Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ἐκκλησία καὶ κοινωνία

Ἡ Ἐθνικὴ Στατιστικὴ Ὑπηρεσία διενήργησε μιὰ ἔρευνα σὲ 5.700 νοικοκυριὰ μὲ θέμα «κοινωνικὴ ἐνσωμάτωση καὶ συμμετοχὴ σὲ κοινωνικὲς δραστηριότητες» προκειμένου νὰ διαπιστώση κατὰ πόσον συμμετέχουν οἱ Ἕλληνες σὲ διάφορες κοινωνικὲς ὁμάδες. Στὴν ἔρευνα αὐτὴ ἀπάντησαν συνολικὰ 12.151 πολῖτες ἄνω τῶν 16 ἐτῶν.

Ἀπὸ τὴν ἔρευνα ἐξάγεται ὅτι τὸ 29% τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν συμμέχουν σὲ Θρησκευτικές-Εκκλησιαστικές ὀργανώσεις, τὸ 8,2% σὲ ψυχαγωγικὲς ὁμάδες, τὸ 5,9% σὲ ἐπαγγελματικὲς ὀργανώσεις, τὸ 5,0% σὲ κόμματα-συνδικαλιστικὲς ὀργανώσεις-σωματεῖα, τὸ 3,2% σὲ φιλανθρωπικὲς ὀργανώσεις καὶ τὸ 5,6% σὲ ἄλλες ὀργανώσεις-ὁμάδες. Μιὰ ἄλλη διαπίστωση εἶναι ὅτι ἀπὸ τοὺς συμμετέχοντας στὴν Ἐκκλησία τὸ 31,5% ἀνήκουν σὲ ὁμάδες ἀνθρώπων μὲ χαμηλὴ οἰκονομικὴ κατάσταση καὶ τὸ 28,5% σὲ ἀνθρώπους μὲ ὑψηλὴ οἰκονομικὴ κατάσταση.

Σὲ σχετικὸ δημοσίευμα μεγάλης ἐφημερίδας (Τὰ ΝΕΑ, τῆς 22-5-2008), ποὺ παρουσιάζει τὴν ἔρευνα αὐτὴ γράφεται σὲ μεγάλο τίτλο: «Ἡ Ἐκκλησία νικάει τὰ κόμματα!», καὶ σὲ ὑπότιτλο: «οἱ 3 στοὺς 10 μετέχουν σὲ θρησκευτικὲς (ἐκκλησιαστικὲς) ὀργανώσεις» καὶ «μένουμε στὸ σπίτι, δὲν μᾶς συγκινοῦν τὰ κόμματα καὶ τὰ συνδικᾶτα, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ θρησκευτικὲς ἐκδηλώσεις προσελκύουν τοὺς περισσότερους, ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη δημόσια κοινωνικὴ ἐκδήλωση ἡ δραστηριότητα».

Στὴν συνέχεια γράφεται: «Σύμφωνα μὲ τὴν ἔρευνα οἱ 3 στοὺς 10 Ἕλληνες μετέχουν μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο σὲ θρησκευτικὲς ἡ Ἐκκλησιαστικὲς ὀργανώσεις -περιλαμβανονται τόσο ἡ συμμετοχὴ στὸ κατηχητικὸ ὅσο καὶ ὁ Ἐκκλησιασμὸς τὶς Κυριακές-. Τὸ ποσοστὸ αὐξάνεται στὶς ἡλικίες τῶν πενῆντα (33%), ἀλλὰ τὸ «παρὼν» στὴν Ἐκκλησία δίνουν καὶ οἱ 2 στοὺς 10 νέους ἡλικίας 16 ἕως 24 ἐτῶν». Παράλληλα γράφεται ὅτι «εἶναι ἐντυπωσιακὸ ὅτι μὲ ἐξαίρεση τὴν Ἐκκλησία ὅλες οἱ δημόσιες ὀργανωμένες δραστηριότητες ἐξακολουθοῦν νὰ συγκινοῦν ἐλάχιστους: οἱ 9 στοὺς 10 δηλώνουν ὅτι δὲν μετέχουν ποτέ!».

Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἔχει τὴν ἐξήγησή του. Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὶς Μητροπόλεις καὶ στὴν συνέχεια κάθε Μητρόπολη μὲ τὶς Ἐνορίες καὶ τὰ Μοναστήρια προσελκύουν πολλοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν λύση στὰ ὑπαρξιακὰ προβλήματά τους, ἀλλὰ ταυτόχρονα ἐπιλύουν καὶ κοινωνικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἄλλα κενά. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει μεγάλη διείσδυση μέσα στὸν λαό.

Κάθε Ἐνορία συγκεντρώνει τὴν προσοχὴ πολλῶν ἀνθρώπων καὶ λειτουργεῖ ἡ μπορεῖ νὰ λειτουργήση ὡς μιὰ ὀργανωμένη ἐκκλησιαστική-θεραπευτικὴ Κοινότητα. Οἱ συμμετέχοντες στὴν Ἐκκλησία χωρίζονται σὲ διαφόρους ἐπαλλήλους κύκλους, στενότερους καὶ εὐρύτερους. Στὸν στενότερο κύκλο συμπεριλάμβανονται ὅσοι ἀποτελοῦν τὸν πυρῆνα τῆς Ἐνορίας, στὸν ὁποῖο ἀνήκουν οἱ ἱερεῖς, οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ Ἐπίτροποι, οἱ Ἱεροψάλτες, οἱ Νεωκόροι, τὰ παιδιὰ ποὺ ἐξυπηρετοῦν στὸ Ἱερὸ Βῆμα, οἱ γυναῖκες ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν φιλανθρωπικὴ δραστηριότητα, οἱ θεολόγοι καὶ ἐπιστήμονες ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν κατήχηση τῶν νέων. Στὸν ἀμέσως εὐρύτερο κύκλο ἀνήκουν ἐκεῖνοι ποὺ ἐκκλησιάζονται τακτικῶς καὶ συμμετέχουν σὲ ὅλες τὶς δραστηριότητες τῆς Ἐνορίας, καὶ σὲ αὐτοὺς ἀνήκουν ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἡλικιῶν, ἀπὸ νέους μέχρι ἡλικιωμένους. Στὸν μετέπειτα εὐρύτερο κύκλο ἀνήκουν ὅσοι καθ’ οἱονδήποτε τρόπο συμμετέχουν στὰ διάφορα μυστήρια. Καὶ στὸν πιὸ εὐρύτερο κύκλο ἀνήκουν ἐκεῖνοι ποὺ συμμετέχουν στὶς μεγάλες ἐκκλησιαστικὲς Ἑορτές.

Πέρα ἀπὸ αὐτὸ ἡ Ἐνορία μὲ τὴν θεία Λειτουργία, τὴν λατρεία, τὴν κατήχηση, τὴν φιλανθρωπικὴ δράση, τὴν ἐξομολόγηση, τὶς ψυχαγωγικὲς ἐκδηλώσεις, τὶς ἐκδρομές, τὴν κοινωνικὴ προσφορὰ σὲ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται σὲ δύσκολη οἰκονομικὴ κατάσταση κ.λ.π., προσφέρει πολλὰ στοὺς ἀνθρώπους καὶ προσελκύει τὴν προσοχὴ καὶ τὴν ἀγάπη τους. Ἐπὶ πλέον, ἂν σκεφθῇ κανεὶς ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συντηρεῖ καὶ λειτουργεῖ πάνω ἀπὸ 1.000 Ἱδρύματα, ποὺ δὲν τὸ κάνει κανένας ἄλλος κοινωνικὸς Ὀργανισμός, τότε ἀντιλαμβάνεται τὴν μεγάλη προσφορά της. Ἐπίσης, πρέπει νὰ προστεθῇ ὅτι στὰ χωριὰ ποὺ ὑπολειτουργεῖ τὸ ὀργανωμένο Κράτος, οἱ Ἱερεῖς προσφέρουν ἐκκλησιαστικὸ καὶ πνευματικὸ ἔργο μὲ τὸ νὰ παρηγοροῦν τοὺς ἐναπομείναντας ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ πολιτιστικὸ ἔργο μὲ τὸ νὰ ἀνακαινίζουν τὰ μνημεῖα καὶ νὰ διαφυλάσσουν τὶς παλιὲς ἱερὲς εἰκόνες, ποὺ ἀποτελοῦν τὸν κοινωνικὸ πλοῦτο τῆς χώρας μας.

Ἡ Ἐκκλησία μὲ τοὺς ποιμένες της, παρὰ τὰ ἀνθρώπινα λάθη, ἔχει μεγάλη διεισδυτικότητα στὴν κοινωνία καὶ εἶναι εὐεργετικὴ ἡ παρουσία της σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, τὸν πνευματικό, ψυχολογικό, κοινωνικό, οἰκονομικὸ καὶ πολιτιστικὸ καὶ ἔτσι δικαιολογεῖται τὸ μεγάλο ποσοστὸ τῶν ἀνθρώπων, ποὺ συμμετέχουν στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή.

Ν.Ι.