Εὐθυμίου Στυλιαρᾶ: Βιοηθικὴ καὶ Βιοθεολογία
τοῦ Εὐθυμίου Στυλιαρά *
(ἀπόσπασμα)
Ἡ ἠθικὴ τοῦ βίου μας καὶ τῆς Θεολογίας
δίδυμες εἶναι ἀδελφὲς ἀνθρώπων κοινωνίας.
Ἡ πρώτη ἄρχει, ἐρευνᾶ μονάχα τὰ κτιστά:
πείραμα, παρατήρηση τὴ βοηθοῦν σωστά.
Ὀρθοδοξίας ἠθικὴ ποὺ χριστιανοφρονεί
ἁγιασμὸν καὶ θέωση ἀνθρώπου ἐπιζητεῖ.
Διαγωγὴν ἀτόμου σ' ὁμάδες συνανθρώπων
μιὰ ἠθικὴ ὁρίζει αὐτὴ ἀγράφων νόμων
αἰώνιων καὶ διεθνῶν καὶ ὑπερχρονικῶν,
γνωστῶν στὴν ἀνθρωπότητα ποὺ δέχεται Θεόν.
Μοριακὴ Βιολογία καὶ Βιοϊατρική
ἐγέννησαν κι ἀνέθρεψαν τὴ Βιογενετική.
Γενετικοὶ μηχανισμοὶ τῆς γίδας τοῦ προβάτου
ἐδέχθησαν τὴν ἕνωση τέρατος πρωτάτου.
Τοὺς ποντικοὺς μεγέθυναν τρεῖς-τέσσαρες φορές
κι' ἀνθρώπινον ἐγκέφαλον ζητοῦν γενετιστές
νὰ τοὺς καλοδωρίσουν μὲ πειραματισμόν
νὰ ροκανίζουν πιὸ καλὰ τροφὲς τῶν τρωκτικῶν!!
Τροποποιοῦν γενετικὰ μηχανισμοὺς στὸ σῶμα.
Μᾶς ὠφελοῦν. Μᾶς βλάπτουνε. Μᾶς τάζουν τὴν Πανδώρα.
Ὠφέλειες πασιφανεῖς ἐκ τῆς ἐντατικῆς.
Μεταμοσχεύουν ὄργανα. Βοηθοῦν τοὺς ἀσθενεῖς.
Ἂν τὰ γονιδιώματα μᾶς εἶναι νοσηρά,
γονιδοθεραπευόμαστε καὶ ζοῦμε μὲ ὑγειά.
Ἐμφύτευση κυττάρων ζώων καὶ τοῦ ἀνθρώπου κάμνουν
σ' ὀργανισμοὺς κατώτερους εἰδῶν ποὺ θὰ τ' ἀλλάξουν.
Γονίδια εἰσάγει στὸν πίθηκο-μαϊμοῦ,
δοῦλο γιὰ νὰ τὸν ἔχη στὴ βίλλα τοῦ χωριοῦ!!
Μεταλλαγὲς φυτῶν, ἀνθέων καὶ καρπῶν...
Προφήτης ἦταν ὁ Ρουσσὼ μιλῶντας στὴ Ντιζόν!
Παραγωγὴ τεράτων, ἐπιζημίων ὄντων:
τύπου αἰγοπροβάτου καὶ ἄλλων προϊόντων.
Κλωνοποιήσεις εἰδεχθεῖς, ἐκτρώσεις ἀπρεπεῖς,
γιγαντισμός, εὐγονισμός, στειρώσεις ἀσελγεῖς,
παιδιὰ πειραματόζωα στὰ χέρια χειρουργῶν
δωρίζουν ἄθελά τους την ὕπαρξ' ἑαυτῶν!
Ὅλοι γνωρίζουν τὸ καλό, μὰ κάποιοι δὲν τὸ πράττουν.
Ὅταν πιστεύουν στὸ Θεὸ λιγότερο θὰ σφάλλουν.
Τὸ ἔμφυτο τῆς ἠθικῆς ζητεῖ τὴν ἀγωγήν:
τὴν ἔμπρακτη, τὴν σχολικὴν καὶ τὴν θρησκευτικήν
Βιοθεολογία καὶ Βιοηθική
ὡς ἀδελφὲς ἐργάζονται γιὰ ἠθικὴ ζωή.
ΣΗΜ.: Τὸ περιεχόμενον τοῦ ποιήματος ἤντλησα ἐκ τοῦ νεοεκδοθέντος βιβλίου: ΒΙΟΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΘΕΟΛΟΓΙΑ τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱεροθέου σὲλ 400. Ἐπιστήμη καὶ Ὀρθοδοξία μὲ ξεχωριστὸν ἀντικείμενον ἐργασίας καὶ ἀδελφικὴν συνεργασίαν... Ἡ ψυχὴ ζῶντας ἠθικὰ ἐξαγιάζεται. Δὲν πεθαίνει. Σκαλοπάτι-σκαλοπάτι ἀνεβαίνει πρὸς τὸν οὐρανόν. Δὲν πορεύεται πρὸς τὸν ἅδην, ἀλλὰ πρὸς τόπον ἀναψυχῆς, γι' αὐτὸ ὁ βίος της εἶναι χαρούμενος. Ἐπιδιώκει κατὰ τὴν γηΐνην παραμονήν της νὰ ἀποκτήση τὶς ἀρετὲς τοῦ Δημιουργοῦ της. Νὰ ἀποκτήση τὴν θέωση.
----
* Ἡ Ε.Π. δὲν συνηθίζει νὰ δημοσιεύη ποιήματα, ἐκτὸς ἀπὸ ὁρισμένες σπάνιες ἐξαιρέσεις. Μία ἐξαίρεση κάναμε καὶ γιὰ τὸν ἀγαπητό, πάντα εὐγενικὸ καὶ σεβαστὸ μας κ. Εὐθύμιο Στυλιαρᾶ, λογοτέχνη καὶ τ. Διευθυντὴ Παιδαγωγικῶν Ἀκαδημιῶν, ὁ ὁποῖος γράφει πολλὰ ποιήματα σὲ διάφορα ποιητικὰ μέτρα.
- Προβολές: 2548