Γεγονὸς καὶ Σχόλιο: Σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης

Δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ τὴν Κυριακὴ 6 Ἀπριλίου 2008

Ἀπὸ καιρὸ ἑτοιμαζόταν τὸ νομοσχέδιο γιὰ τὸ Σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης καὶ μάλιστα εἶχε συνδυασθῇ μὲ τὴν νομιμοποίηση τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων. Τὸ νομοσχέδιο τὸ ὁποῖο πρόκειται νὰ κατατεθῇ στὴν Βουλή, σύμφωνα μὲ δήλωση τοῦ Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης, δὲν περιλαμβάνει διατάξεις γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους, ἀλλὰ ἐπιλύει διάφορα ἄλλα κοινωνικὰ ζητήματα.

Τὸ θέμα αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπισθῇ ἀπὸ πλευρᾶς Πολιτείας καὶ ἀπὸ πλευρᾶς Ἐκκλησίας, διότι ἄλλος εἶναι ὁ ρόλος τῆς Πολιτείας καὶ ἄλλος ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Πολιτεία, κατὰ πρῶτον, ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἐπιλυση κοινωνικῶν προβλημάτων, δεδομένου ὅτι στὴν κοινωνία μᾶς ζοῦν καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Φυσικά, οἱ νομοθετικὲς ρυθμίσεις τέτοιων θεμάτων πρέπει νὰ γίνωνται μὲ προσοχή, νὰ μὴν ἀφίστανται τοῦ κοινοῦ δικαίου, διότι ὁ νόμος δὲν εἶναι ἁπλῶς γιὰ νὰ ἐπιλύη κοινωνικὲς διαφορὲς καὶ νὰ ἱκανοποιῇ τὶς ἐπιθυμίες τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς παιδαγωγῇ. Αὐτὸ εἶναι πολὺ σημαντικὸ σημεῖο, τὸ ὁποῖο δυστυχῶς δὲν ἀντιμετωπίζεται σωστά.

Ἕνας σημαντικὸς κίνδυνος γιὰ τὸ νομοσχέδιο αὐτὸ βρίσκεται στὸ ὅτι εἰσάγεται ἡ ὑπονοεῖται κατὰ κάποιον τρόπο μιὰ τρίτη μορφὴ γάμου. Μέχρι τώρα στὴν Πατρίδα μας ἰσχύει ὁ θρησκευτικὸς γάμος καὶ ὁ πολιτικὸς γάμος. Τώρα εἰσάγεται καὶ ἕνα εἶδος τρίτου γάμου. Βεβαίως, στὶς δηλώσεις τοῦ Ὑπουργοῦ διαβάζουμε ὅτι δὲν πρόκειται περὶ τρίτου γάμου. Ὅμως τὸ κρίσιμο σημεῖο εἶναι ὅτι πρέπει νὰ ξεκαθαρισθῇ σὲ τί διαφέρει τὸ Σύμφωνο ἐλεύθερης διαβίωσης ἀπὸ τὸν πολιτικὸ γάμο. Καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ τίθεται εἶναι: Γιατί οἱ λεγόμενες νέες διευκολύνσεις δὲν τίθενται στὸν ἤδη ὑφιστάμενο νόμο περὶ πολιτικοῦ γάμου; Νομίζω ὅτι δημιουργεῖται ἡ ὑποψία ὅτι τὸ Σύμφωνο ἐλεύθερης διαβίωσης ποὺ διαχωρίζεται ἀπὸ τὸν πολιτικὸ γάμο μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ ὡς γέφυρα εἰσαγωγῆς, ὕστερα ἀπὸ λίγο, τῆς ἀναγνώρισης τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων.

Ἡ Ἐκκλησία, ἔπειτα, ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἀνύψωση τοῦ κοινωνικοῦ βίου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, τὴν θεραπεία τῶν παθῶν, τὴν καλὴ λειτουργία τῆς οἰκογένειας καὶ γι' αὐτὸ θὰ πρέπη νὰ ὑπάρχη συνεργασία μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας στὴν θέσπιση νόμων ποὺ θὰ ἀναφέρωνται στὴν οἰκογένεια. Αὐτὸ ἄλλωστε ἤθελε καὶ ὁ νομοθέτης μὲ τὴν διάταξη τοῦ 3ου ἄρθρου τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὸ ὁποῖο γίνεται λόγος ὅτι «ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συνεργάζεται μετὰ τῆς Πολιτείας, προκειμένου περὶ θεμάτων κοινοῦ ἐνδιαφέροντος ὡς ... τῆς ἐξυψώσεως τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογενείας...». Ἐδῶ γίνεται λόγος γιὰ ἐξύψωση τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας καὶ ὄχι γιὰ ὑπονόμευσή τους.

Πέραν τούτου ἡ Ἐκκλησία ἐνῷ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὰ μέλη της, δὲν ἔχει οὐσιαστικὸ λόγο γιὰ τοὺς ἄλλους ποὺ δὲν εἶναι ἐνεργεία καὶ δυνάμει μέλη της. Ὅμως καὶ ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία θὰ πρέπη νὰ ἐνδιαφέρεται πρωτίστως γιὰ τὴν ποιμαντικὴ τοῦ Χριστιανικοῦ γάμου καὶ τῆς ζωῆς τῆς οἰκογένειας. Γιατί ἡ πραγματικότητα δείχνει ὅτι δυστυχῶς δὲν ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Κληρικοὶ οὐσιαστικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὴν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων ποὺ δέχονται τὶς εὐλογίες τοῦ Χριστιανικοῦ γάμου. Πόσοι ἔγγαμοι Χριστιανοὶ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Καὶ πόσοι Κληρικοὶ ἐνδιαφέρονται πραγματικὰ γιὰ τὴν προετοιμασία τῶν νέων γιὰ τὴν ἀνάπτυξη Χριστιανικῆς οἰκογένειας καὶ τὴν προκοπὴ τῶν ἐγγάμων ποὺ τέλεσαν ὀρθόδοξο γάμο;

Τὸ πρόβλημα εἶναι πολύπλοκο καὶ δὲν ἐξαντλεῖται σὲ μερικὲς δηλώσεις ποὺ ἔχουν ἔντονο τὸ συνθηματολογικὸ στοιχεῖο.

Ν.Ι