Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Οἱ «ἄθεοι» καὶ ἡ Ἐκκλησία

(δημοσιεύθηκε στὴν «Ἐλευθεροτυπία», 31-5-2007)

Πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Κληρικοὺς συχνὰ σὲ κηρύγματά μας καταφερόμαστε ἐναντίον τῶν «ἀθέων» ποὺ δὲν βρίσκονται ἐκείνη τὴν ὥρα στὸν Ἱερὸ Ναό, τοὺς ὁποίους καὶ θεωροῦμε «ἐχθροὺς» τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ εἶναι λάθος γιὰ τρεῖς βασικοὺς λόγους.

Ὁ πρῶτος λόγος εἶναι ὅτι ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς θείας Λειτουργίας δὲν εὐνοεῖ τέτοιες ἐπιθετικὲς ἐνέργειες. Τὸ κήρυγμα ἀναφέρεται στοὺς ἐκκλησιαζομένους καὶ πρέπει νὰ συνδέεται στενὰ μὲ τὸν σκοπὸ τῆς θείας Εὐχαριστίας, ποὺ εἶναι ἡ μετοχὴ στὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ὅτι αὐτοὺς ποὺ χαρακτηρίζουμε ἀθέους δὲν εἶναι ἄθεοι, ὅπως ἐμεῖς νομίζουμε. Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὑπάρχει διαφορὰ μεταξὺ ἀθέων, δεϊστὼν καὶ ἀγνωστικιστῶν. Οἱ δεϊστὲς καὶ ἀγνωστικιστές, ποὺ κατὰ βάσιν ἦταν οἱ διαφωτιστές, δὲν ἦταν ἄθεοι, ἀλλὰ δὲν πίστευαν στὸν Τριαδικὸ Θεὸ ποὺ πιστεύουμε ἐμεῖς. Ἄλλωστε, κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἄθεοι ὑπάρχουν καὶ μέσα στὸν «χῶρο» τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν δὲν ἔχουν προσωπικὴ γνώση τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης, «ἄθεοι» μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια βρίσκονται σ' ὅλα τὰ κόμματα, ὅπως καὶ πιστοὶ βρίσκονται σ' ὅλους τοὺς πολιτικοὺς χώρους, γιατί ἡ πολιτικὴ δὲν ταυτίζεται ἀπόλυτα μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ κανένα Κράτος δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἀπόλυτα Χριστιανικό.

Ὁ τρίτος λόγος εἶναι ὅτι αὐτὸς ποὺ σήμερα θεωρεῖται «ἐχθρὸς» τῆς Ἐκκλησίας, μπορεῖ νὰ εἶναι δυνάμει ἅγιος, ὅπως ὁ Σαῦλος ἔγινε Ἀπόστολος Παῦλος. Ἑπομένως οἱ ἐπιθετικὲς ἐνέργειες δὲν διευκολύνουν τὴν ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σεβόμαστε καὶ τὴν ἀθεΐα τῶν «ἀθέων», ὥστε ἀφ' ἑνὸς μὲν νὰ σέβονται καὶ ἐκεῖνοι τὴν πίστη τὴν δική μας, ἀφ' ἑτέρου δὲ γιατί μὲ τὴν ἰδιαίτερη ποιμαντικὴ πρὸς αὐτοὺς μπορεῖ νὰ γίνουν πιὸ πιστοὶ ἀπὸ μᾶς.