Γραπτά Κηρύγματα: Ἑορτασμὸς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

Κατὰ τὴν σημερινὴ μεγάλη Θεομητορικὴ ἑορτή, τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, διαβάζεται ὡς ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἕνα τμῆμα τῆς πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἀναφέρεται στὴν κένωση καὶ ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μπορεῖ νὰ ἐρωτήση κανείς: Γιατί τέτοια ἡμέρα ποὺ τιμοῦμε καὶ δοξάζουμε τὴν Παναγία μας, διαβάζεται στὴν Ἐκκλησία ἀνάγνωσμα ποὺ ἀναφέρεται στὸν Χριστό;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ τῆς Παναγίας μας συνδέεται ἀναπόσπαστα μὲ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Παναγία δὲν ἦταν ἁπλῶς ἕνας καλὸς ἄνθρωπος, μιὰ ἐνάρετη γυναῖκα, ὅπως ὑπῆρχαν πολλὲς ἐνάρετες γυναῖκες στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἀλλὰ ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε, αὐτὸ ψάλλουμε στὸν θεομητορικὸ ὕμνο: «Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Ὅλα μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀναφέρονται στὸν Χριστὸ καὶ ἡ δόξα ποὺ ἀπολαμβάνει ἡ Παναγία ὀφείλεται στὸν «καρπὸ τῆς κοιλίας» της, ἀφοῦ αὐτὴ ἐγέννησε τὸν Χριστό.

Ἔπειτα, τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στὸ μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός, χωρὶς νὰ ἀφήση τὴν θεότητά Του, προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπὸ τὴν Παναγία, ἔκανε ὑπακοὴ στὸν Πατέρα Του μέχρι σταυρικοῦ θανάτου καὶ ἔτσι τὸ ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου ἔχει μεγάλη δόξα. Ἡ ταπείνωση εἶναι ὑψοποιός, ἡ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι δόξα. Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας, τὸ ὁποῖο ὑπούργησε ἡ Παναγία μας.

Αὐτὸ τὸ μυστήριο τῆς κενώσεως-ταπεινώσεως τοῦ Χριστοῦ, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, βίωσε καὶ ἡ Παναγία μας. Ὑπάκουσε στὸν Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρδιά της, διεφύλαξε τὴν καθαρότητά της, ἔζησε μὲ μεγάλη ταπείνωση, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἐδόξασε καὶ τῆς ἔδωσε τὴν Χάρη καὶ τὴν δυνατότητα νὰ προσεύχεται γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Κύριος εἶναι ὁ Θεός, Κυρία καὶ ἡ Παναγία. Ὅπως ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ φάνηκε στὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή Του, ἔτσι καὶ ἡ δόξα τῆς Παναγίας φάνηκε ἔντονα κατὰ τὴν Κοίμησή της, ποὺ λέγεται ἔνδοξη, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάληψη-μετάσταση τοῦ σώματός της στοὺς οὐρανούς.

Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ θεώση τὸν ἄνθρωπο, καὶ αὐτὸ πρῶτα πραγματοποιήθηκε στὸ πρόσωπο τῆς Μητέρας Του, τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία λέγεται Θεοτόκος, γιατί δὲν γέννησε ἕναν ἁπλὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ὅλα αὐτὰ δείχνουν ὅτι ἡ δόξα συνδέεται μὲ τὴν ταπείνωση καὶ ἡ τιμὴ προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Πολλοὶ ἄνθρωποι σήμερα ζητοῦν δόξα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἐπιδιώκουν νὰ ἀπολαύσουν τιμὲς μὲ ἀνθρώπινα μέσα καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ εἶναι ἀνικανοποίητοι. Γιατί ἡ ἀνθρώπινη δόξα λέγεται κενοδοξία, δηλαδὴ κενή – κούφια δόξα, δὲν μπορεῖ νὰ ἀναπαύση τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ζητᾶ κάτι αὐθεντικό, ὁλοκληρωμένο, αἰώνιο.

Ἡ Παναγία μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἁπλότητα, μὲ τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ἀγάπη, μὲ τὴν θυσία καὶ τὴν προσφορά, μετὰ τὸν Χριστό, εἶναι τὸ πρότυπο γιὰ ὅλους μας. Ὅσες δόξες καὶ τιμές μας προσφέρουν οἱ ἄνθρωποι, ὅσα ἀξιώματα καὶ ἂν ἀποκτήσουμε, ὅσες ὧρες κι ἂν διασκεδάζουμε, ὅλα ἔρχονται καὶ παρέρχονται, ἐξανεμίζονται, ἀφανίζονται, ὅπως τὰ ὄνειρα τῆς νύκτας καὶ ὅπως ὁ καπνὸς ποὺ διαλύεται στὴν ἀτμόσφαιρα. Μάλιστα πολλὲς φορὲς ἀφήνουν πίκρα, θλίψη καὶ πόνο. Αὐτὸ ποὺ μένει εἶναι ἡ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἡ ταπείνωση καὶ ἡ ἀγάπη, ἡ ἤρεμη χριστιανικὴ ζωή.

Εὔχομαι χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα καὶ ἡ Παναγία νὰ πρεσβεύη στὸν Θεὸ γιὰ τὴν πνευματικὴ προκοπὴ ὅλων μας.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ