Χαιρετισμὸς στὴν Ἐκδήλωση τοῦ Συλλόγου «Ἀλκυόνη»

(Παπαχαραλάμπειος Αἴθουσα, 2 Δέκ. 2007)

Ἡ ἀπουσία μου ἀπὸ τὴν Ναύπακτο σήμερα γιὰ προγραμματισμένη ὁμιλία μου, μοῦ στερεῖ τὴν χαρὰ νὰ παρευρίσκομαι σὲ αὐτὴν τὴν σημαντικὴ ἐκδήλωση ποὺ διοργανώνει ὁ δραστήριος Σύλλογος «Ἀλκυόνη».

Κατ' ἀρχὰς θὰ ἤθελα νὰ συγχαρῶ τὴν κ. Πρόεδρο καὶ τὰ μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Συλλόγου «Ἀλκυόνη» γιὰ τὴν σημαντικὴ προσφορά τους στὸ κοινωνικὸ καὶ εὐαίσθητο θέμα τῶν συνανθρώπων μας ποὺ ἔχουν περισσότερο τὴν ἀνάγκη μας. Κάθε ἄνθρωπος εἶναι δημιουργημένος ἀπὸ τὸν Θεὸ κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωσή Του, ἀλλὰ μερικοὶ ἔχουν εἰδικὰ σωματικὰ προβλήματα ποὺ δυσκολεύουν τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ἄλλους. Ὅπως σὲ ὅλη τὴν φύση ὑπάρχει ποικιλότητα καὶ ποικιλομορφία, τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου δὲν συνδέεται ἀπόλυτα μὲ τὴν σωματική του ἀρτιότητα.

Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον μιὰ βασικὴ ἀρχὴ τῆς βιοηθικῆς εἶναι ὁ σεβασμὸς τῶν λεγομένων «ἀτελειῶν» καὶ τῶν ἀναπηριῶν, διαφορετικὰ θὰ ἀναπτυχθῇ μιὰ κοινωνία διακρίσεων, κοινωνικοῦ ρατσισμοῦ καὶ εὐγονικῆς, μιὰ κοινωνία στὴν ὁποία θὰ ἔχουν θέση μόνον ἄνθρωποι ὁρισμένων προδιαγραφῶν, οἱ ἰσχυροί, οἱ ὑγιεῖς. Σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση θὰ ἴσχυε ἡ θεωρία τοῦ ὑπερανθρώπου του Νίτσε, τοῦ ὁποίου μιὰ ἀρχὴ εἶναι ὁ ἐξαφανισμὸς αὐτῶν ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἀνταποκριθοῦν στὶς ἀνάγκες τῆς εὐγονικῆς.

Ἔπειτα, θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω τὴν ἀγάπη μου στὰ παιδιὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ἐνδιαφέρεται ὁ Σύλλογος «Ἀλκυόνη» καὶ ἄλλοι φορεῖς τῆς πόλεώς μας, τὰ ὁποῖα καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια γιὰ νὰ συντονισθοῦν στὸν ρυθμὸ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς. Θὰ ἤθελα δὲ νὰ τοὺς πῶ ὅτι πρέπει νὰ ζοῦν μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι εἶναι ἰσότιμα μέλη τῆς κοινωνίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅταν τοὺς ἐξυπηρετοῦμε δὲν τοὺς κάνουμε χάρη, ἀλλὰ ἐκφράζουμε τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ ἔχουμε ἀπέναντί τους. Ἀπευθύνω δὲ διάπυρες εὐχὲς στοὺς γονεῖς καὶ τὰ μέλη τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν τῶν παιδιῶν καὶ εὔχομαι στὸν Θεὸ νὰ τοὺς δίνη ὑπομονὴ καὶ καρτερία. Ἔχουν ἕνα σταυρὸ στὴν ζωή τους, ἀλλὰ ὁ σταυρὸς δὲν εἶναι πάντα ὀδυνηρὸς• τὶς περισσότερες φορὲς δίνει ἔμπνευση.

Ἐκ μέρους ὅλων τῶν μητέρων θὰ λάβη σήμερα τὸ βραβεῖο ἡ κ. Διονυσία Χατζῆ, ἡ μητέρα τῆς ἀγαπητῆς μας Κατερίνας, ἡ ὁποία θυσιάζεται καθημερινὰ στὸν βωμὸ τῆς θυσίας καὶ τῆς προσφορᾶς. Λυπᾶμαι ποὺ δὲν μπορῶ προσωπικὰ νὰ τῆς τὸ παραδώσω, ὅπως ἐπιθυμοῦσε καὶ ἡ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Ἀλκυόνη», κ. Βασιλικὴ Παναγοπούλου, ποὺ μὲ πολλὴ χαρά μου τηλεφώνησε. Ἤθελα πολὺ νὰ ἤμουν «παρὼν» καὶ νὰ τὸν παραδώσω προσωπικά, γιατί βλέποντας τὴν κ. Διονυσία Χατζῆ μὲ τὴν Κατερίνα, παρατηρῶ ὅτι ὑπάρχει μιὰ ἀλληλοέμπνευση, ἀφοῦ ἡ Κατερίνα ἐμπνέει τὴν μητέρα της καὶ αὐτὴ μὲ τὴν σειρά της ἐμπνέει τὴν Κατερίνα. Ὑπάρχει ἕνας ἱερὸς σύνδεσμος ποὺ δείχνει τὴν διαχρονικὴ θυσία τῆς μητρότητας καὶ τὴν διαχρονικὴ ἀγάπη τῶν παιδιῶν πρὸς τὴν Μητέρα-Μάνα. Σὲ ὅλους μας κάποτε ἔρχεται ἡ στιγμὴ ποὺ γίνεται ἡ ἀπεξάρτηση ἀπὸ τὴν μητέρα μας, ἐνῷ στὴν περίπτωση αὐτὴ δὲν ἰσχύει αὐτό, ἀλλὰ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου αὐξάνεται ἡ ἀλληλεξάρτηση καὶ ἡ ἀγάπη. Ὑπάρχουν μερικὲς σωματικὲς ἀδυναμίες ποὺ φανερώνουν τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς αἰωνίας θυσίας. Στὸ πρόσωπο δὲ τῆς ἠρωΐδας μητέρας κ. Διονυσίας, τιμῶ ὅλες τὶς ἠρωΐδες Μητέρες ποὺ εἶναι παροῦσες στὴν αἴθουσα αὐτὴ καὶ ὁμοιάζουν σὰν τὴν ἀναμμένη λαμπάδα ποὺ καίγεται καὶ λιώνει, ἀλλὰ φωτίζει.

Συγχαίρω γιὰ τὴν σημερινὴ ἐκδήλωση καὶ εὔχομαι ἡ «Ἀλκυόνη» νὰ φέρη πολλὲς «ἀλκυονίδες ἡμέρες» καὶ τὴν χαρὰ τῆς πνευματικῆς καὶ κοινωνικῆς Ἄνοιξης στὴν κοινωνία καὶ τοὺς συνανθρώπους μας.

Ὁ Μητροπολίτης

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ