Γραπτὰ Κηρύγματα: Κυριακὴ 8 Ἰουλίου - Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ

Τὴν προηγούμενη Κυριακὴ ἀναλύσαμε τοὺς πρώτους στίχους τῆς Δοξολογίας, ποὺ ψάλλουμε ἡ διαβάζουμε κάθε πρωΐ στὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου ἡ στὴν πρωϊνή μας προσευχή, ὅταν ξυπνοῦμε ἀπὸ τὸν ὕπνο, ποὺ ἀναφέρονται στὸν Τριαδικὸ Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔδειξε τὸ φῶς, τόσο τὸ αἰσθητὸ ὅσο καὶ τὸ πνευματικό. Σήμερα θὰ δοῦμε τοὺς ἑπόμενους στίχους, ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Φαίνεται ἀπὸ αὐτὸ ὅτι κάθε προσευχὴ γίνεται μὲ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο, καὶ σὲ κάθε προσευχὴ κρύπτεται μιὰ ὁλόκληρη θεολογία. Στὴν ἀρχὴ ἀναφερόμαστε στὸν Τριαδικὸ Θεό, ποὺ εἶναι τὸ θεμέλιο τῆς βιολογικῆς καὶ πνευματικῆς μας ζωῆς, καὶ στὴν συνέχεια ἀναφερόμαστε στὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ ἀναφορὰ στὸν Τραδικὸ Θεὸ λέγεται θεολογία καὶ ἡ ἀναφορὰ στὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ λέγεται θεία Οἰκονομία. Καὶ τὰ δύο εἶναι μεγάλα μυστήρια τῆς σωτηρίας μας.

Στὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας ἀναφέρονται οἱ τρεῖς ἑπόμενοι στίχοι τῆς Δοξολογίας.

«Κύριε ὁ Θεός, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ἐλέησον ἡμᾶς ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου. Πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν, ὁ καθήμενος ἐν δεξιὰ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ὅτι σὺ εἰ μόνος Ἅγιος, σὺ εἰ μόνος Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν».

Ἡ μετάφραση αὐτῶν τῶν στίχων ἔχει ὡς ἑξῆς: «Κύριε Θεέ, ποὺ εἶσαι ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρός, ποὺ σήκωσες τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, ἐλέησέ μας, ἐσὺ ποὺ ἐξαφάνισες τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου. Δέξαι τὴν δέηση μας, ἐσὺ ποὺ κάθεσαι στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐλέησέ μας, γιατί ἐσὺ εἶσαι ὁ μόνος Ἅγιος, ὁ μόνος Κύριος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ δοξάζεις τὸν Θεὸ Πατέρα. Ἀμήν».

Ὅπως γίνεται φανερό, ἐδῶ ἀναφερόμαστε στὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνηνθρώπησε γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Μὲ τὴν φράση «ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ», ἡ Δοξολογία μας ὑπενθυμίζει τὴν σταυρικὴ Τοῦ θυσία. Ὁ Χριστὸς παραδόθηκε στὸ μαρτύριο, ὅπως λέγει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, ὡς ἕνα ἄκακο ἀρνί, δηλαδὴ θυσιάσθηκε μὲ τὴν θέλησή Του, καίτοι δὲν εἶχε πράξει καμμία ἁμαρτία. Ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ, τὸν ἀπεκάλεσε καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὅταν τὸν ἔδειξε στοὺς μαθητές Του. Μὲ τὴν φράση «ὁ καθήμενος ἐν δεξιὰ τοῦ Πατρός», ἡ Δοξολογία μας ὑπενθυμίζει τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀνάληψή Του, ὁπότε τώρα μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση ποὺ προσέλαβε ἀπὸ τὴν Παναγία κάθεται στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρὸς καὶ ὑμνεῖται ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Καὶ μὲ τὴν φράση «σὺ εἰ μόνος ἅγιος σὺ εἰ μόνος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός», σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ ἀμνοῦ, μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἄλλωστε, πρὸς τὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, μετὰ τὴν μεταβολὴ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, καὶ πρὸ τῆς θείας Κοινωνίας, ὅταν ὁ Ἱερεὺς ἀναφωνή: «τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις», ὁμολογοῦμε: «εἰς ἅγιος, εἰς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός, Ἀμήν».

Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του, τὴν διδασκαλία Του, τὰ πάθη Του, τὸν Σταυρό Του, τὴν ἀνάστασή Του καὶ τὴν ἀνάληψή Του, μᾶς ἔδειξε τὴν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Πατρός, ἀλλὰ καὶ γενικότερα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἡ δημιουργία καὶ ἡ ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου, καὶ ἡ σωτηρία μας εἶναι ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Μέσα στὴν θεία Λειτουργία μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὸ ἀληθινὸ Φῶς, ποὺ εἶναι ὁ Θεός, νὰ αἰσθανθοῦμε τὴν πραγματικὴ ἀγάπη ποὺ εἶναι ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, νὰ βεβαιωθοῦμε γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν δικαιοσύνη ποὺ εἶναι ἐνέργειες τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὅλα τὰ ἀνθρώπινα εἶναι εὐμετάβλητα καὶ προσωρινά. Μόνον ὁ Θεός μας δείχνει καὶ μᾶς φανερώνει τὴν πραγματικὴ κατάσταση τῆς δημουργίας, ἀλλὰ καὶ τῆς δικῆς μας φύσεως.

Ὅταν ζοῦμε πραγματικὰ μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς θείας Λειτουργίας, μποροῦμε νὰ βιώσουμε τί εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ὅτι μᾶς ἀγαπᾶ, ἀκόμη καὶ μέχρι τὸν Σταυρό, τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος καὶ ποιός εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ὑπάρξεώς του, γιατί δημιουργήθηκε ὁ κόσμος καὶ πὼς ἀναδημιουργήθηκε μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τί εἶναι τὰ παρόντα καὶ τί εἶναι τὰ μέλλοντα, ποιά εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τί πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ μετέχουμε σὲ αὐτήν, τί εἶναι οἱ ἅγιοι καὶ πὼς μποροῦμε νὰ βαδίσουμε στὸ δικό τους δρόμο γιὰ νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς ἅγιοι.

Ἔλεγε ἕνας μοναχός, ποὺ ἀγαποῦσε πολὺ τὴν θεία Λειτουργία: «Καλύτερα νὰ μὴ ἀνατείλη κάποια μέρα ὁ ἥλιος, παρὰ νὰ μὴ τελεσθῇ μιὰ μέρα ἡ θεία Λειτουργία». Αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια καὶ τὴν ζοῦν αὐτοὶ ποὺ καταλαβαίνουν τὸν μεγάλο θησαυρὸ τῆς θείας Λειτουργίας ποὺ ἔχουμε.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, μὴ ξεχνᾶμε νὰ λειτουργούμαστε κάθε Κυριακή, γιατί ὅταν δὲν ἐκκλησιαζόμαστε εἶναι σὰν νὰ ζοῦμε μέσα στὸ σκοτάδι καὶ νὰ μὴ βλέπουμε το Φῶς τοῦ Θεοῦ. Στὴν θεία Λειτουργία δοξολογοῦμε πραγματικὰ τὸν Θεό.

+ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ