶ ἡ θάλασσα νὰ εἶναι τόποι δοξολογίας τοῦ Θεοῦ, γίνονται τόποι ἁμαρτίας. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν συνδέσει τὶς διακοπὲς τοὺς μὲ μιὰ ἐλεύθερη ἀπὸ περιορισμοὺς ζωή.

Πρέπει νὰ ἀγαποῦμε τὴν φύση, νὰ τὴν σεβόμαστε ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό. Οἱ δὲ καλοκαιρινὲς διακοπές μας πρέπει νὰ συνδυάζονται μὲ ψυχικὴ ξεκούραση ποὺ τὸ ἔχουμε πραγματικὰ ἀνάγκη καὶ ὄχι μὲ ψυχικὴ ἐπιβάρυνση.

+ Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ