Πρώτη καταγεγραμμένη προσπάθεια του μακαριστού Αρχιμανδρίτου π. Αρσενίου Κομπούγια

Επιστολή π. Αρσενίου Κομπούγια (1999)

«Αγαπητέ μοι π. Σπυρίδων, ο Κύριος Παρών

Αδελφέ,
πίστεψόν μοι ότι και εγώ ζώ μέσα εις την οδύνην των θλίψεών σου. Ηθέλησα να παρακολουθήσω αμφοτέρας τάς θέσεις και αντιθέσεις, ως και τάς τελευταίας ενεργείας σου, ως και του Επισκόπου ακόμη και τάς απαντήσεις της Ι. Συνόδου ως την προ ημερών.

Πονά η ψυχή μου, αδελφέ, και θα ήθελα να φύγη εκ μέσου υμών και του Επισκόπου ο σατανάς. Θα ερχόμουν επάνω να σε ιδώ, πλήν φοβούμαι μήπως τύχω της ιδίας μεταχειρίσεως προ ετών. Επειδή αισθάνομαι αμαρτωλός στους οφθαλμούς σου, γι αυτό ζητώ την μακροθυμίαν σου και την συγχώρησιν. Και πάλιν τώρα δι’ επιστολής παρακαλώ την καλωσύνην σου, έλα κάτω να συζητήσωμε με την μηδενότητά μου, ή άλλως, εάν προτιμάς πήγαινε κατ’ ευθείαν στον Επίσκοπον και ύστερα από μίαν συγγνώμην, συζητήστε εν προσευχή και ταπεινώσει, τα κεντρκά σημεία των αντιπαραθέσεων και να είσθε βέβαιος ότι θα φύγη ο σατανάς. Ο Επίσκοπος θα δείξη αγάπην και κατανόησιν.

Ταύτα γράφω εν αγνοία του Επισκόπου ελπίζων στην δικήν σου κατανόησιν εν Κυρίω και σύνεσιν. Παρακαλώ την καλωσύνην σου μήν δίδης πίστιν σε δημοσίευμα. Είναι ψευδέστατον και ο Ακαρνανίας (σ. Θεόκλητος) έστειλε αυστηράν διάψευσιν στην εφημερίδα και η Ι. Σύνοδος δεν είχε ιδέαν. Ούτε να αναζητήσης λύσεις που μάλλον θα εξυπηρετήσουν τον εχθρόν. Ο Επίσκοπος Ιερόθεος καθώς εξ αρχής διακήρυξε δημοσίως είναι ο αυτός. Είναι ο ευσεβής και ενάρετος και φιλομόναχος και δεν στενοχωρείται ολιγώτερον από σέ. Εγώ πιστεύω από σε εξαρτώνται όλα με λίγην ταπείνωσιν εν φόβω Θεού, συνεξήγησιν με βάσιν τον ειρηνοποιόν Χριστόν, το δίκαιον, την αγάπην και την εν Χριστώ τακτοποίησιν.

Ο Επίσκοπος ως διέκρινα σας αγαπά πολύ και θα σας αγαπήση πιο πολύ, εάν και σείς δείξετε κατανόησιν και υπακοήν. Ας γίνη και κάποια θυσία στις πολυδιάστατες ενέργειες της Μονής δια τον Χριστόν μας. Ενώ περί χρημάτων δεν είναι λόγος ως εις άλλα μοναστήρια.

Συγχώρησόν μοι τώ αμαρτωλώ μήπως κάπου στην επιστολή σε ελύπησα.

Μέ αγάπη Χριστού και ελπίδα
Ο τάλας Αρσένιος
Υ.Γ. Έγραφον νύκτα κατά την ακολουθίαν κάτω από τον Εσταυρωμένον στο Ιερό».

«Φοβερόν επεισόδιον στή ζωή μου»

29 Οκτωβρίου 2001

Την 29/10/2001, μετά την εκ της πρωϊνής ακολουθίας επιστροφήν εις το δωμάτιόν μου, με πήρε λίγο ο ύπνος, είδα όνειρον ότι ήμουν στην Αθήνα σ ένα δρόμο και συνήντησα το π. Σπυρίδωνα Λογοθέτην. Μέ ασπάσθηκε και του είπα, θα ανέβω στο μοναστήρι να σε ιδώ, να έλθης μου είπε.

Παρασυρθείς από το όνειρο και πολύ με βασάνισε η σκέψις εάν πρέπει να υπάγω. Προσευχήθηκα στον Κύριο και στην Παναγία να με φωτίση να πάω ή να μήν πάω. Τελικώς απεφάσισα να ανέβω στή μονή. Ειδοποίησα με φιλικό πρόσωπο της μονής εάν με δέχονται και εδέχθη ο π. Σπυρίδων να τον επισκεφθώ. Είχον απόφαση να του μιλήσω με αγάπη, δια να συμφιλιωθή με τον Μητροπολίτη, να τον επισκεφθή, να ζητήση συγγνώμην και να πειθαρχίση σε ό,τι του είπη ο επίσκοπος, δια να αποφευχθή ίσως κάτι κακόν που θα προέκυπτε ύστερα από την ολομελή απόφασιν της Ιεραρχίας δια να γίνουν ανακρίσεις εις βάρος του.

Τελικώς ανέβηκα στή μονή, με πέρασε ένας μοναχός στή μεγάλη αίθουσα. Σε λίγο έρχεται ο π. Σπυρίδων με κατακίτρινο και αγριεμένο πρόσωπο. Αισθάνθηκα την ανάγκη να φύγω τάχιστα. Εν τέλει καθίσαμε, με χαιρέτησε ψυχρά. Συζητήσαμε 3 ώρες. Τού έθεσα πρώτον γραπτώς τα πιθανά εμπόδια και λόγους που διαιωνίζεται η κατάστασις αυτή επί πολλά χρόνια, λόγω προπαντός του πρωτοτύπου και πολυδιαστάτου έργου της μονής μπροστά στή μύτη του επισκόπου, που αφεύκτως δημιουργεί σχίσμα, διαίρεσιν των Χριστιανών με τους διαφόρους Συλλόγους και εμφανίζεται κάποια διαρχία, ως και μερικά ακόμη ως υποθέτω εμπόδια.

Άρχισε ένα προς ένα να τα διαψεύδη, στηριζόμενος ότι ο Μητροπολίτης του ήταν όλα γνωστά, εξ αρχής τα επικύρωνε και τα ευλογούσε, επί ενάμισυ και δύο έτη. Όλα τα έβλεπε καλώς και επομένως δεν το θεώρησε απαραίτητον να ζητήση συγγνώμην. Ως το μόνον τρόπον διορθώσεως επέμεινε στην προσωπικήν μου θέσιν (βέβαια και της μονής μου) την ταχείαν απομάκρυνσίν μου από τον Μητροπολίτην και να ταχθώ με το μέρος της μονής του.

Εγώ του είπον ότι, το μέτρον αυτό θα επιδεινώση το πράγμα και ότι εγώ εάν είμαι με τον κάθε Μητροπολίτην, ο περισσότερος λόγος είναι ότι δεν υιοθετώ την πρωτοτυπίαν και το έργον του, που διασπά την ενότητα Μονής και Επισκόπου. Εν τέλει λίγα ακόμη που είπαμε, χωρίς να δείξη κάτι το ύποπτον, σηκώθηκε βιαίως, προχώρησε μερικά βήματα και άλλα πιο πέρα συνεχώς ως δαιμονισθείς με φωνές που τάραξε την αίθουσα, με ύβρεις στο πρόσωπόν μου, έξαλλος τινάζοντας συνεχώς τάς χείρας και πόδας αφρίζων και μαινόμενος, έφυγε από το όλον θέμα της συζητήσεως και περιορίσθηκε στο θέμα που ανέγραψε σε βιβλιαράκι ο Επίσκοπος ότι: «μόνο ο π.Αρσένιος διαπιστώσας τα ψεύδη του π. Σπυρίδωνος τον απεμάκρυνε από την εξομολόγησιν». (Και όντως το θέμα που τον απεμάκρυνα όντως ήτο που απεκάλεσε το Μητροπολίτην Δαμασκηνόν Νικολέττα, την κατάρα του Δαμασκηνού ως και την κατάρα του π. Σπυρίδωνος προς αυτόν, και ότι κατηγόρησε σε μένα τον Πρωτοσύγκελο π. Ιερόθεο, ότι τάχα πηγαίνοντας προς το προάστιο Ξηροπήγαδο κατηράσθη και φασκέλωσε το μοναστήρι του. Ενώ μετά ερώτησα το π. Ιερόθεο στην εξομολόγησιν εάν συνέβη τοιούτον τι, σήκωσε τα μάτια του ψηλά δάκρυσε και μου είπε ουδέποτε έγινεν έν τοιούτον). Επαναλαμβάνω: Περιορίσθη στο θέμα αυτό φωνάζοντάς με: Ντροπή σου ψεύτη, απατεώνα, ντροπή σου ελεεινέ, ντροπή σου εσχατόγερε, ντροπή σου που είσαι μέσα στην Κόλαση, ντροπή σου γεροκολασμένε, ντροπή σου, ντροπή σου, ντροπή σου, έφευγε φωνάζοντας συνεχώς τινάζοντας χείρας, πόδας, με τα μαλλιά πεταμένα δεξιά αριστερά.

Ενώπιον όλης της συζητήσεως παρευρίσκετο ο π. Ιερώνυμος. Βλέποντας ταύτα έμεινε άναυδος μου είπε, τί να γίνη, μόνο μήν είπης αυτά πουθενά. Έφυγα μόνος μου και είπον, όντως δεν με έστειλε ο Χριστός, αλλά ο σατανάς. Κρίμα έχασα τον καιρόν μου και κόλασα τον αδελφόν μου, συγχώρησόν με Κύριε. Πίστευσα ότι τάχα κάτι θα επιτύχω. Κύριε ελέησόν εμέ τον δούλον Σου Αρσένιον.

(29/10/2001) Αρχιμ. Αρσένιος Κομπούγιας».