Νεκρολογία: Ἱερεύς Ἀθανάσιος Λωρίδας

Τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα κοιμήθηκε σὲ ἡλικία 87 ἐτῶν ὁ συνταξιοῦχος Ἱερεὺς Ἀθανάσιος Λωρίδας ἀπὸ τὸ Πεντάκορφο Τριχωνίδος. Τὴν κηδεία του ἐτέλεσε τὴν ἑπομένη ὁ Σεβασμιώτατος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Πεντακόρφου μὲ τὴν συμμετοχὴ τῶν Ἱερέων τῆς περιοχῆς καὶ πλῆθος κόσμου.

Στὸν ἐπικήδειο λόγο του ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιὰ τὴν σημασία τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως καὶ γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἐκλιπόντος, τονίζοντας ὅτι ἦταν ἀγαθὸς Ἱερεὺς μὲ καθαρὰ μάτια, ποὺ φανέρωναν καθαρὴ καρδιά, καὶ ὅτι εἶχε καλῆ οἰκογένεια. Χαρακτηριστικὸ ἦταν ὅτι ὅλα τὰ ἐγγόνια του καὶ βεβαίως τὰ παιδιά του τὸν περιποιήθηκαν μὲ πολλὴ φροντίδα καὶ στοργὴ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀσθένειάς του καὶ τὸν ἔκλαυσαν ἀληθινά.

Ὁ Ἱερεὺς Ἀθανάσιος Λωρίδας γεννήθηκε τὸ ἔτος 1920 στὸ Πεντάκορφο Τριχωνίδος. Καταγόταν ἀπὸ λευϊτικὴ οἰκογένεια, μὲ τέσσερεις συνεχόμενες γενιὲς Ἱερέων. Γονεῖς του ἦταν ὁ Ἱερεὺς Γεώργιος καὶ ἡ Πρεσβυτέρα Βάγια Λωρίδα. Τὸ ἔτος 1948 νυμφεύτηκε τὴν Πηνελόπη Κ. Χαντζῆ ἀπὸ τὴν Χώμορη Ναυπακτίας μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησε πέντε παιδιὰ (Δημήτριος, Εὐαγγελία, Γεώργιος, Βάγια καὶ Κωνσταντῖνος).

Τὸ ἔτος 1947 ἐνεγράφη στὴν πρώτη τάξη τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Φροντιστηρίου Κορίνθου ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀποφοίτησε τὸ 1949.

Ἐχειροτονήθη Διάκονος τὴν 4-4-1948 καὶ πρεσβύτερος τὴν 30-10-1949 ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας κυροῦ Χριστοφόρου καὶ τὸ ἴδιο ἔτος διορίστηκε τακτικὸς Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἐπισκοπῆς Εὐρυτανίας.

Τὸ ἔτος 1953 ἀπεσπάσθη εἰς τὴν Ἐνορία Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Πεντακόρφου Τριχωνίδος στὴν ὁποία διορίστηκε τακτικὸς Ἐφημέριος τὸ ἔτος 1955.

Συνταξιοδοτήθηκε τὸ ἔτος 1997 λόγῳ γήρατος καὶ πολυετοῦς ὑπηρεσίας ἀπὸ τὴν ἴδια Ἐνορία.

Τιμήθηκε ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου, καὶ μέχρι τέλους χαιρόταν νὰ φορᾶ τὸν σταυρό του.

Μὲ τὴν συνταξιοδότησή του εἴχαμε κάνει σχετικὴ ἀναφορὰ στὴν Ε.Π. καὶ εἴχαμε γράψει, μεταξὺ τῶν ἄλλων, τὰ ἑξῆς:

«Ὁ π. Ἀθανάσιος βρισκόταν μονίμως στὸ χωριό του, κοντὰ στὸ ποίμνιό του, καί, μάλιστα, τὰ πρῶτα χρόνια κάτω ἀπὸ ἀντίξοες συνθῆκες, χωρὶς αὐτοκινητόδρομο καὶ χωρὶς ἠλεκτρικὸ ρεῦμα.

Ὑπῆρξε καλὸς Κληρικός, γνώστης τῶν λειτουργικῶν καὶ θρησκευτικῶν καθηκόντων του, τύπος λαοφιλής, κοινωνικὸς καὶ πολὺ φιλόξενος. Ποτὲ δὲν ἦλθε σὲ προστριβὲς μὲ τοὺς ἐνορῖτες του. Παντοτε ἦταν παρὼν στὶς χαρὲς καὶ τὶς λῦπες τους. Ἦταν ὑπάκουος στὴν Ἐκκλησία καὶ πρόθυμος στὸ καθῆκον του». Αἰωνία του ἡ μνήμη.

Α.Κ.