Κύριο θέμα: Ἀπαίτηση Χειροτονιῶν-Διορισμῶν ἀπὸ Μοναχούς, μὲ δικηγόρους καὶ σιμωνία

Πολιτειοκρατία καὶ ἐκκοσμίκευση

Ἀρκετὲς φορὲς ἡ Ε.Π. ἀναφέρθηκε στὴν λανθασμένη πορεία τοῦ ἰδιότυπου μοναχισμοῦ ποὺ ἐπαγγέλλονται οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Σωτῆρος, οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια τὴν ἀδελφότητά τους σὲ ἀλλεπάλληλες καὶ διαρκεῖς συγκρούσεις μὲ τὴν Ἐκκλησία, μέσα σὲ μιὰ ἀκατανόητη πολεμικὴ λογικὴ προκλητικῆς θυματοποίησης.

Τὴν πολεμικὴ αὐτὴ τῆς Μονῆς ἔχει ἐλέγξει σαφῶς καὶ ἐπανειλημμένως καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἀναγκάστηκε νὰ λάβη Ἀποφάσεις καὶ νὰ ἀποστείλη αὐστηρὰ ἔγγραφα, τὰ ὁποῖα ἔχουμε δημοσιεύσει κατὰ καιρούς.

Πρόσφατα, Μοναχοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἐφαρμόζοντας τὶς καθαρὰ πολιτειοκρατικὲς καὶ ἐκκοσμικευμένες ἀντιλήψεις καὶ πρακτικὲς τοῦ Ἡγουμένου τους, προσέφυγαν –γιὰ πολλοστὴ φορά– στοὺς δικηγόρους τους καὶ στὰ κοσμικὰ δικαστήρια, γιὰ νὰ ἀποδείξουν ὅτι εἶναι ἄξιοι χειροτονίας καὶ διορισμοῦ καὶ νὰ ἀπαιτήσουν ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό τους νὰ τοὺς χειροτονήση καὶ νὰ τοὺς διορίση...

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀγανακτισμένη ἀπὸ τὴν κατὰ συρροὴ ἀντιεκκλησιαστικὴ τακτικὴ τῆς Μονῆς, ἀπέστειλε νέα αὐστηρὴ ἐπιστολή –μετὰ ἀπὸ πρόκληση τῆς ἰδίας τῆς Μονῆς– τὴν ὁποία δημοσιεύουμε (βλ. σέλ. 8-9).

Στὸ τεῦχος αὐτὸ γίνεται ἐπίσης ἐκτενὴς ἀναφορά —κύριο ἄρθρο Σεβασμιωτάτου, σέλ. 1, 6, 7, καὶ ἱστορικό, σέλ. 8, 9, 10— στὶς ἀπίστευτες αὐτὲς ἐνέργειες τῶν ὑπευθύνων τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως ποὺ "μεταμορφώνουν" πλέον τὸν "μοναχισμό" τους σὲ καθαρὰ κοσμικὴ ὀργάνωση μὲ ἀκραῖες πολιτειοκρατικὲς ἀντιλήψεις.

ΜΟΝΑΧΟΙ ΠΡΟΣΕΦΥΓΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ ΜΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΙΜΩΝΙΑ

Ἀπὸ τὶς σελίδες τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παρέμβασης ἔχουν παρουσιασθῇ κατὰ καιροὺς πολλὲς πτυχὲς τῶν προβλημάτων –μὲ πολλὲς καὶ ποικίλες προεκτάσεις: ἐκκλησιολογικές, κοινωνικὲς κ.ά.– ποὺ δημιουργεῖ στὴν Ἐκκλησία ἡ Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σκάλας Ναυπάκτου.

Κυρίως ἔχει παρουσιασθῇ ἡ σύγκρουσή της μὲ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς θεσμούς, μὲ τὸν Μητροπολίτη, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, καὶ ἔχουν δημοσιευθῇ οἱ ἐπίσημες θέσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καθὼς καὶ κριτική των κατὰ καιροὺς δημοσιευμάτων τῶν ὑπευθύνων τῆς Μονῆς.

Στὴν κατανόηση τοῦ μεγάλου ἐκκλησιολογικοῦ αὐτοῦ προβλήματος ἔχει συμβάλει τὰ μέγιστα καὶ ὁ ἐκ τῶν ἁγιορειτῶν Ναυπάκτιος Μοναχὸς π. Θεόκλητος Διονυσιάτης μὲ τὶς δύο θεολογικές, σαφεῖς, εὔστοχες ἐπιστολές του, οἱ ὁποῖες ἀναλύουν τὸ πρόβλημα τῆς Μονῆς μὲ ὀρθόδοξα μοναχικὰ κριτήρια (τεύχη 91 καὶ 96).

Ἀπὸ τὶς ἀναλύσεις αὐτὲς φαίνεται ὅτι στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σκάλας Ναυπάκτου καλλιεργεῖται ἕνα ξένο πρὸς τὴν ὀρθοδοξία εἶδος μοναχισμοῦ, μὲ προτεσταντικὴ βάση, ἀκτιβιστικὴ πρακτική, πολιτειοκρατικὲς ἀντιλήψεις καὶ νομικίστικες ἑρμηνεῖες, μὲ τὰ παρεπόμενά τους: τριάντα (30) περίπου προσφυγὲς στὴν κοσμικὴ Δικαιοσύνη (Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, Διοικητικὰ Δικαστήρια, Εἰσαγγελεῖς κλπ.) ἐναντίον τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν τὴν τελευταία τετραετία, πλήρη κάλυψη ἀπὸ δεκάδα, τοὐλάχιστον, δικηγόρων καὶ μεγάλων δικηγορικῶν Γραφείων Ἀθηνῶν κλπ., δεκάδες γνωμοδοτήσεις ἀπὸ Νομικοὺς καὶ Καθηγητὰς Πανεπιστημίων, ἀπαξίωση τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν, πλήρως αὐτόνομη δράση κλπ. κλπ. Καὶ ὅλα αὐτά, βεβαίως, ἀπαιτοῦν διάθεση μεγάλων χρηματικῶν ποσῶν καὶ συνδυάζονται μὲ τὸ ἀνέλεγκτο καὶ ἰσχυρότατο οἰκονομικὸ ὑπόβαθρο τῆς Μονῆς.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

"Θλιβερὸν τὸ ὀλίσθημα"! Ἔτσι εἶχε χαρακτηρίσει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τὴν πρόθεση τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς νὰ προσφύγη στὴν κοσμικὴ δικαιοσύνη προκειμένου νὰ ἐξαναγκάση τὸν Ἐπίσκοπό του νὰ χειροτονήση καὶ νὰ διορίση ἀδελφοὺς τῆς Μονῆς.

Τὸ "ὀλίσθημα" δὲν παρέμεινε πρόθεση, ἀλλὰ πραγματοποιήθηκε! Πραγματοποιήθηκε ἡ ἐνέργεια ἑπτὰ ἀδελφῶν τῆς Μονῆς, κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση καὶ "εὐλογία" τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς, νὰ προσφύγουν στὴν κοσμικὴ δικαιοσύνη, καὶ συγκεκριμένα στὸ Ἀνώτατο Ἀκυρωτικὸ Δικαστήριο τῆς Πατρίδας μας, στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, προκειμένου νὰ ἀκυρώσουν ἔγγραφο τοῦ Μητροπολίτου τους μὲ τὸ ὁποῖο ἀπαντοῦσε στὸν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς ὅτι δὲν προτίθεται νὰ χειροτονήση καὶ νὰ διορίση τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοὺς γιὰ πνευματικοὺς λόγους...

Στὸ κύριο ἄρθρο τοῦ τεύχους αὐτοῦ παρουσιάζεται ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο ἡ θεολογική, ἐκκλησιολογικὴ καὶ κανονικὴ ἀνάλυση τοῦ ἐγχειρήματος τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως. Ἐδῶ, θὰ παρουσιάσουμε συνοπτικὰ τὸ ἱστορικὸ τῆς ἀπίστευτης –γιὰ τὰ δεδομένα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ δεδομένα τῶν διαφόρων Ὁμολογιῶν– αὐτῆς ἱστορίας ποὺ δίδει τόσο καθαρὰ τὴν μεγάλη ἐκκλησιολογικὴ καὶ κανονικὴ πτώση τῶν ὑπευθύνων τῆς Μονῆς.

Ἡ Προϊστορια: ΟΙ ΑΓΑΘΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Εἰσαγωγικὰ νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ὁ Σέβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἰερόθεος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἐνθρονίσεώς του στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ναυπάκτου ἔδειξε πολὺ μεγάλη διάθεση ἔνταξης τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς στὸ δυναμικὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τελῶντας δεκαεπτὰ (17) συνολικὰ χειροτονίες, χειροθεσίες πνευματικῶν, διορισμοὺς κλπ., πέραν, βεβαίως, τῆς ἔνταξης τοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Μὲ τὸν τρόπον αὐτό, ἡ μὲν Ἱερὰ Μονὴ ὑπερκάλυψε τὶς ἀνάγκες της σὲ Ἱερεῖς, ἡ δὲ Ἱερὰ Μητρόπολη εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ χρησιμοποιῇ στὸ ποιμαντικό της ἔργο τοὺς Ἱερομονάχους.

Τὰ πράγματα ὅμως ἄλλαξαν, ὅπως ἐν συντόμῳ παραθέσαμε ἀνωτέρω καὶ ὅπως ἔχουμε ἐν μέρει περιγράψει ἀπὸ τὸ 1999 στὶς σελίδες τῆς Παρέμβασης.

Οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἄρχισαν νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη, παρασύροντας στὴν παρεκκλησιαστικὴ καὶ ἀντιεκκλησιαστικὴ πορεία τους καὶ ὅλα σχεδὸν τὰ μέλη τῆς Ἀδελφότητος. Ἔτσι ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἐπέλεξε καὶ πάλι τὴν πορεία τῆς αὐτονόμησης ἀπὸ τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία, μία πορεία ποὺ ἀκολουθοῦσε καὶ μὲ τοὺς προηγουμένους Μητροπολῖτες. Ὁ Μητροπολίτης δὲν εἶχε πλέον τὴν δυνατότητα τῆς ἐπαφῆς μὲ τὰ μέλη τῆς Ἀδελφότητος. Παρατηρήθηκε λοιπὸν τὸ φαινόμενο, Ἐφημέριοι καὶ Ἱεροκήρυκες τῆς Μητροπόλεως νὰ παρουσιάζουν στὴν πράξη πλήρη ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό τους, πέραν ἀπὸ τὴν μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του, ποὺ ὅπως ὁμολόγησαν διὰ "στόματος" τοῦ Ἡγουμένου, τὸ ἔκαναν μόνον ἀπὸ νομικὸ καθῆκον!

Ἡ ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Ὡστόσο, καὶ ἀφοῦ μεσολάβησαν ἑπτὰ περίπου ἔτη βαθειᾶς κρίσης στὶς σχέσεις τῆς Μονῆς μὲ τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία (ἐπιθετικὰ κηρύγματα, ψευδῆ δημοσιεύματα, συκοφαντικὲς ἐπιστολές, ἀπαξίωση τοῦ θεσμοῦ τοῦ Ἐπισκόπου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ σκανδαλώδης ἀνυπακοὴ στὶς ἀποφάσεις τους, ἐπανειλημμένες προσφυγὲς γιὰ ἀσήμαντες ἀκόμη ἀφορμὲς στὴν κοσμικὴ δικαιοσύνη, συνελόντι εἰπεῖν, πλήρης ἐκφρασθεῖσα ἀπομάκρυνση τῶν ὑπευθύνων καὶ τῶν μελῶν τῆς Μονῆς ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό τους), ἀφοῦ λοιπὸν μεσολάβησαν ὅλα αὐτὰ καὶ δίχως νὰ ὑπάρξη κάποια διάθεση διορθώσεως, ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἀπέστειλε ἐπιστολή, τὴν ὁποία ὑπέγραφε ὁ Ἡγούμενός της, καὶ συνημμένο πρακτικὸ στὸν Μητροπολίτη μὲ τὴν ὁποία ζητοῦσε δύο χειροτονίες στὸν βαθμὸ τοῦ Πρεσβυτέρου, δύο στὸν βαθμὸ τοῦ Διακόνου καὶ δύο διορισμοὺς Ἐφημερίων-Ἱεροκηρύκων.

Ἡ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Ὁ Μητροπολίτης ἀπήντησε ψύχραιμα, καὶ ἀφοῦ ἐπεσήμανε τὴν ἀλήθεια ὅτι οἱ Ἱερομόναχοι τῆς Μονῆς ἔχουν διακόψει κάθε ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἐπίσκοπό τους, καὶ αὐτὸ γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν ἔθεσαν τὰ τόσο σοβαρὰ αὐτὰ θέματα μὲ μιὰ προσωπικὴ ἐπαφή, ἀλλὰ ταχυδρομικῶς, ἐπεσήμανε λοιπὸν ὅτι:

• α) Χειροτόνησε, χειροθέτησε καὶ διόρισε δεκατέσσερεις (14) ἀδελφοὺς τῆς Μονῆς (δὲν ὑπολογίζονταν οἱ τρεῖς (3) χειροθεσίες Ἀρχιμανδριτῶν), οἱ ὁποῖοι ὅλοι ἀπεδείχθησαν μὲ τὴν συμπεριφορὰ τοὺς ἀγνώμονες.
  
• β) Εἶναι διορισμένοι ὀκτὼ (8) ἀδελφοὶ τῆς Μονῆς, οἱ ὁποῖοι εἰσπράττουν κατ' ἔτος 134.122,96 εὐρὼ (45.702.398 δρχ.).
  
• γ) Ὑπάρχει ἐπάρκεια Κληρικῶν στὴν Μονὴ γιὰ νὰ ἐξυπηρετοῦν τὶς ἀνάγκες της.
  
• δ) Ἡ Μονὴ ἔχει ὡς κέντρο τῆς ζωῆς της τοὺς νομικοὺς συμβούλους καὶ τὰ δικαστήρια, πρᾶγμα ποὺ συνιστᾶ ἀντιεκκλησιαστικὸ ἦθος.
  
• ε) Ὑπῆρχε πρόβλημα μὲ τὸ Κελλὶ ποὺ διέθετε ἡ Μονὴ στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἀφοῦ πιθανολογεῖται μὲ σοβαρὰ στοιχεῖα, δίχως νὰ διαψεύδεται ἀπὸ τὴν Μονὴ παρ' ὅλες τὶς σχετικὲς ἔγγραφες ἐρωτήσεις τοῦ Μητροπολίτου, ὅτι μοναχοὶ τῆς ἦταν διπλογραμμένοι, δηλαδὴ ἦσαν μέλη συγχρόνως σὲ δύο διαφορετικὰ Μοναστήρια καὶ σὲ δύο διαφορετικὲς Ἐκκλησίες —Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο-Ἐκκλησία Ἑλλάδος!
  
• στ) Ἡ Μονὴ διὰ τοῦ Ἡγουμένου τῆς διεστρέβλωσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Μητροπολίτου νὰ ἐπιστρέψη πίσω τὸ πρακτικὸ τῆς Μονῆς, τὸ ὁποῖο ὑπογραφόταν ἀπὸ τὸν γραμματέα τῆς Μονῆς ἀντικανονικῶς καὶ ψευδῶς μὲ τίτλο ποὺ δὲν τοῦ ἀνήκει.
  

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

Ἐπακολούθησε ἀτελέσφορη ἀλληλογραφία κατὰ τὴν ὁποία ἡ Μονή –σὲ ἕναν κατ' οὐσίαν μονόλογό της– προσέθετε "ἐπιχειρήματα" ἐπὶ ἐπιχειρημάτων δίχως νὰ λαμβάνη διόλου ὑπ' ὄψη της τὶς ἀντιρρήσεις τοῦ Μητροπολίτου. Ἔτσι, ἔφθασε τελικῶς στὴν πτώση, ὥστε νὰ σκεφθῇ νὰ προσφύγη στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας γιὰ νὰ ἀκυρώση τὴν ἀπόφαση τοῦ Μητροπολίτου νὰ μὴ προβῆ σὲ χειροτονίες καὶ διορισμούς! Στὴν προσπάθειά της νὰ βρῇ ἄλλοθι γιὰ τὴν προφανῶς ἀντικανονικὴ αὐτὴ ἐνέργειά της, προσπάθησε νὰ ἐκλάβη τὸν ἔλεγχο τοῦ Μητροπολίτου γιὰ τὴν ἀπαράδεκτη στάση τῆς ὡς προτροπὴ πρὸς τὴν πτώση αὐτή!

Ἤδη ὅμως εἶχε προλάβει καὶ εἶχε ἀνακοινώσει, διὰ τοῦ ἡγουμένου της, στὸν Ἀρχιεπίσκοπο τὴν πρόθεσή της νὰ προσφύγη στὴν δικαιοσύνη.

Ἡ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ

Ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος τῆς Συνόδου, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Χριστόδουλος καὶ οἱ Σέβ. Συνοδικοὶ Ἀρχιερεῖς ἐξεπλάγησαν ἀπὸ τὴν ἀπίστευτη αὐτὴ πρόθεση τοῦ Ἡγουμένου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ καὶ ἀπέστειλαν αὐστηρὴ ἐπιστολὴ (1634/9-5-2003), στὴν ὁποία ἐξέφραζαν τὸν πόνο ("Ἐν ἄλγει ψυχῆς ἀνέγνωμεν τὴν ὑμετέραν ἐπιστολήν... Ἡ ἐν λόγῳ ἐπιστολὴ ὑμῶν τυγχάνει ἄκρως διαστρεβλωτικὴ τῶν γεγονότων καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπαράδεκτος...") καὶ τὴν ἀπορία τους γιὰ τὸ "ὀλίσθημα", ὅπως ἐπὶ λέξει ὀνόμασαν συνοδικῶς τὴν ἐνέργεια αὐτή, τοῦ Ἡγουμένου. Ἔχουμε δημοσιεύσει τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ (τεῦχος 88), ἀλλὰ καλὸν εἶναι νὰ ξαναθυμηθοῦμε ἐδῶ τὸ συγκεκριμένο σημεῖο:

"Ἰσχυρίζεσθε ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ἰερόθεος "παρὰ πᾶσαν νομιμότητα καὶ κανονικότητα" ἀρνεῖται νὰ τελέση τὰς προτεινομένας χειροτονίας πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ ὅτι "ἐὰν δὲν προβῆ εἰς τὰς χειροτονίας, τότε θὰ πρέπει τὸ ἁρμόδιον Δικαστήριον, (ἐννοῶν προφανῶς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας) νὰ μᾶς προστατεύση ἀπὸ τὰς παρανόμους ἐκκλησιαστικὰς ἐπιθέσεις". Δὲν ὑπεισερχόμεθα εἰς τὴν οὐσίαν τοῦ ἐν λόγῳ θέματος καθόσον τὸ χειροτονεῖν Διακόνους καὶ Πρεσβυτέρους ἐναπόκειται εἰς τὴν ἀπόλυτον κανονικὴν κρίσιν καὶ δικαιοδοσίαν τοῦ οἰκείου Ἀρχιερέως, ἐκφράζομεν ὅμως οὐ μόνον τὴν ἀπορίαν ἀλλὰ καὶ τὴν βαθυτάτην θλῖψιν ἡμῶν ὅταν εἷς Ἡγούμενος καὶ ἐπὶ τριακονταπενταετίαν Ἱεροκῆρυξ ἐκφράζει μίαν τόσον ἀκραίαν καὶ ἀντορθόδοξον ἄποψιν, γέμουσαν ἐκκοσμικεύσεως καὶ πολιτειοκρατικὴς ἀντιλήψεως: Ὀρθόδοξος Ἡγούμενος αἰτούμενος παρ' ἑνὸς κοσμικοῦ Δικαστηρίου τὴν λῆψιν ἀποφάσεως πρὸς ἐπιβολὴν τελέσεως τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης! Θλιβερὸν τὸ ὀλίσθημα!...".

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἡγουμένου καὶ τῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ πρὸς τὸν Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος διεβίβασε καὶ ὑπογράμμισε τὰ αὐστηρὰ λόγια τῆς Συνόδου, ἡ ἀπάντηση ἦταν νὰ μὴ λάβουν ὑπ' ὄψη τους γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὶς Συνοδικὲς καὶ Ἐπισκοπικὲς ἐπιστολὲς καὶ νὰ ἀνακοινώσουν (!) τὴν ὁριστική τους ἀπόφαση γιὰ προσφυγὴ στὸ Σ.τ.Ε.

Στὸ Σ.τ.Ε. προσέφυγαν τελικὰ ἕξι (6) –ἀπὸ τοὺς ἐννέα (9) ποὺ ζητοῦσαν χειροτονίες καὶ διορισμούς– ἀδελφοὶ τῆς Μονῆς (9-6-2003).

Ἡ προσφυγή τους ἀνακοινώθηκε στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη στὶς 16-1-2004. Στὸ διάστημα αὐτὸ ὁ Μητροπολίτης πίστευε πῶς ἡ Μονὴ εἶχε μείνει στὰ λόγια, γιατί φαινόταν πράγματι ἀπίστευτο νὰ πραγματοποιήση τελικὰ μία τόσο προφανῶς ἀντιεκκλησιαστικὴ καὶ ἀντικανονικὴ ἐνέργεια...

Ἡ ΠΤΩΣΗ

Καὶ ὅμως, οἱ μοναχοὶ ἐφαρμόζοντας τὴν πολιτειοκρατικὴ "ἀρχὴ" τοῦ Ἡγουμένου τους ὅτι μνημονεύουν τὸ ὄνομα τοῦ Μητροπολίτου τους στὶς θεῖες Λειτουργίες ἀπὸ νομικὸ καθῆκον, κατέληξαν νὰ καταθέσουν δύο ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, ζητῶντας νὰ ἀκυρωθῇ ἡ ἀπόφαση τοῦ Σεβασμιωτάτου νὰ ἀρνηθῇ στοὺς Μοναχοὺς καὶ Ἱερομονάχους τὶς προτεινόμενες χειροτονίες καὶ διορισμούς, μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι δὲν αἰτιολόγησε ἐπαρκῶς τὴν ἄρνησή του!

Πέραν τῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ κανονικῶν ἐπιπτώσεων ποὺ ἔχει μία τέτοια ἐνέργεια, κεντρίζει τὸν παρατηρητὴ ἡ ἀπορία γιὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ χειροτονητηρίου λόγου τῶν ἀπαιτούντων τὴν χειροτονία Μοναχῶν, τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ γνώριζαν ὅτι ὁ χειροτονῶν θὰ εἶχε ἀναγκασθῇ ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς δικαστὲς νὰ ἐπιθέση τὰ χέρια του ἐπὶ τῆς κεφαλῆς των, γιὰ νὰ τελέση τὸ μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης καὶ ὅταν θὰ γνώριζαν ὅτι οἱ ἴδιοι, μὲ τὰ χρήματα ποὺ θὰ εἶχαν πληρώση στὸν δικηγόρο τους, εἶχαν ἀναγκάσει τὴν λατρευτικὴ σύναξη νὰ συναχθῇ καὶ νὰ λειτουργήση γιὰ χάρη τους...

Ἡ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ

Οἱ πολιτειοκρατικές-αἱρετικὲς ἀντιλήψεις τὶς ὁποῖες ἐκκεντρίζει στοὺς μοναχοὺς τῆς Μονῆς ὁ Ἡγούμενός της, ὅπως ἀναφέραμε ἀνωτέρω, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ὑψηλοφροσύνη καὶ ἀλαζονεία ποὺ δημιουργεῖ ἡ ψευδαίσθηση τῆς ὑπεροχῆς καὶ ἀτιμωρησίας ποὺ δῆθεν παρέχει ἡ κάλυψη μεγάλων Δικηγορικῶν Γραφείων καὶ Καθηγητῶν τῆς Νομικῆς κλπ., ὡς καὶ ἡ ἄδηλη καὶ ἀνέλεγκτη οἰκονομικὴ δύναμη τῆς Μονῆς, φαίνεται νὰ ὁδήγησαν τοὺς ὑπευθύνους της νὰ ἀπαιτήσουν ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό τους νὰ τοὺς χειρονήση! Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἀπάντηση ποὺ μὲ μεγάλη συγκατάβαση ἔδωσε ὁ Ἐπίσκοπος δὲν ταίριαζε μὲ τὶς ἐπιδιώξεις τους, τὸν κατήγγειλαν γιὰ μία ἀκόμη –πολλοστή– φορὰ ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας μὲ δικόγραφο ὑπογραφόμενο, ὅπως τὸ σύνολο σχεδὸν τῶν ἐγγράφων τῆς Μονῆς, ἀπὸ γνωστὸ μεγαλοδικηγόρο τῶν Ἀθηνῶν, καθηγητὴ τῆς Νομικῆς!

Ἡ ΚΟΣΜΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ

Ἡ πτώση αὐτὴ φανερώνει ἐναργέστατα καὶ ἕνα ἄλλο λεπτὸ καὶ σημαντικὸ σημεῖο τῆς ὑποθέσεως ποὺ βεβαίως σχετίζεται μὲ τὰ προηγούμενα: Οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Μονῆς καὶ οἱ συγκεκριμένοι Ἱερομόναχοι καὶ Μοναχοί, καταφεύγοντας στὴν κοσμικὴ δικαιοσύνη καὶ στηριζόμενοι στὴν νομικὴ καὶ οἰκονομικὴ δύναμη προκειμένου νὰ ἐξαναγκάσουν τὸν Ἐπίσκοπο στὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης, ἀπέδειξαν ὅτι θεωροῦν τὴν ἱερωσύνη ὄχι ὡς μία ἐν Χριστῷ καὶ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ σταυρικὴ καὶ μυστηριακὴ διακονία τοῦ λαοῦ, τὴν ὁποία ἐμπνέει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἀλλὰ ὡς πηγὴ κοσμικῆς ἐξουσίας, μὲ τὴν ὁποία προσπαθοῦν νὰ ἐπιβληθοῦν στὸν λαὸ καὶ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ κοινωνία! Ἐφ' ὅσον θεωροῦν τὴν ἱερωσύνη ὡς κοσμικὴ ἐξουσία, εἶναι ἑπόμενο νὰ καταφεύγουν στὰ κοσμικὰ μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτησή της...

Αὐτὸ τὸ σημεῖο, τὸ ὁποῖο ἀξίζει λεπτομεροῦς ἀναλύσεως γιὰ νὰ φανῇ ἡ σημασία του, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἑρμηνευτικὰ κλειδιὰ τῆς τριαντάχρονης πολεμικῆς ἀντιεκκλησιαστικῆς παρουσίας τῆς Μονῆς.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Εἶναι εὔκολο νὰ ἐξαχθοῦν συμπεράσματα ἀπὸ τὴν ὑπόθεση αὐτή, ὅπως ὅτι ὁ χῶρος στὸν ὁποῖον κινοῦνται οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Μονῆς εἶναι χῶρος παρεκκλησιαστικός, κοσμικός, ἀντιμοναχικὸς κλπ.

Ὅμως, ἀντὶ ἄλλου συμπεράσματος θὰ προτιμήσουμε νὰ παραθέσουμε τμῆμα της ὑπ' ἀριθμ. 2300 (9-10-1981) Ἐγκυκλίου τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σχετικὰ μὲ τὸ φαινόμενο τῆς προσφυγῆς τῶν Κληρικῶν στὴν κοσμικὴ δικαιοσύνη:

Γράφει, λοιπόν, ἡ Ἐγκύκλιος τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας γιὰ τοὺς Κληρικοὺς ποὺ προσφεύγουν στὴν κοσμικὴ δικαιοσύνη ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας:

"...β) Νὰ ἀπέχετε διακριτικὰ ἀπὸ τῆς ὑποβολῆς στὸ Σ.τ.Ε. προσφυγῶν πρὸς ἀκύρωσιν ἐκκλησιαστικῶν διοικητικῶν πράξεων ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν ἄσκησιν τῆς κανονικῆς Ἐπισκοπικῆς δικαιοδοσίας... Ἐὰν δὲ ἔχετε τυχὸν καταθέσει τέτοιες προσφυγὲς ποὺ ἤδη ἐκκρεμοῦν, νὰ τὶς ἀποσύρετε ἀμέσως.

γ) Ὁπωσδήποτε παύσετε κάθε τέτοια προσφυγὴ εἰς τὸ Σ.τ.Ε. πρὸς ἀκύρωσιν πράξεων ποὺ ἔχουν μυστηριακὸν ἢ τελετουργικὸν χαρακτῆρα, διότι κάτι τέτοιο θὰ ἐπρόδιδεν ἀνευλάβειαν πρὸς τὴν δογματικὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας, προσβολὴν τῆς θείας Χάριτος καὶ βλασφημίαν ἐναντίον τοῦ Παναγίου καὶ Τελεταρχικοῦ Πνεύματος"!...

Εἶναι βαρὺς ὁ Συνοδικὸς τοῦτος λόγος, ἂν μάλιστα συσχετισθῇ μὲ τὰ ἀψευδῆ λόγια τοῦ Χριστοῦ: "Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις" (Μάτθ. ἰβ΄, 31)...

Α.Κ.