Προάγγελοι ἐξαναστάσεως

Μὲ τὴν ἕνωση τῆς ψυχῆς μὲ τὴν θεία Χάρη καὶ τὰ σώματα ἁγιάζονται «καὶ ἐκπυρούμενα διαυγῆ καὶ αὐτὰ γίνονται καὶ πολὺ τῶν ἄλλων σωμάτων διαφορώτερα καὶ τιμιώτερα ἀποκαθίστανται». Ὅταν ὅμως ἡ ψυχὴ χωρισθῇ ἀπὸ τὰ σώματα, τότε ἄλλα ἀπὸ αὐτὰ παραδίδονται στὴν φθορὰ καὶ «κατὰ μικρὸν διαλύονται», ἄλλα δὲ «ἐπὶ πολλοὺς χρόνους διαμένουσι, μήτε ἄφθαρτα μένοντα παντελῶς, μήτε πάλιν τελείως φθειρόμενα, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀφθαρσίας καὶ τῆς φθορᾶς τὰ γνωρίσματα ἐν ἑαυτοῖς διασώζουσιν, εἰς τὴν τελευταίαν ἐξανάστασιν ἀφθαρτωθῆναι τελείως καὶ ἀνακαινισθῆναι τηρούμενα». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι μερικὰ ἀπὸ τὰ σώματα τῶν ἁγίων, ποὺ ἔφθασαν στὴν θέωση, ἔχουν τὰ γνωρίσματα καὶ τῆς φθορᾶς καὶ τῆς ἀφθαρσίας, γιατί περιμένουν τὴν πλήρη ἀνακαίνιση καὶ ἐξανάστασή τους κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε θὰ ἑνωθῇ ἡ ψυχὴ μὲ τὸ ἁγιασμένο σῶμα.

...Γίνεται αὐτὸ (γιατί) δὲν ἔπρεπε τὰ σώματα τῶν ἁγίων νὰ ἀπολαύσουν τελείως τῆς ἀφθαρσίας πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνακαίνιση ὅλων τῶν κτισμάτων... Μὲ αὐτὴν τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ νέου Θεολόγου καταλαβαίνουμε καλὰ ὅτι τὰ σώματα τῶν ἁγίων δέχονται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὁ ἄνθρωπος φθάνη στὴν θέωση. Ἡ Χάρη ὅμως τοῦ Θεοῦ, ποὺ παραμένει στὰ ἱερὰ λείψανα, ἐκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Πάντως, ὅσων ἁγίων τὰ ἱερὰ λείψανα παραμένουν ἄφθαρτα, βρίσκονται μεταξὺ φθορᾶς καὶ ἀφθαρσίας, ἀναμένοντας τὴν τελεία ἀφθαρσία, ἀθανασία, ἀνάσταση καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἀλλαγή, μετὰ τὴν ἐπάνοδο τῆς ψυχῆς στὸ σῶμα, κατὰ τὴν Δευτέρα ἔλευση τοῦ Χριστοῦ.

...Τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν ἁγίων εἶναι προάγγελος τῆς μελλοντικῆς ἐξαναστάσεως, εἶναι βίωση ἀπὸ τώρα τῆς μελλούσης μακαριότητος, εἶναι, δηλαδή, ἀνάσταση πρὶν τὴν τελικὴ ἐξανάσταση τῶν ἀνθρώπων, προοίμιο τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, «Τὸ Πρόσωπο στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση»)