Γερασίμου Κουταβᾶ: Ἡ βιωματικὴ ἀνατομία τριῶν εὐλογημένων ὑπάρξεων

Γερασίμου Κουταβᾶ

Ἐκδόθηκε καὶ κυκλοφορεῖ τὸ νέο βιβλίο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μᾶς κ.κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ μὲ τὸν τίτλο «Εἰς μνημόσυνον» καὶ μερικότερο τίτλο «Βιογραφικὰ καὶ αὐτοβιογραφικὰ τῶν γονέων μου Σωτηρίου καὶ Εὐτυχίας καὶ τῆς θείας Παρασκευῆς» μὲ ἀπόλυτα τεκμηριωμένες τὶς ἀντίστοιχες πηγές του, φυσικά. Πρόκειται γιὰ ἕνα πόνημα, ποὺ μὲ τὴν πολύτιμη γραφίδα τοῦ Σεβασμιωτάτου, στὴν ὁποία ὁ Κύριος παρέχει τὴν ἀνάλογη δύναμη ἔκφρασης, ζωντανεύει τοὺς πρωταγωνιστές του καὶ μᾶς καθιστᾶ κοινωνοὺς καὶ νοεροὺς συμμετόχους τοῦ κλίματος, τῆς ἀτμόσφαιρας, καθὼς καὶ τῶν ἀντίξοων συνθηκῶν τῆς ζωῆς τους, τοῦ συναισθηματικοῦ τους κόσμου, τῆς ἑλληνοπρέπειας καὶ θρησκευτικότητάς τους μὲ τὰ νάματα τῆς Σταυροαναστάσιμης διάστασης τῆς θρησκείας μας, τῶν ἀγωνιῶν τους καὶ τῶν πατροπαράδοτων ἀξιῶν, ποὺ ἀγλαΐζουν τὴν ἀνθρώπινη ψυχή, τῆς δέσμης τῶν σπάνιων ἀρετῶν ποὺ τοὺς κοσμοῦσαν, καθὼς καὶ τῶν ἀρχῶν ποὺ κυριαρχοῦσαν στὴ ζωή τους καὶ μὲ τὶς ὁποῖες διαπαιδαγώγησαν ὑποδειγματικὰ κι ἀκλόνητα τὰ ἄξια τέκνα τους.

Ὁλόκληρη ἡ ζωὴ τῶν σεπτῶν αὐτῶν μορφῶν χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἐντιμότητα, ἱερότητα, σεμνότητα, εὐαισθησία, τρυφερότητα, ταπεινότητα, εὐψυχία, καρτερία καὶ ἀφοσίωση στὸ θεῖο καὶ στὴν ἀποστολὴ τῆς ὕπαρξής τους ὡς ἀνθρώπων. Ὑπῆρξαν σκαπανεῖς τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς κι ἐπαλήθευσαν τὴν ρήση τοῦ Ἀριστοτέλη ὅτι «ἀληθινὸς ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος τοῦ ὁποίου ἡ ψυχὴ ἱκανοποιεῖται, ὅταν προσφέρη». Στὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς στήριγμά τους εἶχαν τὴν ἀκράδαντη θρησκευτική τους πίστη, ἐνῷ μὲ τὸ ἀποτύπωμά τους καθόρισαν τὸ περιεχόμενο τῶν ἐννοιῶν «ἦθος», «καθῆκον», «ἀξιοπρέπεια» καὶ «ἀνθρωπισμὸς» καὶ τίμησαν σὲ ὑπερθετικὸ βαθμὸ τὶς ἰδιότητες τοῦ γονέα, τοῦ συζύγου καὶ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ νόημα ποὺ τῆς προσδίδει ὁ Μένανδρος («Ὡς χαρίεν ἐστ’ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος η»). Τὸ δὲ ἀποτέλεσμα δικαιώνει τὸν τίμιο ἀγῶνα τους, τὶς κοπιώδεις συνεχεῖς προσπάθειές τους, τὴ βαθειά τους πίστη στὸν Δημιουργό μας καὶ στὴν ἀξία τόσο τῆς ζωῆς ὅσο καὶ τοῦ ἀνθρώπου.

Γι’ αὐτὸ ὁ συγγραφέας σωστὰ θεωρεῖ αὐτὸ τὸ γραπτὸ ἔργο ὡς προσωπικὸ χρέος, ἐκφράζοντας ἔτσι τὴν ὀφειλομένη εὐγνωμοσύνη του στὶς τρεῖς εὐλογημένες αὐτὲς ὑπάρξεις τοῦ βιβλίου του. Ὁ Σεβασμιώτατος ὑπῆρξε εὐνοημένος ἀπὸ τὴ ζωή, πρώτιστα, ἀφοῦ εἶχε αὐτοὺς τοὺς συγκεκριμένους γονεῖς. Οἱ τρεῖς πρωταγωνιστὲς ποὺ περιγράφονται στὸ βιβλίο, γίνεται φανερὸ ὅτι μὲ τὴν συμπεριφορὰ καὶ τὴν καθημερινὴ πρακτική τους κατέκτησαν δίκαια τὸ φωτοστέφανο τοῦ ὑπέροχου, τοῦ ὑπεύθυνου καὶ τοῦ ἄξιου. Ἀρκετοὶ ἀπὸ ὅσους μελετοῦμε τὸ παραπάνω βιβλίο, ἴσως νιώθουμε ἀπὸ ἔνστικτο καὶ μὲ εἰλικρινῆ διάθεση πόσο λίγοι εἴμαστε μπροστά τους. Προσωπικὰ σκύβω νοητὰ καὶ προσκυνῶ εὐλαβικὰ στὴ μνήμη τους κι ἐνσυνείδητα ὑποκλίνομαι στὸ ψυχικό τους μεγαλεῖο καὶ τὴν πολυτέλεια τῆς ἴδιας τῆς ἔξοχης ψυχῆς τους, τὴν ὁποία μεταλαμπαδεύει μὲ τὴν ἱκανότατη πέννα του ὁ Σεβασμιώτατος, μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα τοῦ ἐν λόγῳ τελευταίου βιβλίου του. Αὐτή μου δὲ ἡ αὐθόρμητη πνευματικὴ ἐνέργεια ἐμπεριέχει καὶ θαυμασμὸ τόσο γιὰ τὰ πρόσωπα τοῦ βιβλίου ὅσο καὶ γιὰ τὸν συγγραφέα του. Ἡ γενικότερη σημασία τοῦ βιβλίου αὐτοῦ ἐκτιμᾶται κι ἀπὸ τὴν κοινὰ παραδεκτὴ διαπίστωση, ὅτι σήμερα λίγοι νοιάζονται γιὰ τὴν ἐθνική τους ταυτότητα, τὴν ἱστορία τους, τὶς παραδόσεις, τὶς ἠθικὲς ἀξίες, τὶς βασικὲς ἀρχὲς τοῦ λαοῦ, στὸν ὁποῖο ἀνήκουν καὶ στὴν ἐποχὴ ποὺ ἀντιπροσωπεύουν. Ἀρκετοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀποστρέφουν τὸ βλέμμα τοὺς ἀπὸ αὐτές, γιατί προσηλώνονται σὲ ἀπορρίμματα, σὰν αὐτὰ ποὺ κατακλύζουν ὁλόκληρα εἰκοσιτετράωρα τὶς τηλεοράσεις, προσφέροντας ἕνα ἐπικίνδυνο τίποτα. Αὐτὰ ποὺ ὁδηγοῦν τὴν κοινωνία σὲ πνευματικὴ ἀτροφία, μηδενίζοντας κάθε τι ἑλληνικό, θρησκευτικὸ καὶ ὄμορφο, ποὺ πάει νὰ γεννηθῇ κι ἐξαφανίζοντας κάθε ἴχνος ἀπὸ ὅ,τι ὡραῖο εἶχε προκύψει στὸ παρελθόν. Καὶ γι’ αὐτὸν ἀκόμη τὸν πρόσθετο λόγο θεωρῶ τὸ νεοεκδοθὲν βιβλίο ὡς ἀπόκτημα.–