Γραπτά Κηρύγματα: Κυριακή 26 Ἰουλίου (Γαλάτας γ', 23 – δ', 5)

(Οἱ Ἅγιοι) ἔχουν τὴν Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀδελφοὶ μεταξύ τους, παρὰ τὸν χρόνο ποῦ ἔζησαν ἀπὸ τὸν πρῶτο αἰῶνα μέχρι σήμερα, παρὰ τὴν ἡλικία τους καὶ τὸ χρῶμα τους, παρὰ τὰ διάφορα ἐπαγγέλματα καὶ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς τους, παρὰ τὴν κοινωνική τους κατάσταση, παρὰ τὸ ἰδιαίτερο φῦλο καὶ τὴν ἐθνικότητά τους.

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς ἡ Ἐκκλησία καθόρισε νὰ διαβάζεται σήμερα ὡς ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας, ποῦ εἶναι γνωστὴ ὡς πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή. Μελετῶντας κανεὶς τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὑποθέτει ὅτι ἐπελέγη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιατί περιλαμβάνει μιὰ φράση: «ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος, οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γάλ. γ', 27-28).

Αὐτὸ τὸ «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ» ἀναφέρεται στὴν Ἁγία Παρασκευὴ καὶ θέλει νὰ πὴ ὅτι στὴν ἁγιότητα καὶ τὸ μαρτύριο δὲν ὑπάρχει διαφορά, ἀφοῦ οἱ γυναῖκες συναγωνίσθηκαν τοὺς ἄνδρες στὴν ἄθληση καὶ τὸ μαρτύριο, ὑπέμειναν τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Πράγματι, ὅταν διαβάσουμε τὸν βίο τῆς ἁγίας Παρασκευῆς καὶ δοῦμε πόσα μαρτύρια ἀντιμετώπισε ἡ Ἁγία, καὶ μάλιστα μὲ μεγάλη καρτερία καὶ ἀνδρικὸ φρόνημα, θὰ θαυμάσουμε.

Ὅπως γίνεται φανερὸ τὸ χωρίο αὐτὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου δὲν προσφέρεται γιὰ κοινωνιολογικὲς ἐφαρμογές, δὲν γίνεται λόγος σὲ αὐτὸ γιὰ μιὰ κοινωνικὴ ἰσότητα μεταξὺ Ἰουδαίων καὶ εἰδωλολατρῶν, μεταξὺ δούλων καὶ ἐλευθέρων, μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν. Ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κάνει λόγο γιὰ τὴν ἀδελφότητα ποῦ βιώνεται μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ αὐτοὺς ποῦ βαπτίσθηκαν στὸν Χριστὸ καὶ φόρεσαν τὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ, ποῦ εἶναι Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὅλοι αὐτοὶ ποῦ μετέχουν στὴν ὅλη ἐκκλησιαστικὴ ζωή, μὲ τὰ μυστήρια καὶ τὴν ἄσκηση, ἀποτελοῦν ἑνότητα ἐν Χριστῷ, εἶναι ἰδιαίτερα μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ὑπάρχουν διαφορὲς μεταξύ τους, ἀφοῦ μὲ τὴν ζωὴ ποῦ ζοὺν ἔκαναν ὑπέρβαση στὶς διάφορες φυσικὲς κοινωνικὲς διακρίσεις.

Αὐτὸ τὸ βλέπουμε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ποῦ ἔχουν τὴν Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀδελφοὶ μεταξύ τους, παρὰ τὸν χρόνο ποῦ ἔζησαν ἀπὸ τὸν πρῶτο αἰῶνα μέχρι σήμερα, παρὰ τὴν ἡλικία τους καὶ τὸ χρῶμα τους, παρὰ τὰ διάφορα ἐπαγγέλματα καὶ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς τους, παρὰ τὴν κοινωνική τους κατάσταση, παρὰ τὸ ἰδιαίτερο φῦλο καὶ τὴν ἐθνικότητά τους. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπεκτείνεται σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ ὅλα τὰ μέλη της, ὅταν ζοὺν σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσή της, εἶναι ἀδέλφια μεταξύ τους. Ὅλοι ἀνήκουμε σὲ μιὰ ἰδιαίτερη πατρίδα, ἀλλὰ παρὰ ταῦτα εἴμαστε μέλη τῆς ἰδίας παγκόσμιας, οἰκουμενικῆς καὶ καθολικῆς-Ορθόδοξης Ἐκκλησίας.

Χωρὶς τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὑπάρχουν ἀκόμη καὶ τώρα, στὸν εἰκοστὸ πρῶτο (21ο) αἰῶνα, μεγάλη ἀνισότητα καὶ κοινωνικὲς ἀδικίες. Παρὰ τὸν Χάρτη τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἀκόμη καὶ σήμερα ὑπάρχουν ταξικὲς καὶ φυλετικὲς διακρίσεις καὶ ποικίλες κοινωνικὲς ἀνισότητες. Παρὰ τὸ ὅτι καταργήθηκε ἡ δουλεία, σὲ πολλὲς περιπτώσεις οἱ ἄνθρωποι γίνονται δοῦλοι συνανθρώπων τους καὶ παρατηρεῖται διάκριση τῶν φύλων.

Ἡ ἁγία Παρασκευή, ὅμως, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι, μᾶς δείχνει ὅτι ὅλες οἱ διακρίσεις ὑπερβαίνονται ἐν Χριστῷ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Καὶ ἀκόμη μᾶς δείχνει ὅτι οἱ αἰῶνες ποῦ περνοῦν δὲν ἐξαλείφουν τὴν μνήμη τους ἀπὸ τὸν λαό, κυρίως ὅμως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν Θεό. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ποῦ εὑρίσκεται πλούσια στὴν Ἐκκλησία, μὲ τὴν ἐλεύθερη θέληση τῶν ἀνθρώπων ὑπερβαίνει ὅλες τὶς διαιρέσεις καὶ τὶς διακρίσεις καὶ πραγματοποιεῖ μιὰ κοινωνία ὅπου ἐπικρατεῖ ἡ ἀλήθεια, ἡ ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ εἰρήνη καὶ γενικῶς ἡ πραγματκὴ ἐν Χριστῷ ἀδελφότητα. Αὐτὴ ἡ κοινωνία εἶναι καὶ χάρισμα, ἀλλὰ καὶ ἀγῶνας. Ἂν δὲν ἀγωνισθοῦμε, δὲν μποροῦμε τίποτε νὰ ἀποκτήσουμε στὴν ζωή μας, οὔτε καὶ τὴν χριστιανικὴ ζωή.

+Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ