Πνευματικός νόμος

Στὴν ζωη μᾶς λειτουργεῖ ἀναπόφευκτα ὁ πνευματικὸς νόμος εἴτε στὸν ἀγῶνα καθάρσεως τῆς καρδιᾶς ἀπὸ τὰ πάθη, εἴτε κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θεραπείας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὰ πάθη, εἴτε κατὰ τὸν καιρὸ ποὺ δεχόμαστε ποικίλους πειρασμούς, εἴτε κατὰ τὴν ἄσκησή μας στὴν ἀπόκτηση τῶν ἀγαθῶν ποὺ εἶναι δῶρα Θεοῦ. Γι αὐτὸ κανεὶς θὰ πρέπη νὰ ἔχη κατάλληλο πνευματικὸ ὁδηγὸ καὶ νὰ πορεύεται μὲ ταπείνωση καὶ προσευχή. Ἡ μετάνοια εἶναι ἀπαραίτητη σὲ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ πορεία.

Εἶναι σημαντικὸ πὼς ἀρχίζει καὶ πὼς τελειώνει τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Μαρκου τοῦ ἀσκητοῦ («περὶ νόμου πνευματικοῦ»).

Ἀρχίζει μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ἀρχή, ἡ μεσότητα καὶ τὸ τέλος κάθε ἀγαθοῦ. Καὶ αὐτὸ βιώνεται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μέσα δηλαδή, στὴν Ἐκκλησία ποὺ εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ κοινωνία θεώσεως. Καὶ τελειώνει μὲ τὴν προτροπὴ νὰ ἐργαζόμαστε τὸ ἀγαθὸ κατὰ δύναμη καὶ «ἐν καιρῷ τοῦ μείζονος» νὰ μὴ στρεφόμαστε «ἐπὶ τὸ ἔλαττον».

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ πνευματικὴ πορεία ἀρχίζει ἀπὸ τὰ χαμηλὰ καὶ προχωρεῖ συνεχῶς πρὸς τὰ ἄνω. Ἡ πορεία αὐτὴ γίνεται μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δική μας συνέργεια. Καὶ ὅταν καλούμαστε ἀπὸ τὸν Θεο γιὰ διάφορες ἀποταγὲς καὶ «θανάτους», προκειμένου νὰ ζήσουμε τὶς ἀνάλογες ἀναστάσεις, θὰ πρέπη νὰ μὴ ὀλιγοψυχοῦμε προκειμένου νὰ ἀνερχόμαστε ψηλά. Ἡ πορεία πρὸς τὰ πίσω, ἀλλὰ καὶ ἡ στάσιμη κατάσταση εἶναι πτώση.

Καὶ γενικὰ ὅποιος ἀγνοεῖ καὶ παραβαίνει τοὺς πνευματικοὺς νόμους θὰ δοκιμασθῇ πολὺ στὴν ζωη του καὶ αὐτὸ θὰ ἔχη συνέπειες αἰώνιες.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Ἡσυχία καὶ Θεολογία).